Δύο [2] στιχουργήματα / Δημήτριος Γκόγκας

 

 

[1]

Πέφτει το σκοτάδι κι οι σκιές

τριγυρνούν μέσα στην καταιγίδα.

Μελαγχολικές οι Κυριακές,

τη Δευτέρα λες πως «δεν σε είδα»

 

Στους γκρεμούς φωλιάζουν οι κραυγές.

Χιόνι πέφτει μα δεν τους σκεπάζει.

Ανοικτές τα βράδια οι γραμμές

Μια πληγή στο χρόνο μας τρομάζει!

 

Πήρανε τα όνειρα φωτιά.

Μ΄ άρματα οι τσέτες στις γωνίες.

Πόνος, λύπες κι άγρια θωριά.

Λύτρωση ζητούν οι αμαρτίες.

 

Κι έρχεσαι εσύ μ΄ ένα σπαθί,

νυφικό σκισμένο σε βιτρίνα,

κόκκινη βαμμένη η ψυχή,

μ΄ ότι, σ΄ έχει μείνει λες «ξεκίνα»

 

Δάκρυα σφουγγίζονται στη γη.

Οι αυτόχθονες σε τραγωδία.

Κάθε που μιλούν πολιτικοί.

Αποτυχημένη συναυλία.

 

[2]

 

Περιπλανιέμαι μες στη ποίηση κι αρνιέμαι,

πως μ΄ έχουν αγαπήσει στη ζωή.

Στα καφενεία στο κρασί γεννιέμαι,

στο χάος  ταξιδεύει η ψυχή.

 

Μες στους καπνούς πλανιέται τ΄ άδειο βλέμμα.

Το χθες απομακρύνεται διαρκώς.

Ο ποιητής με τα κεριά στο ψέμα

πνιγμένος και τα τείχη του εμπρός.

 

Περιπλανιέμαι μες στον κόσμο και κρατιέμαι,

με νάρθηκες μη πέσω σε γκρεμό.

Τυφλός μες στο σκοτάδι συλλογιέμαι.

Σταυρώνουνε τον ήλιο μου σβηστό.

 

Ρωτώ τους σοφούς  καθώς γερνάω,

πως γίνεται ο κόσμος  ξωτικό.

Κι αν άγαλμα, το χέρι μου κουνάω

και τους παλιούς μου φίλους χαιρετώ.

Η εκλογή της 1ης γυναίκας Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων στην Κύπρο ή ο Σκοπός που αγιάζει τα μέσα;

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

 

    

Η εκλογή της 1^ης γυναίκας προέδρου της Βουλής στην Κύπρο είναι ένα ιστορικό γεγονός. Και ως ιστορικό γεγονός οφείλουμε άπαντες και να το σχολιάσουμε και να ασκήσουμε κριτική πέραν από την άποψη ορισμένων καλοθελητών ότι πρώτα θα πρέπει να δούμε το αποτέλεσμα της δράσης της προέδρου και ύστερα να μιλήσουμε, διότι η πρόωρη κριτική αποτελεί ένδειξη μικρότητας. Όχι κύριοι η κριτική ενός «ιστορικού γεγονότος» είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός διότι ο μισθός και η θέση αυτή είναι δημόσιο ωφέλημα και ο πολίτης οφείλει να θέσει τους προβληματισμούς του, ακόμα και για την διαδικασία εκλογής. Πριν προχωρήσουμε αας διαβάσουμε ποια είναι τα καθήκοντα του προέδρου της Βουλής στην Μεγαλόνησο έτσι όπως αναγράφονται στην ιστοσελίδα της Βουλής των Αντιπροσώπων:

 

Ο Πρόεδρος της Βουλής είναι αρμόδιος

·         για τη διατήρηση της τάξης κατά τις συνεδριάσεις του σώματος και την τήρηση του κανονισμού,

·         διευθύνει τη συζήτηση που διεξάγεται στην ολομέλεια,

·         θέτει τα ζητήματα σε ψηφοφορία, αναγγέλλει το αποτέλεσμα,

·         διερμηνεύει τα αισθήματα της Βουλής και γενικά μεριμνά για την ομαλή διεξαγωγή των εργασιών της.

·         Αγορεύει από την έδρα, όταν συζητείται θέμα που αφορά τον Κανονισμό της Βουλής ή για να εξηγήσει σε ποια θέση βρίσκεται το ζήτημα ή για να παράσχει τις αναγκαίες πληροφορίες ή για να επαναγάγει στο θέμα της συζήτησης τους αγορεύοντες ή τους παρεκτρεπομένους στην τάξη.

·         Διορίζει επίσης τους γραμματείς και κοσμήτορες και τους επιβλέπει κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους,

·         προΐσταται των υπηρεσιών της Βουλής,

·          αντιπροσωπεύει τη Βουλή στις επίσημες εκδηλώσεις και απευθύνεται εκ μέρους της προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους υπόλοιπους αξιωματούχους της πολιτείας.

 

  Σε περίπτωση προσωρινής απουσίας ή προσωρινού κωλύματος του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος της Βουλής τον αναπληρώνει στην άσκηση του λειτουργήματος.

 

     Όπως θα διαπιστώσετε ο ρόλος του Προέδρου της Βουλής παρ΄ ότι είναι ο δεύτερος στην ιεραρχία είναι ουσιαστικά διαδικαστικός και σε καμιά περίπτωση ρυθμιστικός. Εκπέμπει φυσικά ένα διαρκές πολιτικό μήνυμα, που αφορά στη σύμπνοια, την μετριοπάθεια, την ομαλότητα της πολιτικής σκηνής, τις αγαστές σχέσεις μεταξύ των κομμάτων της χώρας.

  Όσο αφορά την κα Αννίτα Δημητρίου, με ένα σημαντικότατο βιογραφικό,  θεωρώ ότι ως προσωπικότητα της πολιτικής σκηνής κατόρθωσε σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα αυτό που για πολλούς φαντάζει ακατόρθωτο. Την άνοδό της στο δεύτερο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και αυτό από μόνο της της προσδίδει την αναγνώριση που της οφείλουμε. Κάθε θετική ευχή είναι προς όφελός της στην εκτέλεση των καθηκόντων της. Η εκλογή της σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να ληφθεί ως νίκη των γυναικών καθώς στο κοινοβουλευτικό σώμα ο αριθμός των γυναικών μειώθηκε σημαντικά αναδεικνύοντας άλλα προβλήματα που δεν είναι της παρούσας προς συζήτηση. Όσο αφορά όλους αυτούς που έχουν διαφορετική άποψη περί του συμβολισμού της εκλογής αυτής καλό είναι να συζητήσουν με τον απλό κόσμο για να διαπιστώσουν την ουδετερότητα των απόψεων, εκτός και εάν ο απλός πολίτης δεν είναι μέρος, δεν είναι η βάση της δημοκρατίας.

 

    Ας δούμε τώρα το χρονικό της εκλογής της νέας προέδρου: Μετά τις εκλογές της 30ής Μαΐου 2021, το αξίωμα του Προέδρου της Βουλής για τη Δωδέκατη Βουλευτική Περίοδο διεκδίκησαν, κατά σειρά υποβολής της υποψηφιότητάς τους, ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου, εκ μέρους του Κινήματος Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών, ο Μάριος Καρογιάν, εκ μέρους της ΔΗ.ΠΑ., ο Μαρίνος Σιζόπουλος, εκ μέρους του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ, ο Χρίστος Χρίστου, εκ μέρους Ε.ΛΑ.Μ., ο Νικόλας Παπαδόπουλος, εκ μέρους του ΔΗ.ΚΟ., ο Άντρος Κυπριανού, εκ μέρους του Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις και η Αννίτα Δημητρίου, εκ μέρους του ΔΗ.ΣΥ. Για την ανάδειξη Προέδρου του σώματος χρειάστηκε να τηρηθεί η διαδικασία που ενέκρινε και ακολούθησε η Βουλή των Αντιπροσώπων στις 30 Δεκεμβρίου 1985 για εκλογή Προέδρου του σώματος για την Πέμπτη Βουλευτική Περίοδο. Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη, στις 10 Ιουνίου 2021, κατά τη δεύτερη φάση της ψηφοφορίας και αφού το Ε.ΛΑ.Μ. απέσυρε την υποψηφιότητά του, η Αννίτα Δημητρίου, εξασφαλίζοντας 25 ψήφους, με την υποστήριξη ΔΗ.ΣΥ., Ε.ΛΑ.Μ. και ΔΗ.ΠΑ. Στην ίδια ψηφοφορία ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου εξασφάλισε 3 ψήφους, ο Μάριος Καρογιάν 4 ψήφους, ο Μαρίνος Σιζόπουλος 13 ψήφους, ο Νικόλας Παπαδόπουλος 13 ψήφους και ο Άντρος Κυπριανού 18 ψήφους. 

 

     Όπως μπορείτε να καταλάβετε η υποψήφια του ΔΗΣΥ απέσπασε 6 λιγότερους ψήφους από το σύνολο της αντιπολίτευσης και όμως εξελέγη πρόεδρος με τη σύμπραξη του ΕΛΑΜ και της ΔΗΠΑ. Το τι οδήγησε τα 2αυτά μικρά κόμματα να παίξουν τον ρυθμιστικό τουςρόλο θα το μάθουμε εν καιρώ. Θα θυμίζουμε απλώς ότι στις 3 μαρτίου 2021 το ΕΛΑΜ έβγαλε την παρακάτω ανακοίνωση σχετικά με την επίσκεψη του προέδρου του ΔΗΣΥ στα κατεχόμενα:  «ανήμερα της ηρωικής θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, ο πρόεδρος της πάλαι ποτέ εθνικόφρονος παράταξης, Αβέρωφ Νεοφύτου, επιλέγει να επισκεφθεί ως τουρίστας τα κατεχόμενα για να συζητήσει με τα παράνομα κόμματα, την άνευ όρων παράδοση της Κύπρου με μια "λύση" τουρκικών προδιαγραφών, προσβάλοντας με τον πιο αισχρό τρόπο τα πατριωτικά αισθήματα χιλιάδων Ελλήνων της Κύπρου». «την προκλητική επίσκεψη του προέδρου του ΔΗΣΥ, που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τις ανθελληνικές πολιτικές του ΑΚΕΛ». «φυσικά, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τον Πρόεδρο του κόμματος που έφερε στην Βουλή των Αντιπροσώπων τον περίφημο "Νόμο Ακιντζί", παραχαράζοντας την ιστορική μνήμη με την διαγραφή της διδασκαλίας του Ενωτικού Δημοψηφίσματος από τα σχολεία». Η συνεργασία λοιπόν θα φάνταζε εξωπραγματική αν κάποιος θέλει να αναλύσει περεταίρω αυτές τις απόψεις. Ουσιαστικά το ΕΛΑΜ θεωρεί προδοτική την ενέργεια του ΔΗΣΥ. Από την άλλη πλευρά η Δημοκρατική Παράταξη που γεννήθηκε από τα σπλάχνα του ΔΗΚΟ μόλις το 2018, με συναφείς ουσιαστικά σχέσεις και στάση απέναντι στο ΕΛΑΜ και σοβαρός επικριτής των θέσεων του ΔΗΣΥ σε πολλαπλά θέματα, συνεργάζεται μαζί τους στο θέμα της εκλογής προέδρου. Άβυσσος η ψυχή των πολιτικών κομμάτων εκτός εάν… Εκτός λοιπόν, υποθέτουμε ως σκεπτόμενοι πολίτες ότι υπήρξαν παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, που κανείς δεν ανέμενε αυτή την κατάληξη. Ή η πολιτική σκέψη για το καλό του τόπου και της πολιτικής σκηνής υπερκέρασε κάθε επιμέρους διαφωνία… αυτό το δεδομένο μάλλον φαντάζει ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

 

    Η θέση των αντιπολιτευόμενων κομμάτων ήταν το λιγότερο ακατανόητη. Προτάσσοντας τις ιδεολογικές διαφορές τους επέμεναν μέχρι τέλους στους δικούς τους υποψηφίους δίνοντας γη και ύδωρ στο ΔΗΣΥ. Οι γυκαινείες οργανώσεις πανηφύρισαν χωρίς ουσίαενώ τα ΜΜΕ έδωσαν και πάλι ρεσιτάλ απογοητευτικών δηλώσεων και απόψεων. Επιδερμικά όλα φαντάζουν τέλεια. 

 

    Με αυτά και τα συναφή θα μιλάμε για αρκετό καιρό για το  «ιστορικό» γεγονός και την ανέλπιστη προσωπική επιτυχίας μιας νέας πολιτικού που η στήλη της εύχεται δημιουργική θητεία.

 

«Απανθίσματα» Ποιητική Συλλογή με συμμετέχοντες τον Ποιητή Δημήτριο Γκόγκα και τις Ποιήτριες : Ρούλα Τριανταφύλλου και Χριστίνα Γαλιάνδρα – strada

 

Το 2018 εκδίδεται το συλλογικό έργο : «Απανθίσματα» (ISBN: 978-618-81297-3-3) (Εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ)

Στο οποίο συμμετέχουν εκτός από τον υπογράφοντα οι ποιήτριες Ρούλα Τριανταφύλλου και Χριστίνα Γαλιάνδρα – strada

***

Από αυτή τη συλλογή παραθέτω Έξι [6] ποιήματά μου

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ

ΑΤΑΞΙΑ
 
 
Όταν ξεκινά η περίοδος του κυνηγιού
Τα πουλιά κρύβονται στις φτερούγες τους
Οι άνθρωποι καμώνονται τους ήρωες
Οι σκαντζόχοιροι ντύνονται κάκτοι
 
Στο σπίτι υπάρχει πάντα νερό σε λαγούμια με δηλητήριο
Και τροφή γιομάτη καρφίτσες για τη μάσηση
Ώρες – ώρες ο παρακλητικός φωνάζει τον μέντορα
Κι ο πνευματικός σηκώνει τα χέρια ελέω θεού
Νίπτοντας τα χείρας επί των υδάτων
 
Τι μέρες και κείνες, οι μέρες του κυνηγιού
Η πατέρας λιοντάρι
Η μάνα αλεπού
Οι γέροντες κόρακες
Τα αδέλφια περιπλανώμενες ύαινες
και η πολιτεία
νεκρωμένος ιστός αράχνης από κανόνες και νόμους.
Αταξία
 
Οι νεκροί με τους ζωντανούς και τανάπαλι.
**
ΚΡΑΥΓΕΣ ΕΝΟΣ ΣΚΥΛΟΥ
 
Α
 
Προσπάθησα, να μάθω τη γλώσσα των ανθρώπων. 
Αλήθεια!
Κάθε που ανοιγόκλειναν ασπρόμαυρα τα χείλη τους, 
κολλούσα τα δικά μου. Ανώφελο!
Στον ύπνο μου έβλεπα εφιάλτες, 
τους Κύκλωπες στους δρόμους. 
 
Δεν κατανοούσα,
πάλευαν να γίνουν καλύτεροι, πιστοί, 
μα όταν ξέπλεκαν το λουρί από το λαιμό μου
κι έκλειναν την πόρτα του σπιτιού μας
κυριαρχούσε η αντωνυμία του εγώ
και το ουσιαστικό του εγωισμού!
 
B
 
Ο κύριος μου μόνος πια, 
με αναμνήσεις από τεμαχισμένες εποχές.
Πότε φωτιά, πότε πάγος μέσα στη ψυχή και πάνω στο σώμα.  
Έξυνε το αριστερό πόδι,  τα δύσκολα πρωινά με τις υγρασίες, 
ένα θραύσμα πολέμου. 
Έξυνε και μένα στο κάτω μέρος της κοιλιάς.
Εγώ του έγλυφα τα χέρια, κουνούσα την ουρά. Σκυλίσιες συνήθειες! 
Αγαπούσε την ειρήνη, 
την ομορφιά των κάμπων και των βουνών.
Να είχε τη δύναμη να τα δρασκελίσει. Δίπλα του και εγώ.
 
Μια μέρα δεν άντεξε.
Ακούστηκαν οι σειρήνες, άρπαξε το τουφέκι του,
πήρε τα φυσίγγια του, κίνησε για τα σύνορα.
Το γαύγισμά μου απλώς αντήχησε στα βουνά και στους κάμπους του. 
Είχα ακούσει βέβαια εκείνη τη ρήση:
Αν αγαπάς την ειρήνη ετοιμάσου για πόλεμο 
Κουλουριάστηκα κάτω από τις σκάλες.
Δεν γρύλλισα. Κοιτούσα τα βήματα του στη λάσπη.
 
Γ.
 
Μυρίζω τη ζωή και το θάνατο
Του κυρίου μου αρνούμαι  το πένθος
 
 ***
 
 
ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
 
 
Με την οιμωγή στο φτερωτό του νου
φυλλομετρούσε τον άσβεστο χρόνο,
απλώνοντας πολυσέλιδα τις καιόμενες λέξεις
και τους ανόητους ορισμούς. 
- «Πανάθεμα» ψέλλισε –
Μια επιληπτική τάση εκδιδόμενη και ταχεία
να διορθώσει τον λόγο
μ΄ ότι του είχε απομείνει στη χαρακωμένη παλάμη
και στο τρύπιο δισάκι μα θες, αναδυόταν ως χρόνια επιταγή.
Στην φτωχική γωνιά που ορθώς ανέκραξαν: Οινομαγειρείο «η Ωραία Γλώσσα»
όχι τίποτα σπουδαίο, ένα χαμόσπιτο
με το πρώτο συνθετικό άνυδρο, άγευστο και ανοργασμικό
και το ακολούθως μια βάρκα ξύλινη αργοσάλευτη, καλοπελεκημένη
μέσα στο αέρινο γαλάζιο που έδωκε ο θεός
μέσα στο άσπρο των κυμάτων όπου κατοικεί ο γλάρος και η ελπίδα μεθά
στο χρώμα του σώματος που γεννά, 
στο χώμα που βαδίζει
εκεί που ονειροβατεί τυφλά μια χάρτινη πατρίδα,
χαλκογραφούσε ανά τους αιώνες την γλώσσα των ποιητών. 
 
Άρπαξε όπως – όπως την σκόνη, μία σκόνη αλάτι,
την αποθήκευσε στη χούφτα
πασπάλισε την φτώχεια του λόγου του,
πάλι προς το τέλειο.
Δοκίμασε μια πρέσα - δοκίμασε στην άκρια της γλώσσας
όπου πατεί ο λόγος κι ο αντίλογος
και γλύκανε με μιας και ο δικός του κόσμος.
****
 
 
ΣΙΩΠΗ ΣΤΟΥΣ ΛΟΦΟΥΣ
 
Είναι μια απέραντη σιωπή αυτοί οι λόφοι
Τεράστιες χώρες μες στον μήνα Σεπτέμβρη
Ήλιοι που γνέφουνε σεμνά μέσα στις καρδιές μας
 
Είναι μια απέραντη σιωπή αυτή οι λόφοι
Κι ας σπέρνουν στους ορίζοντες οι άνεμοι το θρόισμά τους
Ας τινάζουν τα φτερά τους μικρά πετούμενα
Και νικιέται ο βαθύτερος θάνατος
Μέσα στις φοβερές αντάρες, στις αόρατες ομίχλες
Στα χαμομήλια και τις παπαρούνες που ζυγώνουνε τα πατρικά μας
 
Είναι μια απέραντη σιωπή
το σοκάκι που πρώτο περπάτησες
το κλαδί που έσπασες
το πρώτο πουλί που σκότωσες
κι ανέβηκες τους σιωπηλούς  λόφους
 
πάνω στις ράχες τους κι αγνάντεψες τον υποσχόμενο κάμπο.
Δώρα σου στείλανε: την ψευτιά, το μίσος, την εκδίκηση
Θες, μες στη σιωπή που διαρκεί ο χρόνος ενός ρόγχου
να τους τα επιστρέψεις
μα δώρα λες και δεν μοιράζονται
 
Κι είναι η ζωή ένα έλεος πρώτα σε σένα
κι ύστερα σαν να γελούσες, πίστεψες -σαν να γελούσες-
πως θα έσπαγε η απέραντη σιωπή
την ώρα που  ράγισαν οι πλαγιές των ρημαγμένων λόφων
μα ολότελα,  αφέθηκες στην κατάρα της.
*****
ΤΡΑΥΜΑΤΑ
 
Είναι μέρες που παραπονιέσαι.
Γκρινιάζεις σαν αποδημητικό πουλί
που λαξεύει στο δρόμο του.
 
Σου μιλώ για όσα πέρασα.
Επιμένεις πως πάσχω από παιδικά τραύματα.
-Κρυώνω σα γυμνό Φθινόπωρο που χάνει τα φύλλα του-
Πες μου λοιπόν,
αγαπημένη: Εσύ που σ΄ όλο σου το κορμί έχεις ενήλικα τραύματα,
είσαι καλύτερος άνθρωπος;
******
ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ
 
Ότι αγόραζε μισό τιμής,  του χάλαγε σε λίγες μέρες.
Έτσι ήταν σκέφτηκε. Ότι πληρώνεις παίρνεις.
Μια ζωή, στα παζάρια της Τρίτης, στα πεταμένα φτηνιάρικα. 
Για σταθερό αποκούμπι κράτησε μια φωλιά από τούβλα στο χωριό του.
Να ΄χει ένα κεραμίδι πριν το τέλος που δεν θ΄ αργούσε.
«Τι να το κάνει τότε…» μονολόγησε.
Σαν η καρδιά δεν αγαπά, τι να κάμεις το σώμα;
Άδειο κιβώτιο σε θάλασσα. Μουλιάζει, σαπίζει, χάνεται.
 
Έσκαψε σαν γκρίζος κάστορας την τρύπα του.
Ζώστηκε τους χρόνους γύρω από τη μέση του.
Δεν ξεχώριζε τώρα από το υπόλοιπο σώμα.
Ρύθμισε  τον πυροκροτητή στην ώρα που έπρεπε.
Όταν βγήκε στην άλλη πλευρά.
Δείλιασε.
Πάλι ένα τούβλο και μια κεραμίδα τον περίμεναν.
Η πολυπόθητη δραπέτευση που σχεδίαζε απέτυχε.
Στο φως που σβήνει δεν έφτασε ποτέ του.

"Κρύψε για να περάσουμε", κάπως έτσι τιμωρήσαμε τα πολιτικά κόμματα στην Κύπρο

 

       

Οι  βουλευτικές εκλογές στη Μεγαλόνησο, την πατρίδα μας την Κύπρο, αποτελούν πλέον παρελθόν. Η αναμενόμενη τιμωρία των μεγάλων κομμάτων (ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ] για την τραγική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει τα τελευταία χρόνια και έτσι όπως την περίμεναν οι περισσότεροι… δεν ήρθε. Η μείωση των ποσοστών των τριών μεγάλων κομμάτων κατά μέσο όρο κυμάνθηκε στο 3% αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τιμωρία καθώς είχαμε την είσοδο στη βουλή ενός νέου κόμματος αυτού της ΔΗΠΑ [Δημοκρατική Παράταξη] με ποσοστό 6,1%. Υψηλό ποσοστό, εάν σκεφτεί κανείς ότι ό χρόνος συγκρότησης ενός κόμματος υπολογίζεται διαφορετικά και δεν ήταν επαρκής για προώθηση των θέσεων και των ιδεών του. Η αύξηση του ακροδεξιού ΕΛΑΜ αλλά και της σοσιαλιστικής ΕΔΕΚ, κάθε άλλο παρά αμελητέα ήταν αλλά και… αναμενόμενη.

 Οι απογοητευτικές δηλώσεις των αρχηγών όλων των κομμάτων μετά τη λήξη της ψηφοφορίας και το τέλος των εκλογών, η ανούσια, άνευρη, ανεδαφική προσέγγιση των ποσοστών αποχής και των προβλημάτων που ταλανίζουν τους πολίτες από τους εκλεγέντες και μη υποψηφίους αλλά και από τους τηλεοπτικούς σχολιαστές και αναλυτές, προδικάζουν μια πανομοιότυπη πολιτική πραγματικότητα. Θεωρητικά δεν θα πρέπει να περιμένουμε καμιά εξυγίανση της οικονομίας, πάταξη της διαφθοράς, αναβάθμιση της Δημόσιας Λειτουργίας του Κράτους, διόρθωση της εικόνας της Κυπριακής Δημοκρατίας, τόνωση της οικονομίας των νοικοκυριών, μείωση της ψαλίδας στου μισθούς ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, αύξηση των συντάξεων κτλ, ενώ οι  Ο Κυπριακός Λαός, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, ψήφισε πατώντας επί ενός βολικότατου λαϊκού ρητού: Κρύψε για να περάσουμε …και ο θεός βοηθός!

Σημείωση:

Εκπρόσωποι των τριών πρώτων Κομμάτων δήλωσαν:

ΔΗΣΥ: Ο λαός επέλεξε σταθερότητα, σοβαρότητα

ΑΚΕΛ: Το αποτέλεσμα έδειξε ότι το ΔΗΣΥ είναι αποκομμένο 

ΔΗΚΟ: Παρέμεινε ρυθμιστής

και όλοι εμείς στον κόσμο μας

Ταξίδια Πολύτιμα Του Νου: Ποιητική Συλλογή [ομαδικό έργο] στην οποία συμμετέχει ο Δημήτριος Γκόγκας με 18 ποιήματα

 

Τον Ιανουάριοι του 2016 εκδίδεται από τις  Εκδόσεις: Όστρια το Συλλογικό Ποιητικό έργο: Ταξίδια Πολύτιμα Του Νου που υπογράφεται από τους ποιητές:

• Σκουλίκα- Βέλλου Σοφία, 
• Βλαχιώτη Αλέξανδρο, 
• τον υπογράφοντα το κείμενο Δημήτριο Γκόγκα και τον
• Δράτσελο Ευριπίδη 

Πέντε [5] ποιήματα του Δημητρίου Γκόγκα από τη συλλογή αυτή: 

ΑΤΙΤΛΟ

Τον ενοχλούσε πολλάκις ο αγέρας που φυσούσε.
Είτε από την ανατολή, είτε από το φεγγάρι,
μα θες από τον ουρανό, από το χώμα που φιλούσε.
Τον ενοχλούσε… 
Τον ενοχλούσε…
Έπιασε με τη χούφτα του την ωραία του κόμη. 
Τη ξερίζωσε. 
Δεν ήθελε άλλο ν΄ ανεμίζει χωρίς νόημα.

**

ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

 
Λιγόλογη σαν μικρό ποίημα
Σαν έναν στίχο
Η μάνα μου, η πατρίδα μου 
Δεν απήγγειλε ποτέ της
Δεν έγραψε ούτε ένα ποίημα
Κι όμως μέσα στο πόνο της 
Γέννησε μυριάδες.

***

ΣΚΙΑ

Στο λιτό γραφείο μια λάμπα πετρελαίου
Ήταν η πολυτέλεια που επιζητούσε
Η σκιά στο τοίχο έλαμπε από χαρά 
Μια λιπόσαρκη σκιά 
Ενός άδοξου ποιητή
Που πέθανε πάνω στη πένα του 
και άλλαξε χρώμα από μελάνι
Λυπήθηκε πολύ
Κι η στεναχώρια του πιο λύπη 
Έκαμε τη λιπόσαρκη σκιά να δακρύσει.

Ότι αγάπησε 
Ήτανε σκιές σε ένα τοίχο.

****

ΠΑΡΑΔΟΧΗ

Εκείνος μιλούσε συνεχώς για τους νέους φόρους
τις μυστικές αόρατες συνευρέσεις των ισχυρών
κοίταζε τις σάπιες σιδεροκατασκευές που του πλήγωναν τη καρδιά 
απέναντι από το διακριτό σπίτι 
η αφρικάνικη σκόνη που μύριζε μπαρούτι έκρυβε τα φώτα της μέρας 
ζωγράφιζε τις τελευταίες βρόχινες νύχτες 
οι ξένοι μετανάστες γαύγιζαν σαν αδέσποτοι σκύλοι στα πεζοδρόμια 
με μια μπύρα στο γεμάτα άθλια τατουάζ χέρια
αγνώστου εμφιαλώσεως μάρκας,
καιροφυλακτεί και το κενότατο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο.
Εκείνη σεμνά στην αρχή, απλώνει τα άπλυτα χέρια της 
τα ντύνει με την γυναικεία προστυχιά της Εύας
χώνει τα δάκτυλα στο στόμα -η μαρμελάδα στάζει ακόμα απ΄ τα χείλη της- 
θέλει να το βουλώσουν οι πολιτικοί, πόσο θ΄ ανέβει η πίεση
το θέλει πολύ μα δεν το βλέπει. Κλειστή η τηλεόραση. 
Και πάλι εσύ ως ο τελευταίος νικητής, ο κυρίαρχος 
Ξέρεις πως έρχεται ακόμα μια νύχτα με το σιδηρόδρομο 
ή με την άμαξα στη λεωφόρο των Φοινικούδων
Με τη σκόνη να σβήνει τα χρώματά της. 
Και τις σιδεροκατασκευές μια φυλακή για μετανάστες βιαστές 
Και αδέσποτους σκύλους.

*****

ΟΡΑΣΗ

Μετάφραση στα Γαλλικά από την κα Παναγιώτα Τσορού

Μέσα στην ερημική πόλη που ζούσε 
στο καψαλισμένο μυαλό του φύτρωναν πυκνόφυλλα δένδρα 
δάφνες τα έλεγαν έγραφε στους τοίχους. 
Μασώντας τα φύλλα τους, 
ένιωθε την πίκρα της ερήμου σαν την πίκρα της μοναξιάς 
κέρναγε τον εαυτό του πάνω στο ασημοκέντητο τσεβρέ, 
ένα πιατάκι γλυκό κι ένα φεγγάρι στο μπράτσο ραμμένο σταυροβελονιά
να μην αιμορραγεί -που καιρός για έξοδα στα νοσοκομεία-
Πέρσι το καλοκαίρι – και φέτος το ίδιο συνέβη- 
απέναντι στην άλλη φάση της πανσελήνου
με τους δαιμονισμένους γέλωτες 
μακρύ χέρι ενός ιδιώτη νόμου 
έπεφτε βαρύ και έσβηνε με γομολάστιχα τη μορφή της Άνοιξης. 
Τα φεγγάρια του Καλοκαιριού του άρεσαν πιο πολύ. 
Του άρεσαν περισσότερο τα χρώματα 
Του άρεσαν περισσότερα τα σχήματα
Μέσα στους χρόνους τα σχήματα των εποχών 
Και κείνος μια γραμμή μαύρη στο σχήμα του φόβου
Καθώς η σκιά της συκιάς λάκτιζε από τον τοίχο 
Η μορφή της –γυναίκα από πικραμύγδαλο-
έλιωνε στο πυρόξανθο της φωτιάς και του μίσους. 
Βέβαια αυτός έκλεινε επιμελώς τα μάτια
Η όρασή του ουδεμία σχέση είχε με το έγκλημα. 
Φόρεσε τα γυαλιά του για ν΄ αποκτήσει άλλοθι.
 
.

VUE

Dans la ville déserte où il vivait 
dans son cerveau flambé poussaient des arbres en feuillage touffu 
des lauriers on les appelait, c'était écrit sur les murs. 
En mâchant ses feuilles, 
il sentait l'amertume du désert comme l'amertume de la solitude 
il offrait son être sur son mouchoir de tête argenté 
un petit plat de gâteau et une lune cousue 
au point de croix sur son bras 
qui ne saigne pas - il n'y avait pas de temps
pour des dépenses d'hôpitaux  - 

L'été passé - et cette année c'est arrivé le même - 
face à l'autre phase de la pleine lune 
avec les rires possédés 
la main étendue d'un loi  particulier
tombait lourde et effaçait avec une gomme la forme du printemps. 

Les lunes d'été lui plaisaient le plus 
les couleurs lui plaisaient le plus 
les formes lui plaisaient le plus 
dans les années, les formes des saisons
Et lui une ligne noire comme une figure de la peur 
au moment que  l'ombre du figuier 
donnait un coup de pied du  mur. 
La forme de la femme - femme d'amande amère - 
fondue au blond enflammé du feu et de la haine.

Bien sûr, il fermait les yeux soigneusement 
Sa vue n'avait rien à faire avec le crime 
il a porté ses lunettes pour avoir d'alibi. 

Traduction:  ΠαναγιώταΤσορού 

Ταξίδια Πολύτιμα Του Νου: Ποιητική Συλλογή με έργα των : Σκουλίκα- Βέλλου Σοφίας, Βλαχιώτη Αλέξανδρου, Γκόγκα Δημητρίου και Δράτσελου Ευριπίδη

Σημείωση του Δημητρίου Γκόγκα

Τον Ιανουάριοι του 2016 εκδίδεται από τις  Εκδόσεις: Όστρια το Συλλογικό Ποιητικό έργο: Ταξίδια Πολύτιμα Του Νου που υπογράφεται από τους ποιητές:

• Σκουλίκα- Βέλλου Σοφία, 
• Βλαχιώτη Αλέξανδρο, 
• τον υπογράφοντα το κείμενο Δημήτριο Γκόγκα και τον
• Δράτσελο Ευριπίδη 

Το Συλλογικό έργο πλην του προλόγου, αποτελείται από πέντε (5) ενότητες. 

Η πρώτη, αξίζει να σημειωθεί,  ότι παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθ΄ όσον οι ποιητές σε ζεύγη συνθέτουν κοινά ποιήματα. 

Η δεύτερη ενότητα, ανήκει στην κα Σκουλίκα- Βέλλου Σοφία. Η ίδια όπως αναφέρει και στο βιογραφικό της σημείωμα συνηθίζει να λέει: "Για μένα η ποίηση δεν χρειάζεται να είναι τέλεια...Αρκεί μόνο να είναι αληθινή, να με αγγίζει, ό,  τι αγαπώ... από ό, τι πονώ, ό, τι πονάς να μου θυμίζει..."

Ακολουθεί ποίηση του κ. Αλεξάνδρου Βλαχιώτη. Με τρεις Ποιητικές Συλλογές στο ενεργητικό του και δημοσιευμένες δουλειές του, ποιήσεις και κείμενα στα ιστολόγια που διαχειρίζεται, βαδίζει με σταθερότητα στο χώρο της ποίησης. 

Στη τρίτη ενότητα βρίσκονται δεκαοκτώ (18) ποιήματα δικά μου. Η συμμετοχή αυτή ήταν η πρώτη ουσιαστικά προσπάθεια έκδοσης ποιημάτων μου, εάν εξαιρέσει κανείς τη σποραδική συμμετοχή με ένα ή δύο ποιήματα σε κάποιες άλλες εκδόσεις. Γι αυτό και θα ήθελα να ευχαριστήσω την κα Σκουλίκα- Βέλλου Σοφία για την πρόσκληση που μου είχε απευθύνει. 

Το Συλλογικό έργο κλείνει με την πέμπτη ενότητα, πλημμυρισμένη με την ποίηση του κ, Ευριπίδη Δράτσελου, της οποίας (όπως και ο ίδιος αναφέρει) η δυναμική εντάσσεται στην επαναφορά στη ζωή Ιαπωνικής Μετρικής Ποιητικής φόρμας.