κι ένας αέρας πίεσε
να νιώσω τον κόσμο που γεννιότανε.
Κι ήταν αβάστακτη αυτή η όχληση
καθώς έβλεπε το φως,
ένας πλούσιος,
ένας φτωχός,
ίσως κάποιος ποιητής.
Μακριά, ίσως πιο μακριά
απ' ότι φανταζόμουν,
άγγιζε τον ορίζοντα η αυγή.
Κι έτσι καθώς ο ήλιος πύρωνε το σώμα του
και φώτισε η μέρα,
αισθάνθηκα το ανάλαφρο αυτού του κόσμου.
Να πιαστούμε χέρι με χέρι
και να βαδίσουμε εκεί που οι ευχές
γίνονται σώματα αγγέλων.
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου