γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας
Ο Ιούδας ο
Ισκαριώτης ήταν, με βάση την Καινή Διαθήκη, ένας από τους δώδεκα μαθητές του
Ιησού. Το όνομα Ιούδας είναι «συνώνυμο» πλέον της λέξης «προδότης» σε πλήθος
χωρών. Ο Ιούδας ήταν υπεύθυνος για το ταμείο του Ιησού και των μαθητών του,
όπως αναγράφεται με σαφήνεια στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο και στα κεφάλαια 13:6 (…και
είχε το κουτί των εισφορών…) και 13:29 (Επειδή
δε ο Ιούδας είχε το κουτί του κοινού ταμείου…) αλλά είναι κυρίως γνωστός όχι
μόνο στον Ορθόδοξο Εκκλησία αλλά και στις άλλες Εκκλησίες για τη συμμετοχή του στην προδοσία του Ιησού
Χριστού και τη σύλληψή του.
Σύμφωνα με
την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ «στο ελληνικό κείμενο της Καινής Διαθήκης, ο Ιούδας αποκαλείται
Ιούδας Ισκάριωθ και Ισκαριώτης. Στα εβραϊκά, το όνομα Judah (יהודה, Yehûdâh)
σημαίνει "Ο Θεός έχει υμνηθεί". Εκλείπει ωστόσο η ακριβής σημασία της
λέξης "Ισκαριώτης". Δυο θεωρίες υφίστανται: η πρώτη υποστηρίζει ότι
προέρχεται από το εβραϊκό Κ-Qrîyôth, που σημαίνει "ο προερχόμενος από την
Κεριώθ". Το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον αναφέρεται στον Ιούδα ως γιο του
Σίμωνα Ισκαριώτη. Η ονομασία Κεριώθ μπορεί να αναφέρεται σε περιοχή της
Ιουδαίας, αλλά με το όνομα αυτό ήταν γνωστές και δυο ιουδαϊκές πόλεις.
Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι η λέξη
"Ισκαριώτης" προέρχεται από τον όρο "σικάριοι", όπως
αποκαλούνταν δηλαδή οι ζηλωτές από τους αντιπάλους τους ή, κατ' άλλους, ομάδα
δολοφόνων ανάμεσα στους Ιουδαίους επαναστάτες. Ωστόσο, πολλοί ιστορικοί θεωρούν
ότι οι σικάριοι αναδείχθηκαν αργότερα τον 1ο αιώνα μ.Χ., όταν ο Ιούδας σίγουρα
δεν ανήκε στην ομάδα αυτή.»
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο:
10:1-10:4
«Καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς
ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ
πᾶσαν μαλακίαν. Τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά εἰσι ταῦτα· πρῶτος Σίμων ὁ
λεγόμενος Πέτρος καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννης
ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης, Ἰάκωβος
ὁ τοῦ Ἀλφαίου καὶ Λεββαῖος ὁ ἐπικληθεὶς Θαδδαῖος, ο Σίμων ὁ Κανανίτης καὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης ὁ καὶ παραδοὺς αὐτόν»
«Αφού προσκάλεσε τους δώδεκα μαθητές του ο Ιησούς, έδωσε
σε αυτούς εξουσία επί των ακάθαρτων πνευμάτων, ώστε να τα διώχνουν από τους
δαιμονισμένους και να θεραπεύουν κάθε αρρώστια και κάθε σωματική αδυναμία και
καχεξία.
Τα ονόματα δε των δώδεκα αποστόλων είναι τα εξής:
πρώτος ο Σίμων, ο ονομαζόμενος Πέτρος και
ο Ανδρέας ο αδελφός του.
Ο Ιάκωβος ο υιός του Ζεβεδαίου
και Ιωάννης ο αδελφός του.
Ο Φίλιππος και
ο Βαρθολομαίος.
Ο Θωμάς και
ο Ματθαίος ο τελώνης.
Ο Ιάκωβος ο υιός του Αλφαίου και
ο Λεββαίος, ο οποίος είχε επονομασθεί και Θαδδαίος.
Ο Σίμων ο Κανανίτης, δηλαδή ο Ζηλωτής,
και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο
οποίος και παρέδωσε τον Ιησού.
Εδάφια: 26:14-26:16
Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρὸς
τοὺς ἀρχιερεῖς εἶπε· τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δὲ ἔστησαν
αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ.
Τότε ένας από τους δώδεκα, ο λεγόμενος Ιούδας Ισκαριώτης, πήγε προς τους αρχιερείς και είπε: τι θέλετε να μου
δώσετε και εγώ θα σας τον παραδώσω; Εκείνοι δε, του μέτρησαν τριάκοντα αργυρά
νομίσματα. Και από τότε ζητούσε ευκαιρία, για να τον παραδώσει (σύμφωνα με τις
οδηγίες των αρχιερέων).
Εδάφια: 26:47-26:50
Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς
τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων
καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ. ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων· ὃν
ἂν φιλήσω, αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν. καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπε· χαῖρε,
ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἑταῖρε, ἐφ᾿ ᾧ πάρει; τότε
προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν.
Και ενώ ακόμη αυτός μιλούσε, ιδού ο Ιούδας, ένας από τους δώδεκα,
ήλθε, και μαζί με αυτόν πολύς όχλος, όλοι οπλισμένοι με μαχαίρια και ξύλα,
σταλμένοι από τους αρχιερείς και πρεσβυτέρους του λαού.
Εκείνος δε που θα τον παρέδιδε, είχε δώσει εις αυτούς σημείο
λέγοντας: «εκείνον που θα φιλήσω, αυτός είναι ο Ιησούς· να τον συλλάβετε».
Και αμέσως πλησίασε τον Ιησού και είπε: «χαίρε,
διδάσκαλε», και με υποκριτική εγκαρδιότητα τον φίλησε πολλές φορές.
Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν: «φίλε, σκέψου, δια ποιο έργο
έχεις έλθει εδώ;» Τότε πλησίασαν οι άλλοι, έβαλαν τα χέρια των επάνω στον Ιησού
και τον συνέλαβαν.
Εδάφια: 27:3-27:10
Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη,
μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς
πρεσβυτέροις λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει.
καὶ ῥίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο. οἱ δὲ ἀρχιερεῖς
λαβόντες τὰ ἀργύρια εἶπον· οὐκ ἔξεστι βαλεῖν αὐτὰ εἰς τὸν κορβανᾶν, ἐπεὶ τιμὴ αἵματός
ἐστι. συμβούλιον δὲ λαβόντες ἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως εἰς ταφὴν
τοῖς ξένοις· διὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον. τότε ἐπληρώθη
τὸ ῥηθὲν διὰ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν
τιμὴν τοῦ τετιμημένου ὃν ἐτιμήσαντο ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ, καὶ ἔδωκαν αὐτὰ εἰς τὸν ἀγρὸν
τοῦ κεραμέως, καθὰ συνέταξέ μοι Κύριος.
Τότε ο Ιούδας, ο οποίος τον είχε παραδώσει, όταν είδε
ότι ο Ιησούς καταδικάσθηκε από το συνέδριο, κατελήφθη από μεταμέλεια, έδωσε
πίσω τα τριάντα αργύρια στους αρχιερείς και πρεσβυτέρους λέγοντας: «αμάρτησα,
διότι παρέδωσα αίμα αθώον». Εκείνοι δε είπανε: «και τι μας μέλει εμάς; Συ θα
δώσεις λόγο γι' αυτό». Και αφού έριψε με
αγανάκτηση τα αργύρια στον ναό, έφυγε και πήγε και κρεμάστηκε από το λαιμό. Οι
δε αρχιερείς πήραν τα αργύρια και είπανε: «δεν επιτρέπεται να τα βάλουμε στο
ταμείο του ναού, διότι είναι τιμή αίματος, το οποίον μετ' ολίγον θα χυθεί».
Αφού δε έκαμαν συμβούλιον αγόρασαν με αυτά τον αγρόν του κεραμιδά, ως τόπο
ταφής των ξένων. Γι' αυτό και ο αγρός εκείνος
λέγεται μέχρι σήμερα «αγρός αίματος». Τότε εκπληρώθηκε αυτό που είχε λεχθεί από
τον προφήτη Ιερεμία, ο όποιος έλεγε: «και έλαβε τα τριάκοντα αργύρια, την τιμήν
του ανεκτίμητου, τον οποίον μερικοί από τους υιούς Ισραήλ τόσον είχαν εκτιμήσει
και δώσανε αυτά για τον αγρόν του κεραμιδά, όπως με καθοδήγησε ο Κύριος».
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Κεφάλαιο: 3:14-3:19
« … καὶ ἐποίησε δώδεκα, ἵνα ὦσι μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἵνα ἀποστέλλῃ
αὐτοὺς κηρύσσειν καὶ ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τὰς νόσους καὶ ἐκβάλλειν τὰ
δαιμόνια· καὶ ἐπέθηκεν ὄνομα τῷ Σίμωνι
Πέτρον, καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰακώβου· καὶ ἐπέθηκεν
αὐτοῖς ὀνόματα Βοανεργές, ὅ ἐστιν υἱοὶ βροντῆς· καὶ Ἀνδρέαν καὶ Φίλιππον καὶ
Βαρθολομαῖον καὶ Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἀλφαίου καὶ Θαδδαῖον καὶ
Σίμωνα τὸν Κανανίτην καὶ Ἰούδαν Ἰσκαριώτην, ὃς καὶ παρέδωκεν αὐτόν.»
« Και εξέλεξε δώδεκα, για να είναι μαζί του και δια να
τους στείλει να κηρύττουν
και να έχουν εξουσία, ώστε να θεραπεύουν τις ασθένειες
και να διώχνουν τα δαιμόνια.
Και έβαλε νέον όνομα στον Σίμωνα, το όνομα Πέτρος.
Και εξέλεξε τον Ιάκωβο τον υιό του Ζεβεδαίου και τον
Ιωάννην τον αδελφό του Ιακώβου· και έβαλε εις αυτούς νέα ονόματα Βοαναργές, που
σημαίνει υιοί βροντής
Εξέλεξε ακόμη και τον Ανδρέα και τον Φίλιππον και
τον Βαρθολομαίο και
τον Ματθαίον και
τον Θωμάν, και
τον Ιάκωβο, τον υιό του Αλφαίου,
και τον Κανανίτην, δηλαδή τον Ζηλωτή.
Και τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, ο οποίος και τον παρέδωσε
αργότερα στους εχθρούς του.
Κεφάλαιο: 14:10-11
«…Καὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, εἷς τῶν δώδεκα, ἀπῆλθε πρὸς τοὺς
ἀρχιερεῖς ἵνα παραδῷ αὐτὸν αὐτοῖς. οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐχάρησαν, καὶ ἐπηγγείλαντο
αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι· καὶ ἐζήτει πῶς εὐκαίρως αὐτὸν παραδῷ.»
«…Και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους δώδεκα, πήγε
κατ' ευθείαν προς τους αρχιερείς για να παραδώσει σε αυτούς, αυτόν. Αυτοί δε
όταν άκουσαν την πρόταση χάρηκαν και υπεσχέθησαν να του δώσουν χρήματα. Και
ζητούσε (ο Ιούδας), πως στη πρώτη ευκαιρίαν να τον παραδώσει (τον Ιησού).
Κεφάλαιο: 14:42-45:
«…ἐγείρεσθε, ἄγωμεν· ἰδοὺ ὁ παραδιδούς με ἤγγικε. Καὶ εὐθέως,
ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος, παραγίνεται Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, εἷς τῶν δώδεκα, καὶ μετ᾿
αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων, ἀπεσταλμένοι παρὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ
γραμματέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων. δεδώκει δὲ ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν σύσσημον αὐτοῖς
λέγων· ὃν ἂν φιλήσω, αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτὸν καὶ ἀπαγάγετε ἀσφαλῶς. καὶ ἐλθὼν
εὐθέως προσελθὼν αὐτῷ λέγει· χαῖρε, ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. οἱ δὲ ἐπέβαλον
ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν.»
«…Σηκωθείτε να πηγαίνουμε. Ιδού πλησίασε αυτός που θα με
παραδώσει. Και αμέσως, ενώ ο Κύριος μιλούσε, φθάνει ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας
από τους δώδεκα, και μαζί του όχλος πολύς με μαχαίρια και ξύλα, σταλμένοι από
τους αρχιερείς και τους γραμματείς και τους πρεσβυτέρους. Είχε δώσει εις αυτούς
εκ των προτέρων ο Ιούδας ένα σύνθημα λέγοντας: εκείνος που θα φιλήσω, αυτός
είναι. Πιάστε τον και μεταφέρατε τον ασφαλώς. Και αφού ήλθε εκεί (ο Ιούδας),
αμέσως πλησίασε τον Κύριον και του είπε: χαίρε διδάσκαλε, και φίλησε και
ξαναφίλησε αυτόν. Εκείνοι δε άπλωσαν επάνω του τα χέρια των και τον συνέλαβαν.»
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Κεφάλαιο: 6:12 - 16
«… Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος
προσεύξασθαι καὶ ἦν διανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ Θεοῦ. καὶ ὅτε ἐγένετο ἡμέρα,
προσεφώνησε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, καὶ ἐκλεξάμενος ἀπ᾿ αὐτῶν δώδεκα, οὓς καὶ ἀποστόλους
ὠνόμασε, Σίμωνα, ὃν καὶ ὠνόμασε
Πέτρον, καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, Φίλιππον καὶ
Βαρθολομαῖον, Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἀλφαίου καὶ Σίμωνα τὸν
καλούμενον Ζηλωτήν, Ἰούδαν Ἰακώβου καὶ Ἰούδαν Ἰσκαριώτην, ὃς καὶ ἐγένετο
προδότης…»
«… Κατά τις ημέρας δε αυτές βγήκε ο Κύριος στο όρος να
προσευχηθεί και διανυκτέρευσε προσευχόμενος προς τον Θεό. Και όταν έγινε ημέρα κάλεσε
κοντά του, τους μαθητές του και εξέλεξε από αυτούς δώδεκα, τους οποίους ονόμασε
και Αποστόλους.
Δηλαδή τον Σίμωνα, τον οποίον ονόμασε Πέτρο, και
τον Ανδρέα τον αδελφό αυτού,
τον Ιάκωβο και
τον Ιωάννην,
τον Φίλιππον και
τον Βαρθολομαίο,
τον Ματθαίον και
τον Θωμάν,
τον Ιάκωβο, τον υιό του Αλφαίου και
Σίμωνα τον ονομαζόμενο Ζηλωτή,
Ιούδα τον υιό του Ιακώβου και
Ιούδα τον Ισκαριώτη, ο οποίος κατόπιν έγινε προδότης.»
Κεφάλαιο: 22:1-22:6
«…Ἤγγιζε δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα. καὶ ἐζήτουν
οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὸ πῶς ἀνέλωσιν αὐτόν· ἐφοβοῦντο γὰρ τὸν λαόν. Εἰσῆλθε
δὲ ὁ σατανᾶς εἰς Ἰούδαν τὸν ἐπικαλούμενον Ἰσκαριώτην, ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν
δώδεκα, καὶ ἀπελθὼν συνελάλησε τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι καὶ στρατηγοῖς τὸ
πῶς αὐτὸν παραδῶ αὐτοῖς. καὶ ἐχάρησαν, καὶ συνέθεντο αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι· καὶ ἐξωμολόγησε,
καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτὸν αὐτοῖς ἄτερ ὄχλου.»
«…Πλησίαζε δε η εορτή των αζύμων (οι Ισραηλίτες επί 7
ημέρες έτρωγαν ψωμί άζυμο) και η οποία
ονομαζότανε Πάσχα. Και ζητούσαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς, με ποιόν τρόπον
να τον φονεύσουν (χωρίς να εκτεθούν) διότι φοβούντο το λαό. Μπήκε δε ο σατανάς
στον Ιούδα, τον επονομαζόμενο Ισκαριώτη, ο οποίος ήτο ένας από τους δώδεκα
Αποστόλους. Και αυτός επήγε και συνεννοήθηκε με τους αρχιερείς και τους
γραμματείς και τους στρατηγούς (της φρουράς του ναού), πως θα παρέδιδε σε
αυτούς αυτόν. (τον Ιησού.) Και χάρηκαν
αυτοί, και συμφώνησαν να του δώσουν χρήματα. Και αυτός τους διαβεβαίωσε
να τους βοηθήσει. Και ζητούσε ευκαιρίαν να παραδώσει σε αυτούς, αυτόν (τον
Χριστόν) κρυφά από τον λαό.»
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Κεφάλαιο 13:21-13:31
Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἰησοῦς ἐταράχθη τῷ πνεύματι, καὶ ἐμαρτύρησε
καὶ εἶπεν· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με. ἔβλεπον οὖν εἰς ἀλλήλους
οἱ μαθηταί, ἀπορούμενοι περὶ τίνος λέγει.
ἦν δὲ ἀνακείμενος εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐν τῷ κόλπῳ τοῦ Ἰησοῦ, ὃν ἠγάπα
ὁ Ἰησοῦς· νεύει οὖν τούτῳ Σίμων Πέτρος πυθέσθαι τίς ἂν εἴη περὶ οὗ λέγει. ἐπιπεσὼν
δὲ ἐκεῖνος ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ λέγει αὐτῷ· Κύριε, τίς ἐστιν; ”. ἀποκρίνεται
ὁ Ἰησοῦς· ἐκεῖνός ἐστιν ᾧ ἐγὼ βάψας τὸ ψωμίον ἐπιδώσω. καὶ ἐμβάψας τὸ ψωμίον
δίδωσιν Ἰούδᾳ Σίμωνος Ἰσκαριώτῃ. καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ
σατανᾶς. λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὃ ποιεῖς, ποίησον τάχιον. τοῦτο δὲ οὐδεὶς ἔγνω
τῶν ἀνακειμένων πρὸς τί εἶπεν αὐτῷ· τινὲς γὰρ ἐδόκουν, ἐπεὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχεν
ὁ Ἰούδας, ὅτι λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, ἀγόρασον ὧν χρείαν ἔχομεν εἰς τὴν ἑορτήν, ἢ
τοῖς πτωχοῖς ἵνα τι δῶ. λαβὼν οὖν τὸ ψωμίον ἐκεῖνος εὐθέως ἐξῆλθεν· ἦν δὲ νύξ. Ὅτε
οὖν ἐξῆλθε, λέγει ὁ Ἰησοῦς· νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὁ Θεὸς ἐδοξάσθη
ἐν αὐτῷ.
«…Αφού είπε αυτά ο Ιησούς, ταράχτηκε και μαρτυρώντας
είπε: «… σας διαβεβαιώνω, ότι ένας από σας θα με παραδώσει. Οι μαθητές κοίταζαν
ο ένας τον άλλον και απορούσαν για το ποιον εννοούσε. Εκείνη την ώρα, έγειρε
στο στήθος του, ένας από τους μαθητές τον οποίο αγαπούσε ιδιαίτερα ο Ιησούς.
Έκαμε, λοιπόν, νόημα σε αυτόν ο Σίμων Πέτρος, να ρωτήσει ποιος άραγε είναι
αυτός, δια τον οποίον μιλά ο διδάσκαλος.
Αφού δε, έπεσε με στοργή και ευλάβεια εκείνος στο στήθος του Ιησού, τον
ρώτησε: «Κύριε, ποιος είναι εκείνος που θα σε παραδώσει;» Αποκρίθηκε ο Ιησούς:
« Είναι εκείνος προς τον οποίον εγώ, θα του δώσω ψωμί, αφού προηγουμένως το
βουτήξω στον ζωμό». Και αφού πράγματι βούτηξε στο πιάτο ένα κομμάτι ψωμί, το έδωσε
στον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Και σε εκείνον (τον Ιούδα), αφού πήρε το ψωμί, μπήκε
μέσα σε αυτόν ο σατανάς. Τότε ο Ιησούς λέει σε αυτόν (τον Ιούδα): « Αυτό που
πρόκειται να κάμεις, κάμε το ταχύτερο.» Αυτόν τον τελευταίο λόγο κανείς (από
τους μαθητές), δεν κατάλαβε, γιατί τον είπε (ο Ιησούς). Επειδή δε ο Ιούδας είχε
το κουτί του κοινού ταμείου, μερικοί νόμισαν ότι του είπε ο Ιησούς: «Αγόρασε
αυτά που μας χρειάζονται δια την εορτή η ότι του είπε να δώσει κάτι στους
πτωχούς.» Όταν, λοιπόν, εκείνος πήρε το ψωμί, βγήκε αμέσως έξω. Είχε ήδη πέσει
η νύκτα. Όταν, λοιπόν, έφυγε (ο Ιούδας), είπε ο Ιησούς: «Τώρα θα δοξασθεί ο
υιός του ανθρώπου και ο θεός θα δοξασθεί»
Κεφάλαιο: 18:1-18:9
Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἰησοῦς ἐξῆλθε σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ πέραν
τοῦ χειμάῤῥου τῶν Κέδρων, ὅπου ἦν κῆπος, εἰς ὃν εἰσῆλθεν αὐτὸς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.
ᾔδει δὲ καὶ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν τὸν τόπον, ὅτι πολλάκις συνήχθη καὶ ὁ Ἰησοῦς
ἐκεῖ μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ. ὁ οὖν Ἰούδας λαβὼν τὴν σπεῖραν καὶ ἐκ τῶν ἀρχιερέων
καὶ Φαρισαίων ὑπηρέτας ἔρχεται ἐκεῖ μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων καὶ ὅπλων. Ἰησοῦς οὖν
εἰδὼς πάντα τὰ ἐρχόμενα ἐπ᾿ αὐτόν, ἐξελθὼν εἶπεν αὐτοῖς· τίνα ζητεῖτε; ἀπεκρίθησαν
αὐτῷ· Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι. εἱστήκει δὲ καὶ Ἰούδας
ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν μετ᾿ αὐτῶν. ὡς οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὅτι ἐγώ εἰμι, ἀπῆλθον εἰς τὰ
ὀπίσω καὶ ἔπεσον χαμαί. πάλιν οὖν αὐτοὺς ἐπηρώτησε· τίνα ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπον· Ἰησοῦν
τὸν Ναζωραῖον. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· εἶπον ὑμῖν ὅτι ἐγώ εἰμι. εἰ οὖν ἐμὲ ζητεῖτε, ἄφετε
τούτους ὑπάγειν· ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος ὃν εἶπεν, ὅτι οὓς δέδωκάς μοι, οὐκ ἀπώλεσα
ἐξ αὐτῶν οὐδένα.
« … Αφού είπε αυτά ο Ιησούς, βγήκε μαζί με τους μαθητές
του, πέραν από τον χείμαρρο των Κέδρων, όπου υπήρχε κήπος, στον οποίον εισήλθαν
αυτός και οι μαθητές του.
Γνώριζε δε και ο Ιούδας, ο προδότης, αυτόν τον τόπο,
διότι πολλές φορές μαζί με τους μαθητές του ο Ιησούς είχε έλθει εκεί. Ο Ιούδας,
λοιπόν, αφού πήρε μαζί του το ρωμαϊκό στρατιωτικό απόσπασμα και υπηρέτες, από
τους αρχιερείς και Φαρισαίους, ήλθε εκεί με φανάρια και λαμπάδες και όπλα. Ο
Ιησούς, λοιπόν, γνωρίζοντας όλα εκείνα, που έμελλε να συμβούν εις αυτόν, βγήκε
έξω από τον κήπο και είπε σε αυτούς: «Ποιόν ζητάτε;» Του απάντησαν εκείνοι:
«Ιησού τον Ναζωραίο». Λέγει σε αυτούς ο Ιησούς: «εγώ είμαι». Μαζί δε με αυτούς
στέκονταν και ο Ιούδας, ο προδότης. Όταν,
λοιπόν, είπε σε αυτούς, ότι εγώ είμαι, εκείνοι καταπτοημένοι οπισθοχώρησαν και
έπεσαν κάτω. Πάλι, λοιπόν, τους ρώτησε: «Ποιον ζητάτε;» Εκείνοι είπαν: «Ιησού τον Ναζωραίο».
Αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Σας είπα ότι εγώ είμαι, εάν, λοιπόν, ζητείτε εμένα,
αφήσετε αυτούς να φύγουν». Και είπε τούτο, δια να εξασφαλίσει τους μαθητές του,
και να εκπληρωθεί ακόμη και ο λόγος, τον οποίον προ ολίγου είχε πει στον Πατέρα
του, ότι εκείνους τους οποίους μου έδωκες τους προφύλαξα και δεν χάθηκε κανένας
από αυτούς.
Επισημάνσεις:
Ø Οι
ευαγγελιστές Ματθαίος Μάρκος και Λουκάς κάνουν αναφορά στην κλήση των μαθητών
από τον Ιησού Χριστό και αναφέρουν τον Ιούδα με τον επιθετικό προσδιορισμό του Ιούδας ο Ισκαριώτης
Οι δύο πρώτοι ευαγγελιστές στο κεφάλαιο αυτό δεν
αναφέρουν ότι ο Ιούδας είναι ο προδότης αλλά ότι ο Ιούδας παρέδωσε τον Ιησού
Χριστό Αντίθετα ο ευαγγελιστής Λουκάς μας επισημαίνει ότι αργότερα ο Ιούδας
έγινε προδότης
Ø Οι
ευαγγελιστές Ματθαίος Μάρκος και Λουκάς καταλογίζουν στον Ιούδα την πρώτη
κίνηση για την προδοσία του Ιησού
Αυτός είναι που πήγε και βρήκε του
Αρχιερείς και συζήτησε μαζί τους την παράδοση του διδασκάλου του
Ø Ο
ευαγγελιστής Ματθαίος είναι ο μόνος ευαγγελιστής που αναφέρει ότι ο Ιούδας
έλαβε 30 αργύρια για να προδώσει τον Ιησού και πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες των
αρχιερέων. Ο Λουκάς αναφέρει ότι υπήρχε συμφωνία για αμοιβή, χωρίς όμως να
επισημαίνει το ύψος αυτής.
Ø Ο
ευαγγελιστής Ιωάννης είναι ο μόνος που αναφέρεται στον ορισμό του Ιούδα ως
προδότη κατά την διάρκεια του δείπνου στη γιορτή των αζύμων
Ø Οι
ευαγγελιστές Ματθαίος, Μάρκος και Ιωάννης αναφέρουν ότι ο Ιούδας, ηγείτο όχλου,
καθοδηγούμενο από τους Αρχιερείς, το οποίο κρατούσε όπλα, μαχαίρια και ξύλα. Ο
Ιωάννης επισημαίνει ότι υπήρχε και ένα ρωμαϊκό στρατιωτικό απόσπασμα.
Ø Ο
Ιούδας προδίδει τον Ιησού με ένα φιλί πληροφορία που αναφέρουν οι ευαγγελιστές
Ματθαίος και Μάρκος
Ø Ο
ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει την μετάνοια του Ιούδα, την επιστροφή των
χρημάτων και την αυτοκτονία του, καθώς και την αγορά χωραφιού από τους
Αρχιερείς με σκοπό να γίνει νεκροταφείο
ξένων.
Ø Τέλος
ο ευαγγελιστής Ιωάννης μιλάει για εκπλήρωση λόγων του Θεού
Ας δούμε όμως αναλυτικά τις αναφορές σχετικά με τον
θάνατο του Ιούδα, τόσο στην Αγία Γραφή, όσο και στις πράξεις των Αποστόλων:
·
Το Κατά
Ματθαίον Ευαγγέλιο αναφέρει ότι, μετά τη σύλληψη του Ιησού Χριστού από τις
ρωμαϊκές αρχές και τον όχλο του οποίου ηγούνταν οι Γραμματείς και οι Αρχιερείς
και πριν τη σταύρωση του, ο Ιούδας κυριεύτηκε από τύψεις, επέστρεψε τα τριάντα αργύρια στους ιερείς και
έπειτα κρεμάστηκε. Οι ιερείς, σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο δεν μπορούσαν να
δεχτούν πίσω τα χρήματα που έδωσαν και τα χρησιμοποίησαν για να αγοράσουν το
κτήμα ενός κεραμοποιού, τον λεγόμενο «αγρόν του κεραμέως». Η πράξη αυτή παρουσιάζεται
ως εκπλήρωση προφητείας: «Τότε εκπληρώθηκε αυτό που είχε λεχθεί από τον προφήτη
Ιερεμία, ο όποιος έλεγε: και έλαβε τα τριάκοντα αργύρια, την τιμήν του
ανεκτίμητου, τον οποίον μερικοί από τους υιούς Ισραήλ τόσον είχαν εκτιμήσει και
δώσανε αυτά για τον αγρόν του κεραμιδά, όπως με καθοδήγησε ο Κύριος.»
·
Οι
Πράξεις των Αποστόλων λένε ότι ο Ιούδας με τα χρήματα αγόρασε ένα χωράφι,
αλλά έπεσε καταγής και ξεχύθηκαν τα σπλάχνα του. Το χωράφι αυτό λεγόταν
Ακελδαμά. Πιο συγκεκριμένα:
Κεφάλαιο1:18- 1:21
ü οὗτος
μὲν οὖν ἐκτήσατο χωρίον ἐκ μισθοῦ τῆς ἀδικίας καὶ πρηνὴς γενόμενος ἐλάκησε
μέσος καὶ ἐξεχύθη πάντα τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ καὶ γνωστὸν ἐγένετο πᾶσι τοῖς
κατοικοῦσιν Ἱερουσαλήμ ὥστε κληθῆναι τὸ χωρίον ἐκεῖνο τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ αὐτῶν Ἀκελδαμᾶ τουτέστιν χωρίον αἵματος δεῖ οὖν τῶν
συνελθόντων ἡμῖν ἀνδρῶν ἐν παντὶ χρόνῳ ἐν ᾧ εἰσῆλθε καὶ ἐξῆλθε ἐφ᾿ ἡμᾶς ὁ
Κύριος Ἰησοῦς
ü
Αυτός μεν λοιπόν απέκτησε με τα χρήματα της
προδοσίας του κάποιο χωράφι Και όταν κρεμάσθηκε έπεσε πρηνής κάτω στο χώμα διερράγη στο μέσον του σώματός του και εκχύθηκαν έξω όλα τα σπλάγχνα του Το
φρικτό αυτό τέλος του Ιούδα όπως και η αγορά του χωραφιού με τα χρήματα της
προδοσίας έγιναν γνωστά εις όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ ώστε να ονομασθεί
από αυτούς εις την ιδικήν τους γλώσσα το χωράφι εκείνο Ακελδαμά δηλαδή
χωράφι που έχει αγορασθεί με το τίμημα αίματος του αίματος δηλαδή του Ιησού Χριστού Διότι είναι γραμμένο στο βιβλίο των ψαλμών Ας γίνει η αγροτική του οικία
έρημη και κανένας ας μη κατοικεί πλέον εις αυτήν και το αποστολικό του αξίωμα
ας το πάρει άλλος Δια να εκπληρωθεί και η τελευταία αυτή φράση της προφητείας πρέπει να πάρει την θέση του Ιούδα μεταξύ των Αποστόλων ένας από τους άνδρας
εκείνους οι οποίοι ήταν μαζί μας όλον τον καιρόν από τότε που ο Κύριος
εισήλθε εις την δημοσία δράση μέχρι την ημέρα που έφυγε από εμάς
·
Άλλη μια
εκδοχή μας μεταφέρεται από τον χριστιανό επίσκοπο Παπία της Ιεράπολης της
Φρυγίας.( Γεννήθηκε το 60/70 μ.Χ και πέθανε το 140 ή κατ΄ άλλους το ή 161 ή
163 ή 165) ήταν χριστιανός επίσκοπος στην Ιεράπολη της Υπήρξε σημαντική μορφή
στην ιστορία της πρωτοχριστιανικής περιόδου. Περιλαμβάνεται στους Αποστολικούς
Πατέρες, αυτούς δηλαδή που έζησαν στην πρώτη εποχή μετά τους Αποστόλους, παρ'
όλο που ο ίδιος ομολογεί ότι δεν είχε γνωρίσει προσωπικά κανέναν από τους
Αποστόλους. Σύμφωνα με τον Παπία : «Το σώμα του Ιούδα είχε πρηστεί τόσο πολύ
που δεν μπορούσε να περάσει από εκεί που περνούσε εύκολα και ένα άρμα,
συνεθλίβη από το άρμα και ξεχύθηκαν τα σπλάχνα του».
