Μάιος
Λουλούδια, μην είδατε ανθρώπους να γελούν;
Σε πέτρες λάπις, οι γλώσσες τους να λιάζονται.
Είναι λουλούδια που οι άνθρωποι πετούν,
και κάνουν στο μετέπειτα πως όμορφα τα νοιάζονται.
Ανθρώπους, άνθρωποι καλοί, μην είδατε να κάθονται,
Σε μάρμαρα; Σε λόφους από σκόνη;
Με τα σπαθιά που πούλαγαν αιώνια θα μάχονται
και την θηλιά θα υμνολογούν, της μοίρας τους αγχόνη.
Ανθρώπους, άνθρωποι μην είδατε σκυφτούς να τριγυρίσουν,
στα τσίτσιδα μιας πόλης που κοιμάται.
Τα μούλικα μελάνιασαν, σκουπίδια ανθρώπους καθαρίζουν
Κι ο ήλιος τους, μαύρος ήλιος στα μάτια τους, βρυχάται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου