ΣΤΑΣΕΙΣ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Κίνησαν από μέρη όπου ανέτειλε ο ήλιος.

Νέοι και γέροι τολμηροί.

«Στη Δύση θέλουμε να πάμε» λέγανε

και δεν περίμεναν ποτέ τον ήλιο να σιωπήσει.

Στο πρώτο ποταμό, 

έπλυναν τα πόδια τους.

Οι γυναίκες τα σκούπιζαν με τα μακριά μαλλιά τους.

Στη λίμνη που συνάντησαν

λούστηκαν στην απόγνωση,

χτενίστηκαν με δυο τσάκνα της γης.

Κρύωσαν λιγάκι τα παιδιά.

Στη πρώτη νοικιαζόμενη θάλασσα

χάσανε τη ζωή τους.

Τους έλειψε η μοίρα.

 

Εμείς πάλι,  απωλέσαμε το αρνητικότερο προσόν.

Το μεταχειρισμένο προσωπείο.

Συνθήκη Ζωής, συνθήκη Θανάτου.

 

ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Ξήλωσε όπως - όπως τα πορτοπαράθυρα της καρδιάς.

Πέταξε τα περιττά όργανα από την ακανόνιστη κοιλία.

Την άφησε επιμελώς ανοικτή να τσιμπολογούν τα όρνια.

Αφαίρεσε σταδιακά και την ανάσα, τη ψυχή αμπάρωσε.

Χωρίς πνοή καλύτερα στα παράγωγα της απλής διαίρεσης.

Τόσο από τόσο, τόσο. Με πλήρη διαφάνεια.

Δεν μπορούσε να πληρώνει χρόνιους τόκους.

Τουλάχιστον να γίνει μια ενέργεια.

Κάτι χρήσιμο στη ζωή.

 

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Συνήθιζα να της φέρνω λουλούδια.

Χρόνια τώρα το πουλί του παραδείσου.

Κι αν,  εξέλειψε αυτή η τραγική συνήθεια,

κι αν μερικώς αποσιωπήθηκε από τη βαθύτατη εκτίμηση,

είναι γιατί πλην των θεατρικού τίτλου: «Ο έρωτας που έγινε αγάπη»

ο χρόνος γέμισε και υποχρεώσεις, αποχρώσεις δύσμορφες και αναιμικές.

Κάθε υποχρέωση και ένα λουλούδι, πιθανόν του πουλιού του παραδείσου.

 

ΣΤΟΧΟΣ : Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Το πήρα απόφαση!

Δεν θα ταφώ με έξοδα της πατρίδας

μηδέ θα τεθώ προσκύνημα δημοσία θέα

από άφωνα χείλη γλυκοφιλούμενος στο κρύο μου μέτωπο.

Θα προτιμήσω την άσημη ταφή.

Έχω κάνει ήδη σχετική αίτηση.

Έχω ενημερώσει τους οικείους.

Κι ύστερα, καθώς η εικόνα ενός φτυαριού

θα ξεμακραίνει σε μια αναλαμπή,

θα ευφρανθώ τη  χωματοποίηση της σαρκός μου.

Λέω,

ίσως και ριζώσει κανένα δένδρο και αγιοποιηθώ,

ίσως και πάλι να δακρύσει η εικόνα μου στο τάφο.

Είναι κι αυτός ένα στόχος!

Ενήμερος Ελλαδίτης πολίτης πάνω στην ιστορία της Κύπρου

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας 

   

κάθε φορά που έχουμε τον εορτασμό μιας εθνικής επετείου, όπως πρόσφατα τον εορτασμό του ΟΧΙ την 28η Οκτ, εμφανίζονται οι τρομεροί εκείνοι δημοσιογράφοι τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο, που προσπαθούν να μας πείσουν με διάφορα ρεπορτάζ ότι σχεδόν κανένας από τους νέους αλλά και από τους μεγαλύτερους σε ηλικία πολίτες δεν είναι ενήμεροι ούτε για την ουσία του εορτασμού, ούτε όμως γνωρίζουν κάποιες σημαντικές πληροφορίες για τα γεγονότα της κάθε επετείου. Προβάλλουν μετά μανίας, τις λανθασμένες απαντήσεις των συμπολιτών μας και όπως γνωρίζουμε η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης, οπότε συμπεραίνουμε ότι αγνοούμε παντελώς την ιστορία μας. Όμως μια μικρή ματιά στα βιβλία των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, αλλά και των υπολοίπων τάξεων της Μέσης Εκπαίδευσης θα μας κάνει να αναγνωρίσουμε ότι τα παιδιά μας από το Δημοτικό ακόμα, διδάσκονται τα σημαντικότερα γεγονότα τόσο της Ελληνικής όσο και της Παγκόσμιας Ιστορίας. Φυσικά και θα λείπουν οι πολλές λεπτομέρειες, όμως αυτή η απουσία δεν αποτελεί τροχοπέδη στη γνώση του κυρίου κορμού του κάθε ιστορικού γεγονότος. 

    Αν ο μαθητής και μετάπειτα ενεργός πολίτης δεν θυμάται αυτά που διδάχθηκε, προφανώς και δεν έχει σχέση με το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά είναι αποτέλεσμα πολλών άλλων παραγόντων. Αν όμως ο καθένας από εμάς θέλει , υπάρχει πάντοτε χρόνος να αναζητήσουμε την μάθηση κάθε ιστορικού γεγονότος. Η μη λεπτομερής γνώση, δεν σημαίνει και άγνοια του γεγονότος. Γνωρίζω πχ ότι έγινε το 1974 πραξικόπημα στην Κύπρο και ακολούθησε σε δύο φάσεις η εισβολή της Τουρκίας και η κατάκτηση όλου του βόρειου τμήματος του νησιού. Η κατοχή δε συνεχίζεται επί 50 χρόνια. Αλλά π.χ δεν γνωρίζω λεπτομερώς ούτε τους προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε τις προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού προβλήματος. 

   Αυτή λοιπόν την άγνοια, την επισημαίνουν ως μείζον πρόβλημα και φυσικά η κάθε άστοχη απάντηση προκαλεί το γέλιο αλλά και τον δήθεν προβληματισμό μας. Η λύση βρίσκεται φυσικά στα χέρια του καθενός μας. Ανοίγεις το βιβλίο, ή ακόμα καλύτερα το κινητό τηλέφωνο εισέρχεσαι στο διαδίκτυο και μαθαίνεις τα γεγονότα, την κενή ώρα της ημέρας. Εμείς όμως προτιμάμε να γελάμε με τα διάφορα ανούσια βίντεο που κυκλοφορούν, με τις αδιάφορες αναφορές ασόβαρων ανθρώπων πάνω σε σημαντικά θέματα και πρόσωπα και με τις ελλειπείς γνώσεις μας, συμμετέχουμε σε συζητήσεις που πιθανότατα δεν οδηγούν και δεν καταλήγουν πουθενά. 

   Όταν ήρθα στην Κύπρο, κατάλαβα πως λόγω της μικρότητά της, ο πόνος του 74 δεν είχε απαλυνθεί ακόμα. Και μη γνωρίζοντας αναλυτικά το Κυπριακό πρόβλημα, αισθάνθηκα την ανάγκη, για να μην νιώθω μειονεκτικά σε συζητήσεις με φίλους και γνωστούς από την Κύπρο, να διαβάσω διάφορα βιβλία ιστορικών και ερευνητών, ώστε να έχω μια πιο ορθή άποψη, μια άποψη με λεπτομέρειες. Ξέφυγα λοιπόν από τις γενικές γνώσεις των Σχολείων και αναζήτησα την γνώση εκτός. Τόσο απλά. Θέληση υπήρχε! 

   Στην προσπάθειά μου λοιπόν να δείξω σε όλους σας, ότι από μικροί μαθαίνουμε στην Ελλάδα για την ιστορία της Κύπρου, θα σας παραπέμψω να διαβάσετε στις παρακάτω διευθύνσεις, τις αναφορές για την Μεγαλόνησο στα βιβλία Ιστορίας των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου της Ελλάδας. 

   α. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/1462-1470-1500-1522-1566-1571-1669-1718.html

   β. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_16.html

   γ. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_14.html

  δ. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_12.html

Σκέψη για τον πόλεμο Ισραήλ - Λιβάνου - Χαμάς - Χεσμπολάχ

     

    Φυσιολογικά το σύνολο των πολιτών των χώρας μας (σσ: της Κύπρου, Ελλάδας), θα πρέπει να συντάσσεται με το μέρος του Ισραηλ, καθώς επί της ουσίας ανήκουμε στη Δύση. Δηλαδή τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η ΕΕ αλλά και ο στρατιωτικός συνασπισμός του ΝΑΤΟ, αλλά και άλλες χώρες "φιλικές" όπως ο Καναδάς και  η Αυστραλία, έχουν δημιουργήσει ένα σχήμα που ενώ τάσσεται υπέρ της λήξης του πολέμου, εν τούτοις τον δικαιολογεί με την απίστευτη δικαιολογία : Το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην άμυνα! Έτσι παρατηρούμε τον στρατό του Ισραήλ κάνοντας άμυνα, να εισβάλλει  στη περιοχή της Γάζα, στο Λίβανο, να βομβαρδίσει στόχους στη Συρία, στην Υεμένη και να ετοιμάζεται φυσικά να ανταποδώσει το χτύπημα του Ιράν. Πάνω από ένα χρόνο ακολουθώντας επιθετική τακτική αμύνεται. Ακολουθεί φυσικά την πάγια εντολή: Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Και να σκεφτεί κανείς ότι η αναλογία νεκρών στο πεδίο της μάχης, είναι 1:3 αμυνομένων - επιτιθεμένων! 

   Ως κράτη με ορθόδοξη περικεφαλαία, υποστηρίζουμε το Σιωνικό καθεστώς, υποκύπτοντας στις επιταγές των ΗΠΑ και των επικεφαλείς της ΕΕ, επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά, πως δεν μπορεί ο αστυνόμος της γειτονιάς της Μέσης Ανατολής, το Ισραήλ, να χάσει τον πόλεμο. Δεν μπορεί το προχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στην Ανατολική Μεσόγειο να πέσει! Είναι το μόνο που με την ισχύ που έχει μπορεί να αντισταθεί στην συνεχή επιθετικότητα των Μουσουλμανικών χωρών. 

     Όμως οι περισσότεροι εξ υμών και ημών, βλέποντας τις φοβερές σκηνές των σκοτωμένων αμάχων, των βασανισμένων γυναικών, των αδικοχαμένων παιδιών, των ξεριζωμένων, των πληγωμένων, των πεινασμένων, των αρρώστων κτλ, αβίαστα παίρνουμε το μέρος των αδυνάτων. Δικαιολογούμε την αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο. Όντας εξαιρετικά αρρωστημένη η επίθεση της 7ης Οκτ 2023 από την Χαμάς και τα αποτελέσματα αυτής. Ως εκεί! Τώρα ο πόλεμος έχει ξεφύγει και η παύση του δύσκολη υπόθεση. 

        Όλοι οι γνωστοί μου εδώ στην Μεγαλόνησο, δεν κρύβουν τον αποτροπιασμό τους για τις τακτικές του Ισραήλ και τους συνεχούς βομβαρδισμούς επί αμάχων. Οι ίδιοι βέβαια δικαιολογούν τις ενέργειές τους ως αναγκαίες αφού σκοτώνουν τον ένα μετά τον άλλο τους αρχηγούς των τρομοκρατικών οργανώσεων. Ξεχνούν όμως κάτι. Ότι ο κόσμος, όπως και η ίδια η ζωή κύκλους κάνει!