Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ

 

 
Κι ήρθε η εποχή του έρωτα
κι έγιναν τα βουνά και θάλασσες μια γλώσσα που πάνω της ταξίδεψα.
Στα σπίτια με τους πελαργούς μιλούσαν για τα ρήματα
που ‘χαν τα σχήματα των αστερισμών
Μουρμούριζαν τα θαυμαστικά
και στ΄ αποσιωπητικά χτίζανε στο άγνωστο το μέλλον.
Απέραντες εποχές σαν κάμποι πλούσιοι και μεστοί,
γευότανε πότε τη γλύκα κάθε λέξης και  πότε την αλμύρα της.
Πότε σε κάποιο ακρογιάλι του Αιγαίου και πότε στα καλντερίμια της Ηπείρου.
Άλλοτε πάλι Όμηρο κι άλλες στιγμές στην άνοιξη του Ελύτη,
στο καλοκαίρι του Σεφέρη και στο χνώτο του Ρίτσου.
Η καρδιά μου το ήξερε!
Το σώμα μου σαθρό, φθαρτό, μα η ψυχή μου ζούσε αιώνια ένα ταξίδι,
ξεκινώντας από τις αγκάλες των προ – Ελλάδας, μυρίζοντας μέντα και δυόσμο,
λειτουργώντας με το δενδρολίβανο στις στροφές των τραγουδιών,
υμνώντας τη λευτεριά και τον χάροντα,
για να γίνει η ρίζα μιας ελιάς και φύλλο μιας ειρήνης.
Κι αν εγώ α- πέθανα κι αν εγώ α-ποθάνω,
μπροστά στον ήλιο θα σταθεί άφθαρτη και ωραία
ως μια πατρίδα πάνσοφη, η γλώσσα μου.
 

Το παραπάνω ποίημα, συμμετείχε και διακρίθηκε στον 13οΔιαγωνισμό Ποίησης και Πεζόμορφου Στοχασμού (2024) με τίτλο “Η Γλώσσα μου, η δύναμή μου” που διοργανώθηκε από τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου. Ανακοινώθηκε πως θα συμπεριληφθεί στην έντυπη ποιητική ανθολογία που θα εκδοθεί. 
 

Ποιος είναι ο Μετανάστης, ο Λαθρομετανάστης και ποιος ο Πρόσφυγας

 
    
 

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

 
 
      Στη σημερινή εποχή που τα μεταναστευτικά κύματα των ανθρώπων γιγαντώνονται αρμόζει στον καθένα από εμάς να γνωρίζει τους όρους:  Μετανάστης, Λαθρομετανάστης, Πρόσφυγας και να μην τους συγχέει. Η λογική ότι όλοι είναι άνθρωποι, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για την ίση μεταχείριση τους από τις κρατικές υπηρεσίες. Σίγουρα και είναι ηθικό να δείχνουμε την ανθρώπινη πλευρά μας σε κάθε περίπτωση, είναι όμως απολύτως λογικό να τηρούμε τους νόμους του κράτους προκειμένου να προστατεύουμε την οντότητά του, χωρίς να εκτιθέμεθα στο διεθνές χώρο, με σεβασμό στις πιθανές συμβάσεις που έχουμε υπογράψει και πρέπει να υπακούμε.
 




Μετανάστης:

    Ο όρος μετανάστης προέρχεται από την Αρχαία Ελληνική γλώσσα: < μετά + ναίω (κατοικώ, διαμένω, βρίσκομαι)
 
    Είναι αυτός που αλλάζει τόπο κατοικίας με την συνηθέστερη αιτία την εύρεση μιας νέας εργασίας. Ο Μετανάστης εισέρχεται στο νέο τόπο που επιθυμεί να ζήσει, στην καινούργια χώρα που επέλεξε να κατοικήσει και να  εργαστεί, από τις νόμιμες πύλες εισόδου. Ως νόμιμες πύλες εισόδου σε μια χώρα, σε ένα τόπο λογίζονται τα αεροδρόμια, οι συνοριακοί σταθμοί ελέγχου, τα λιμάνια.

    Από τα βασικά χαρακτηριστικά του μετανάστη είναι η προσαρμογή στις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου που έχει επιλέξει να ζήσει και ο σεβασμός τους. Ο σεβασμός επεκτείνεται και προς το πολίτευμα, την κοινωνία αλλά και το διοικητικό σύστημα που βρίσκει στη νέα του χώρα. Παράλληλα, δηλώνει την επιθυμία του να έχει το δικαίωμα να ασπάζεται τη θρησκεία του, χωρίς να προκαλεί τις τοπικές κοινωνίες.
    Ο μετανάστης μπορεί να είναι εσωτερικός και εξωτερικός. Εσωτερικός αυτός που αλλάζει περιοχή εντός της πατρίδας του και εξωτερικός αυτός που μεταβαίνει σε άλλη χώρα.
    Συνώνυμα του Μετανάστη είναι: ο Αποδημητής, ο Μέτοικος, ο Εμιγκρές, ο Απόδημος
    Στη σημερινή εποχή η μετανάστευση εντός της ΕΕ γίνεται με απλές διαδικασίες, ενώ εκτός της με τη λήψη Βίζας ή άλλων εγγράφων που καθορίζονται από διμερείς δύο κρατών ή από σχετικές συμφωνίες συμμαχιών.
Στο λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη διαβάζουμε πως ο Μετανάστης είναι αυτός που εγκαταλείπει με τη θέλησή του την πατρίδα του για να εγκατασταθεί επί μακρόν σε άλλη χώρα. Συνήθως η μετοίκιση αυτή γίνεται για οικονομικούς λόγους και έχει ως προοπτική την επιστροφή του στην πατρίδα του.
 
 
Λαθρομετανάστης:
 
      Η Λέξη λαθρομετανάστης είναι σύνθετη και αποτελείται από τις λέξεις :
Λάθρο + μετανάστης = Δημοτική κοινή: λαθρο- < αρχαία ελληνική λαθραῖος < λάθρα < λανθάνω (κάτι που γίνεται στα κρυφά, μη νόμιμα + μετά + ρήμα : ναίω (κατοικώ, διαμένω)
      Συμπερασματικά είναι το άτομο που έχει μετακινηθεί σε χώρα στην οποία δεν είναι νόμιμος υπήκοος, χωρίς να έχει τηρήσει τις διαδικασίες που ορίζουν οι νόμοι της χώρας υποδοχής. Ο παράτυπος και παράνομος μετανάστης. Ο όρος είναι μειωτικός
     Το 2018 η Ελλάδα με απόφαση του Αρείου Πάγου ζητούσε από τις υπηρεσίες του να μη χρησιμοποιείται ο όρος λαθρομετανάστης, αλλά οι όροι «παράτυπα εισερχόμενος στη χώρα», «πρόσφυγας», «μετανάστης», «οικονομικός μετανάστης», «αιτών άσυλο», με δικαιολογία την αποτροπή χρήσης μειωτικών για την προσωπικότητα όρων και την αποφυγή φαινομένων ξενοφοβίας και ρατσισμού:
       ※  Έγγραφο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κοινοποίησε η εισαγγελία Πρωτοδικών Ηρακλείου στις διευθύνσεις Εκπαίδευσης, για την απάλειψη του μειωτικού όρου «λαθρομετανάστης» από τα υπηρεσιακά έγγραφα.*
 
       Διαβάζουμε στο λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη: Λαθρομετανάστης είναι το πρόσωπο  που μετακινείται και εγκαθίσταται σε χώρα άλλη από αυτή της καταγωγής του, χωρίς να πληροί τους απαραίτητους όρους ή χωρίς να έχει περάσει από τις νόμιμες διαδικασίες.
 
      Από τη στιγμή λοιπόν που δεν κινούνται οι νόμιμες διαδικασίες εισόδου στην χώρα, ο λαθρομετανάστης καταπατά την εδαφική ακεραιότητα της.
 
              * Η απόφαση του Αρείου Πάγου αναφέρει: Από τις διατάξεις αυτές, προκύπτει ότι θεσμοθετείται αδίκημα υπαλλακτικώς μικτό, τελούμενο με οποιονδήποτε από τους προβλεπόμενους τρόπους, από τα πρόσωπα τα οποία αποδέχονται να μεταφέρουν στην Ελλάδα αλλοδαπούς που δεν έχουν δικαίωμα να εισέλθουν στο έδαφός της, ή τους προωθούν στο εσωτερικό της χώρας, ή διευκολύνουν την μεταφορά ή την προώθησή τους, γνωρίζοντας τη αυθαίρετη είσοδο τούτων ως λαθρομεταναστών. (Απόφαση 1485 / 2010 )
 
 
Πρόσφυγας:
 
 

 Πρόσφυγας είναι το άτομο που αναγκάζεται να φύγει από τη χώρα του επειδή κινδυνεύει η ζωή του λόγω πολέμου, εμφύλιας σύρραξης, γενοκτονίας, θρησκείας, πολιτικών πεποιθήσεων κτλ. Και θεωρείται πρόσφυγας μόνο στην πρώτη ασφαλή χώρα που μεταβαίνει, αιτώντας εφ΄ όσον το επιθυμεί και πολιτικό άσυλο.

    Η ετυμολογία της λέξης: πρόσφυγας < (ελληνιστική κοινή) πρόσφυξ < προσφεύγω < πρός + αρχαία ελληνική φεύγω
   Υπάρχουν περιπτώσεις χωρών όπως πχ η Κύπρος, που έχουμε εσωτερικούς πρόσφυγες. Δηλαδή πολίτες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να εγκατασταθούν σε άλλη περιοχή εντός της χώρας τους λόγω πολέμου κτλ. Τέλος υπάρχουν και οι πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τη χώρα τους λόγω φυσικών καταστροφών.
    Στην Κύπρο βάσει του νόμου :2000 (6(I)/2000) (περί προσφύγων νόμος)
ο πρόσφυγας λογίζεται όπως τα παρακάτω άρθρα:
     3.-(1) Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής, ή πρόσωπο, που δεν έχει ιθαγένεια, το οποίο, ενώ είναι εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του ως αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων, δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο να επιστρέψει σ’ αυτή και στο οποίο δεν έχει εφαρμογή το άρθρο 5.*
        (2) Στην περίπτωση προσώπου, το οποίο έχει περισσότερες από μία ιθαγένειες, ο όρος “χώρα ιθαγένειας”, που αναφέρεται στο εδάφιο (1), σημαίνει κάθε μια από τις χώρες των οποίων έχει την ιθαγένεια, και πρόσωπο δε θεωρείται ότι δεν έχει την προστασία της χώρας της ιθαγένειας του, αν, χωρίς οποιοδήποτε βάσιμο φόβο για καταδίωξη του, δεν έχει χρησιμοποιήσει την προστασία μιας από τις χώρες, της οποίας είναι πολίτης.
 
           *(5) Αιτητής αποκλείεται από το καθεστώς του πρόσφυγα-
 
                    (α) σε περίπτωση που τυγχάνει ήδη διεθνούς προστασίας ή συνδρομής από όργανα ή οργανισμούς ή γραφεία των Ηνωμένων Εθνών άλλα από την Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες∙ εάν η εν λόγω προστασία ή συνδρομή έχει παύσει για οποιοδήποτε λόγο, χωρίς να έχει διευθετηθεί οριστικά η κατάσταση τέτοιου προσώπου σύμφωνα με τα οικεία ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, τέτοιο πρόσωπο δικαιούται αυτοδικαίως τα ευεργετήματα του παρόντος Νόμου∙ ή
 
                  (β) σε περίπτωση που αναγνωρίζεται από τις αρμόδιες αρχές της χώρας όπου έχει μετοικήσει ως έχων τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την κατοχή της ιθαγένειας της εν λόγω χώρας ή τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις αντίστοιχα προς αυτά∙ ή
 
                  (γ) σε περίπτωση που υπάρχουν σοβαροί λόγοι ότι (καταζητείται ως δολοφόνος, πολιτικά αδικήματα, ηθικός αυτουργών ποινικών πράξεων κ.α)
 
Στο λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη διαβάζουμε:
πρόσφυγας (ο/η) {(θηλ. γεν. πρόσφυγος) | προσφύγων} το πρόσωπο
που εξαναγκάζεται σε φυγή από τον μόνιμο τόπο εγκατάστασης του
ή την πατρίδα του, κυρ. για να αποφύγει διωγμούς από την επίσημη ε-
ξουσία: οι ~ τής Μικρασιατικής Καταστροφής | τής Κύπρου | τού Πό-
ντου || πολιτικός ~ || κύμα | συνοικισμός | στρατόπεδο προσφύγων ΦΡ.
οικονομικός πρόσφυγας βλ. λ. οικονομικός.
[ΕΤΥΜ. < μτγν. πρόσφυξ, -υγος < αρχ. προσφεύγω, πβ. κ. φυγάς - φεύ-
γω].

Παιδεία οδήγησης; Στην Κύπρο....γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Λέμε ότι μας λείπει, για αυτό και σκοτωνόμαστε στους δρόμους της Κύπρου. Διότι είναι τραγικό να έχεις τόσους πολλούς θανάτους σε τόσο μικρό τόπο. Όλοι γνωρίζουμε ότι η αναλογία Πολιτών \ αυτοκινήτων στο νησί είναι εξωφρενική. Καθώς ελλείπουν οι σωστές δημόσιες συγκοινωνίες το κάθε σπίτι διαθέτει για κάθε ενήλικο άτομο και ένα αυτοκίνητο. Τόσο απλά. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι, υπάρχει συμφόρηση ακόμα και σε περιφερειακούς δρόμους και μικρές πόλεις. Με την λογική που έχουμε να πηγαίνουμε μέχρι τα περίπτερα και με το αυτοκίνητο το πρόβλημα διογκώνεται.

Από την άλλη πλευρά το κράτος με διάφορες αστείες παρεμβάσεις προσπαθεί και να τονίσει την αγορά αυτοκινήτου, αλλά και να εισπράττει τα υπέρογκα πρόστιμα, ποινές για τις συχνότατες παραβάσεις. Έτσι δίνονται άδειες μαθητικές να οδηγούν 16χρονοι και 17χρονοι αρκεί λέει να βρίσκεται κάποιος έμπειρος δίπλα τους, λες και εάν ο άλλος αναπτύξει ταχύτητα ο συνοδηγός θα τον σταματήσει. Τοποθέτησε το κράτος κάμερες στις διασταυρώσεις με την ένδειξη σε αυτές να καταγράφουν όποιον οδηγό πατά την άσπρη γραμμή, οπότε κατέλειξε αυτο να αποτελεί το μέγιστο εισπρακτικό μέτρο.

Τα περισσότερα θανατηφόρα, μην πω όλα, έγιναν μακριά από τις κάμερες ασφαλείας. Αντί λοιπόν το κράτος να συμμορφωθεί με την στατιστική και να τοποθετήσει κάμερες εκεί που μπορεί κάποιος να αναπτύξει ταχύτητα και να τρέξει, συνεχίζει το ίδιο βιολί.

Το σύνολο του οδικού δικτύου μας βρίσκεται υπό σκότος. Όταν οδηγείς το βράδυ στην Κύπρο, έξω από κάποια πόλη ή σε χωριό, νομίζεις ότι οδηγείς στον "δρόμο με τις λεύκες" και πως ο εφιάλτης Freddy Kryeger πλησιάζει με το δρεπάνι! Και να πεις ότι μας λείπει το φως; Όλο τον χρόνο έχουμε ήλιο. Πόσο κοστίζει πανάθεμα. να τοποθετηθούν ηλιακοί λαμπτήρες σε κάθε δρόμο; Γιατί δεν γίνεται μια μελέτη επιτέλους;

Και μετά τα τελευταία τροχαία βγαίνουν οι διάφοροι πολιτικοί και συγκλονισμένοι δηλώνουν τα ιδια και τα ίδια. Μας λείπει η παιδεία οδήγησης. Ναι μας λείπει, αλλά εσείς κυβερνάτε τόσα χρόνια και πρέπει να μελετήσετε σοβαρά το θέμα και να δώσετε λύσεις αποτελεσματικές. ΌΧΙ ΑΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ ΣΤΟΥς ΔΡΟΜΟΥς, ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΝΕΚΡΑ ΜΩΡΑ.

ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΑ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Σκυφτοί με τις άσπρες ποδιές, τα αξύριστα πρόσωπα.

Έπλαθαν το ζυμάρι και την ακυβέρνητη  ζωή τους.

Στο βάθος η πινακωτή.

Οι ώρες τους σιωπηλές.

Οίκτος τις περιέλουζε,  χολή και ξύδι. 

Οι μέρες καημένες και σιωπηλές,

βηματίζουν  μέσα στα φορτισμένα χρόνια,

θωρώντας δεξιά και αριστερά τις στέρφες σταγόνες ζωής.

Αλευρωμένες, ξεσκόνιστες.

Θλιβερές, κυρτωμένες από κούραση.

Τα χέρια στραγγαλίζουν τη μαγιά

αναπηδά κι ανεμίζει η κόρα, 

έτοιμη να ξυπνήσει ένα όνειρο,

τυχαία σωσμένο απ΄ το μεθύσι

που σκορπά το άρωμα του φρέσκου.

Στη καλημέρα η κούραση.

Στη ρυτίδα ο σπόρος.

 

Ο άνθρωπος βρε συ,

 σαν μπει μες στη φωτιά, καίγεται.

Το ψωμί φουσκώνει.

 

ΚΡΥΦΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Έκαμε διαρκώς τον αδιάφορο στο σφύριγμα.

Αγόραζε χαρούπια στο πάρκο με τις καμήλες.

Είχε μεγάλη πείρα σε τούτο.

Πάντα ήταν εκεί για να δει τη φυλακισμένη  Πηνελόπη

όχι τα μοντέλα ζώα. 

Πίσω από την ταμειακή μηχανή, μόλις που ξεχώριζε.

Κοντή όπως όλοι οι κοντοί άνθρωποι στις φωτογραφίες.

Φόντο το πάρκο. 

Τα πόδια της ασπρουλιάρικα, ξυρισμένα άκομψα, τ΄ άπλωνε

κάτω από το γραφείο να ξεμουδιάσουν.

Ανώφελο καθώς η σκέψη τρεμούλιαζε στα φιλιά των κυμάτων.

Όταν δεν είχε άλλους πελάτες

αυτός άφηνε με επιμέλεια να πέσει κάποιο χαρούπι.

Το αετίσιο μάτι του ταξίδευε μέσα απ΄ τη σχισμάδα του βράχου. 

Η ανέραστη Πηνελόπη το κατάλαβε εγκαίρως.

Χαζή δεν ήταν. Της έλειπε το ύψος.

Είχε τελειώσει και λογιστικά. 

Από τότε, του κερνούσε τα χαλασμένα χαρούπια.

 

ΣΤΑΣΕΙΣ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Κίνησαν από μέρη όπου ανέτειλε ο ήλιος.

Νέοι και γέροι τολμηροί.

«Στη Δύση θέλουμε να πάμε» λέγανε

και δεν περίμεναν ποτέ τον ήλιο να σιωπήσει.

Στο πρώτο ποταμό, 

έπλυναν τα πόδια τους.

Οι γυναίκες τα σκούπιζαν με τα μακριά μαλλιά τους.

Στη λίμνη που συνάντησαν

λούστηκαν στην απόγνωση,

χτενίστηκαν με δυο τσάκνα της γης.

Κρύωσαν λιγάκι τα παιδιά.

Στη πρώτη νοικιαζόμενη θάλασσα

χάσανε τη ζωή τους.

Τους έλειψε η μοίρα.

 

Εμείς πάλι,  απωλέσαμε το αρνητικότερο προσόν.

Το μεταχειρισμένο προσωπείο.

Συνθήκη Ζωής, συνθήκη Θανάτου.