29 Μαρτίου 2004
Ανοιγοκλείνουνε γλυκά,
Σαν βλέφαρα οι πόρτες.
Η μουσική σαν λουλουδιών, λευκών ξεπέταγμα,
Των τακουνιών τον θόρυβο
Που αφήνουνε οι πόρνες σκεπάζει!
Γέλια ακούγονται και θόρυβοι ερώτων.
Ήχοι, ως τιτιβίσματα πουλιών,
ερωδιών
που περιμένουνε.
Που προσμένουν φιλί, απ΄ των συντροφικών χειλιών.
Τι θλίψη!
Έμεινα ξέμπαρκος στου κρεβατιού την άκρη
Χωρίς ανάσας θηλυκής, το σκέπασμα κοχλάζει!
Ταράζει
Της άγριας θαλάσσης τα νερά
Και αντηχεί ο πόθος,
Στου ανδρικού κορμιού την λοφοσειρά.
Έχουν ξεσηκωθεί οι λάγνοι
Κι αρματωθήκανε θαρρώ.
Θέλουνε πόρτες να διαβούν
Και αλυχτούν
Σαν κέρβεροι που φύλαγαν σκοπιά στον Άδη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου