Τιμή στους Στρατιωτικούς , στις Ένοπλες Δυνάμεις / Δημήτριος Γκόγκας

 

 

 
    Φλυαρώ συνήθως εδώ μέσα για θέματα διάφορα, που μπροστά στην απώλεια κάποιου συνανθρώπου, φαντάζουν παράταιρα. Άνευ ουσίας. Και πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες χρειάζεται πολύς, μα πάρα πολύς χρόνος για να προσπεραστούν. Με αφορμή λοιπόν τον τραγικό θάνατο των δύο νέων πιλότων της Ελληνικής Αεροπορίας θα ήθελα να επισημάνω τα παρακάτω. Το πιθανότερο να μην καλύπτουν το όλο θέμα αλλά σίγουρα ένα μέρος αυτού.
 
Κυρίες και Κύριοι, αγαπητοί φίλοι
 
    Οι στρατιωτικοί, όλων των κλάδων είναι στη θέση τους επί καθημερινής βάσεως για να έχετε όλοι εσείς την ελευθερία που αρμόζει στους ανθρώπους να παράγετε, να εργάζεστε, να σπουδάζετε, να κάνετε εν ειρήνη οικογένειες και να μεγαλώνετε τα παιδιά σας. Με λίγα λόγια να ζείτε. Βρίσκονται στα σύνορα και σε κάθε πλευρά της Ελλάδας, κάθε στιγμή και ώρα, κάτω από αντίξοες συνθήκες (καιρικές, ψυχολογικές, οικονομικές, πρακτικές κτλ) για να μπορεί ο κάθε Έλληνας να αισθάνεται ασφαλής. Μην λοιπόν είστε φειδωλοί και άκρως τσιγκούνηδες στην τιμή που τους πρέπει. Και μάλιστα μια τιμή που θα πρέπει να δίνεται τόσο εν ζωή, όσο και στο θάνατο. Και κυρίως εν ζωή. Μην περιμένετε να πεθάνει κανείς εν ώρα καθήκοντος και υπηρεσίας, για να βγουν από τα μάτια σας τα μελιστάλακτα δάκρυα και από το στόμα σας, τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα.
       Και όταν μιλώ για τιμή, εννοώ τόσο την ηθική όσο και την υλική. Σεβασμός σε κάθε περίσταση. Το σύνολο του προσωπικού, και φυσικά μιλώ εκ πείρας, είναι συν-άνθρωποι μας, που εκπαιδεύτηκαν κάτω από τη μέγιστη αυστηρότητα στις διάφορες στρατιωτικές σχολές, υπέστησαν ψυχολογική και σωματική βία, γαλουχήθηκαν με αυτές που όλοι ονομάζουμε ηθικές και εθνικές αξίες και ορκίστηκαν να τις υπηρετούν και να δώσουν τη ψυχή και το κορμί τους για την έρμη Πατρίδα.
      Η Πατρίδα, η πολιτεία, η κοινωνία λοιπόν τους χρωστά διαρκή σεβασμό. Υπόκλιση. Διότι την υπόκλιση των στρατιωτικών την έχει ήδη. Την έχει κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε λεπτό. Δυστυχώς η πολιτεία βρίσκει τους τρόπους να σωπαίνει και να στέκεται απέναντι από αυτή την τάξη των ανθρώπων τόσο κατά την διάρκεια της θητείας τους όσο και μετά την αφυπηρέτηση τους. Αφού τους εξαντλεί με τις συνεχείς μεταθέσεις, αφού δοκιμάζει τις αντοχές των οικογενειών τους, αφού κρύβει τις μισθολογικές αυξήσεις πίσω από προσωπικές και απρόσωπες διαφορές, αφού δεν καταργεί την ενίσχυση του υπέρ κράτους ποσού που επί 12 χρόνια βρίσκεται εκεί στο μισθολόγιο, αφού, αφού … έρχονται και αυτές οι θλιβερές μέρες (με τις απαραίτητες τυπολατρικές παραστάσεις γύρω από ένα φέρετρο και την γαλανόλευκη ως νεκροσέντονο) να αφυπνίσουν δήθεν την πατρίδα.
      Είναι κρίμα, απολύτως άδικο να χάνονται ζωές εν ειρήνη και να αναφωνούμε το παραδεκτό. ΗΡΩΑΣ και ΑΘΑΝΑΤΟΣ. Δώστε τιμή σε κάθε μορφή, στους καθημερινούς μικρούς και μεγάλους ήρωες των μονάδων του στρατού για να ζούμε όλοι εν ειρήνη.

Τι είναι ποίηση; Ποιος είναι ο ποιητής; (με απλά λόγια ) / Δημήτριος Γκόγκας

 Απάντηση σε ερώτηση φίλων στα πλαίσια μιας σχετικής συζήτησης

 

   

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα κεφαλοχώρι. Το σύνολο των κατοίκων του ήταν και είναι αγρότες. Κάποιοι από αυτούς είναι καλοί, κάποιοι μέτριοι και κάποιοι κακοί. Δηλαδή κάποιοι παράγουν καλή σοδειά, κάποιοι μέτρια και κάποιοι κακή. Και ανάλογα με την ποιότητα της παραγωγής τους εισπράττουν και τα δέοντα. Και ενώ μπορεί κάποιοι να μέμφονται ή να πειράζουν αρνητικά τους κακούς αγρότες ακόμα και τους μέτριους, κανείς δεν άκουσα να λέει στους άλλους να αλλάξουν επάγγελμα, ασχολία. Ορισμένοι που ενώ ήσαν καλοί λόγω μικρών μέσων (λίγα χωράφια, κακής ποιότητας εργαλεία κτλ) δεν παρήγαγαν αρκετά μεγάλη ποσότητα, είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται. Έτσι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν και να ασχοληθούν με κάτι άλλο.

   Στο σχολείο, από το Δημοτικό ακόμα οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μας γνώρισαν τους Έλληνες Ποιητές. Όσους δηλαδή το έργο τους είχε δει το φως της δημοσιότητας,  είχαν δηλαδή και τα μέσα να το προβάλλουν. Σε εποχές όπου η επικοινωνία ήταν πολύ πιο δύσκολη από την σημερινή, την εποχή όπου οι εκδοτικοί οίκοι είχαν ανοίξει το εύρος των εργασιών τους και επένδυαν πάνω σε γνωστούς συγγραφείς, ποιητές, εμείς δεν είχαμε άλλη δυνατότητα παρά να γνωρίζουμε τους δέκα, είκοσι, τριάντα ποιητές της Ελλάδας που μεσουρανούσαν ή είχαν ήδη γίνει γνωστοί μέσω των σχολικών βιβλίων. Φυσικά κανείς δεν έτρεχε στα βουνά και στα λαγκάδια να εντοπίσει τους λαϊκούς ποιητές, τους ανθρώπους δηλαδή της υπαίθρου που ενίσχυαν με παραλλαγές το δημοτικό τραγούδι και ποίημα, τους ανθρώπους που ασχολούνταν με την λαϊκή, δημοτική ποίηση ή με την συγγραφή στίχων και ποιημάτων. Όποιος είχε την οικονομική δυνατότητα να κατέβει στην πόλη και να καταθέσει την ψυχή του σε κάποιον εκδοτικό οίκο, ίσως είχε και την ευκαιρία να δει το έργο του στις βιτρίνες ενός βιβλιοπωλείου.

   Έτσι γνωρίσαμε τον Ελύτη, τον Καρυωτάκη, τον Σεφέρη, τον Κάλβο, τον Σολωμό, τον Καβάφη και τόσους άλλους (ας με συγχωρέσουν οι φίλοι που δεν αναφέρω τους πάντες) που η ποίησή τους κάθεται σε θρόνο πολύ ψηλό και πολλές φορές κάποιοι θεωρούν πως δεν μπορούμε να μιλούμε για αυτούς. Λάθος φυσικά. Και δεν θυμάμαι φυσικά να λέμε ότι είναι τόσοι πολλοί οι ποιητές. Το αντίθετο, αναζητούσαμε πάντα κάτι καινούργιο μια νέα φωνή, μια νέα ψυχή, ένα καινούργιο ποίημα.

   Σήμερα με την τεχνολογία να στα πόδια μας η αποκάλυψη τόσων πολλών ποιητών είναι συνταρακτική. Πολλές φορές τραγική. Είναι όμως γεγονός, μια πραγματικότητα που θα έπρεπε ο κόσμος να την περιμένει και να την αποδεχτεί χωρίς πολλές αντιρρήσεις και χωρίς πολλά πως και γιατί. Ο κόσμος έχει την δυνατότητα να εκφραστεί και μέσα από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης να κάνει γνωστές τις ανησυχίες του, τις σκέψεις του, την ποίησή του. Την ασχολία του. Δημιουργούν πάρα πολλοί άνθρωποι ποίηση. Ποιούν ποιήματα. Και έχουν κάθε δικαίωμα να ονομάζονται ποιητές. Διότι πολύ απλά ποιητής είναι αυτός που γράφει ποίηση. Δεν είναι τίτλος γαλαζοαίματου, που δίνεται λόγω καταγωγής. Ούτε και τον ποιητή μπορεί να τον προσδιορίσει η καταγωγή, η εκπαίδευση, η μόρφωση, το επάγγελμα.

   Ναι στη σύγχρονη εποχή, οι ποιητές είναι πολλοί.  Θα υποστήριζα ότι είναι πολλοί περισσότεροι από το ποσοστό που μπορεί να αντέξει μια κοινωνία. Πολλοί από αυτούς είναι εξαίρετοι, κάποιοι καλοί ή μέτριοι και κάποιοι άλλοι κακοί. Η παραγωγή ποιημάτων αγγίζει το άπειρο, το αμέτρητο. Πόσο κακό μπορεί να είναι αυτό; Και γιατί κάποιοι από όλους όσους καλούνται ποιητές ή ασχολούνται με την ποίηση να θεωρούν την ύπαρξη ποιητών κακή κατάσταση;  Προσωπικά δεν βρίσκω ενοχλητικό στον λογοτεχνικό Γολγοθά την ύπαρξη κακών, μετρίων, καλών  και εξαίρετων ποιητών. Το αντίθετο. Η συνύπαρξη όλων των … κατηγοριών ποιότητας ποιητών μόνο θετικά μπορεί να κριθεί. Διότι μέσα από τις πολλαπλές παραγωγές μεμονομένων ποιημάτων και συλλογών θα αναδειχθεί ο καλύτερος και το καλύτερο ποίημα. Φυσικά και δεν είναι το ζητούμενο στο τέλος. Εξάλλου όλα είναι σχετικά και κρίνονται ανάλογα με τον χρόνο και τον τόπο. Και όσο και εάν κάποιοι κόπτονται τόσο αντίθετα για την ύπαρξη των ποιητικών διαγωνισμών, ας δούνε την σχετική ιστορία. Πάντα διοργανώνονταν ποιητικού αγώνες και πάντα αναδεικνύονταν νικητές και νικημένοι.  

Τι σημαίνει ποίηση άραγε; Ένας μεγάλος αριθμός ποιητών ή απασχολούντων με την ποίηση προσπάθησαν και έδωσαν ορισμούς. Ο κοινός παρονομαστής είναι ότι η ποίηση προάγει το καλό και πως είναι η μέγιστη κατάθεση της ψυχής του καθενός. Προσωπικά βρίσκω να με καλύπτει  ο ορισμό της ποίησης από τον σημαντικό Αργεντινό συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες: «Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους». Όποιος λοιπόν ποιεί τούτο ή προσπαθεί να ποιήσει αυτό, γιατί δεν θα πρέπει να ονομαστεί από εμάς ποιητής ή να ονομάσει τον εαυτό του ποιητή χωρίς ντροπή, ενοχή και ενδοιασμό;

ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ

 

ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

 
Δίπλωναν απ΄ την ασίγαστη κούραση
τα γόνατά του.
Τα πρωινά για την δουλειά
στην γιομάτη από εργάτες στάση του λεωφορείου
τρία στενά πιο κάτω
άφηνε στις πέντε τα ξημερώματα
από νωρίς, τον κρύο ιδρώτα να κυλήσει στον υπόνομο.
Τώρα ήταν σίγουρος
Η συγκατάβαση στον θάνατο
υποταγή στη ζωή του χρέωνε.
Έξι με δύο – μείον τις υπερωρίες-
Κατέβαλε τον φόρο εργασίας που του αναλογούσε
Από τις συχνές υποκλίσεις, καλό μπαστούνι έγινε!

Από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ κυκλοφόρησε (2015) σε μορφή e-book η Ποιητική Συλλογή: «Ωράρια Επιστροφών» (ISBN: 978-618-82188-6-4)

Στην Εκκλησιά του Αγίου Αντωνίου /Δημήτριος Γκόγκας

 

Στο σπίτι του Αι Αντωνιού, 
εκεί στη νότια πύλη

πιάνω το δάκρυ του Θεού

πριν γίνει χαμομήλι.

Στην Εκκλησιά που κάηκε

και ζώστηκε τη λάβα

μόνο ο χάρος χάρηκε

και του χωριού η σκλάβα.

Και τον χειμώνα, μια ανεμώνα

-στις αλκυόνες λαλεί η αηδόνα-

στέκεται μόνη.

Κι ένα κοράκι, μ΄ενα ανθάκι

ένα καντήλι ανάβει στο βραχάκι, 

και κείνο λιώνει. 

Στο σπίτι που γεννήθηκα

κάποιες μορφές στον τοίχο, 

ότι και αν ευχήθηκα

το λένε μ΄ έναν ήχο. 

Τις νύχτες που έρχονται καημοί

κι άνθρωποι ουρλιάζουν

στους στίχους βρίσκομαι και κει 

που τ΄ άδικο δικάζουν. 

Η Εξουσία του Σκύλου

γράφει για την ταινία ο Δημήτριος Γκόγκας

Μια έξοχη, ενδιαφέρουσα ταινία που κινείται ανάμεσα στο δράμα και το μυστήριο απέσπασε φέτος το Όσκαρ καλύτερης Σκηνοθεσίας. Η Τζέιν Κάμπιον μπορεί να απείχε δώδεκα περίπου χρόνια από τα κινηματογραφικά πλατό, επιστρέφει με τη δυναμική της καταξιωμένης σκηνοθέτιδας. Το 2009 ήταν η χρονιά που ως παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης υπογράφει την ταινία: Bright star (Λαμπερό αστέρι)  

Στην «Εξουσία του Σκύλου», μεταφερόμαστε σε μια εποχή (Μοντάνα 1925)  όπου η Αμερική αλλάζει, και σε ένα επιβλητικό ράντζο . Εκεί ζούνε και εργάζονται δύο αδέλφια εκ διαμέτρου αντίθετα ως χαρακτήρες. Από τη μια έχουμε τον καλοσυνάτο, ήρεμο και ορθολογιστικό Τζόρτζ και από την άλλη ένα δημοφιλή ανάμεσα στους εργάτες, Φίλ, επιβλητικό, εριστικό, προσβλητικό με τους γύρους του, πολλές φορές απόμακρο, κρύβοντας ένα ερωτικό αδιόρατο πάθος, ίσως ομοφυλοφιλικό.

     Ανάμεσα στα δύο αδέλφια, βρίσκονται: η χήρα Ρόουζ και ο έφηβος γιός της Πίτερ ο οποίος και σκέφτεται να σπουδάσει ιατρός. Η Ρόουζ, παντρεύεται τον Τζόρτζ, υπήρξε κάποτε πιανίστας σε μεγάλες αίθουσες, ζει στη σκιά αυτής της πορείας χωρίς να μπορεί να ξεφύγει από τα συνεχή ειρωνικά σχόλια του Φίλ, ενώ ο γιος της πρέπει να αντιμετωπίσει τη σκληρότητα του με μια αξιοθαύμαστη καρτερία. Κάτω από αυτές της συνθήκες η  ευτυχία δεν μπορεί να είναι παρούσα στο μεγαλοπρεπέστατο σπίτι.

      

Κάποια στιγμή ο νεαρός Πίτερ, θα μάθει το μυστικό της ψυχής του Φίλ και θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Ο Φίλ διαισθανόμενος τη νέα κατάσταση, αλλάζει απέναντι του συμπεριφορά ρίχνοντας το βάρος στην εκμάθηση πραγμάτων που αφορούν στο ράντζο. Η σχέση του Φίλ και του Πίτερ λειτουργεί ως καταλύτης στη ταινία και οι δυο οδηγούνται σε μια αόρατη αναμέτρηση από την οποία θα βγει νικητής ο νεαρός φοιτητής της ιατρικής. Μετά το άδοξο τέλος του μισογύνη και ομοφοβικού Φίλ, έρχεται και τα χαμόγελα στα χείλη των υπολοίπων της οικογενείας.

     Η σκηνοθέτης δεν δημιουργεί μια ταινία γουέστερν αν και οι εικόνες μας παραπέμπουν σε κάτι ανάλογο. Σκοτεινή πολλές φορές ατμόσφαιρα, διάλογοι κοινοί αλλά έντονα φορτισμένοι, βλέμματα που απομαγνητίζουν, η πατριαρχική εξουσία που διαχρονικά καταδυναστεύει τους απογόνους και περιβάλλει τα πάντα και μια συνεχή θελκτική εχθρότητα κρατούν τον θεατή σε συνεχή εγρήγορση αναμένοντας τη λύτρωση.

        Η ταινία είναι παραγωγής 2021 και τεσσάρων χωρών: Αμερικής, Ν. Ζηλανδίας, Αυστραλίας και της Αγγλίας. Βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Τόμας Σάβατς που είδε το φως το 1967. Πρωταγωνιστούν οι: Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Κίρστεν Ντανστ, Τζέσι Πλέμονς, Κόντι Σμιτ-ΜακΦι. Τα 125 λεπτά που διαρκεί η ταινία είναι σίγουρο ότι δεν θα διατεθούν ματαίως από τη ζωή σας.

 

Τα βασανιστήρια και οι προσβολές που υπέστη ο Ιησούς Χριστός. Μικρό Ιστορικό από την Σύλληψη μέχρι και τον Θάνατο του.

 

 

Γράφει ο Δημητρίος Γκόγκας

 

 

    

Ο Ιησούς Χριστός συνελήφθη στη Κοινότητα της Γεσθημανής, πέραν από τον χείμαρρο των Κέδρων, σε ένα κήπο (με ελιές) όπου πήγε μαζί με τους μαθητές του να προσευχηθεί. Συνελήφθη μετά από την προδοσία του Ιούδα, ο οποίος υπέδειξε τον τόπο αλλά και τον ίδιο, στη φρουρά των Ρωμαίων (με επικεφαλής Χιλίαρχο) αλλά και στους υπηρέτες των Ιουδαίων (του ιερατείου κατά κύριο λόγο) που επιζητούσαν την τιμωρία του. Αφού δέθηκε, τον οδήγησαν στον Άννα (πεθερό του Καϊάφα) ο οποίος ήταν αρχιερέας κατά το χρόνο εκείνο. Κατά την διάρκεια της εξέτασης από το Ιερατείο, κάποιοι με την ανοχή των επικεφαλής, έφτυναν, ράπιζαν και έδερναν τον Ιησού. Στη συνέχεια οδηγήθηκε στον Καϊάφα, με την ίδια διαδικασία (ξυλοδαρμός, ψυχοσωματική πίεση και βία) και υπό τις παραπάνω συνθήκες. Ο Μέγας Αρχιερέας τον απέστειλε στον Πόντιο Πιλάτο, Κυβερνήτη της Ιουδαίας, ο οποίος μετά από σύντομη εξέταση και αφού έμαθε ότι ο Ιησούς καταγόταν από την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, τον μετέφερε στον Βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος ασκούσε την εξουσία στη περιοχή εκείνη. Ο Ηρώδης αφού διακωμώδησε την κατάσταση και ξευτέλισε τον Ιησού, οδήγησε ξανά τον Ιησού στον Πόντιο Πιλάτο. Στην δεύτερη εξέταση από τον Πόντιο Πιλάτο, αποφασίζεται μετά από πίεση του Ιερατείου και του όχλου (παρά την υπεράσπιση του Ιησού από μαθητές και οπαδούς του) η θανάτωσή του. Γυμνώνεται, μαστιγώνεται, τον ντύνουν με κόκκινο μανδύα και του φορούν ακάνθινο στεφάνι, εξευτελίζεται, καταρρακώνατε ψυχικά, από τους ρωμαίους στρατιώτες οι οποίοι τον αποκαλούν ειρωνικά «Βασιλέα των Ιουδαίων» και τον οδηγούν (μαζί με άλλους δύο ληστές) στο λόφο του Γολγοθά (τόπος Κρανίου) προκειμένου να σταυρωθεί. Κατά την διάρκεια της μετάβασης, υποχρεώνεται ο Σίμων ο Κυρηναίος, ο οποίος επέστρεφε από γεωργικές εργασίες στην πόλη της Ιερουσαλήμ, να μεταφέρει τον σταυρό του ανήμπορου πλέον από τα συνεχή βασανιστήρια Ιησού. Φτάνοντας στο Γολγοθά, σταυρώνεται ενώ γίνεται προσπάθεια νάρκωσης με την χορήγηση μείγματος κρασιού, σμύρνας, χολικών υγρών και ξυδιού. Λίγο πριν νυχτώσει, ημέρα Παρασκευή, πιθανότατα το έτος 29 μ.Χ πεθαίνει.

 

Πιο συγκεκριμένα, διαβάζουμε στα εδάφια των τεσσάρων [4] Ευαγγελίων

 

Τα βασανιστήρια και οι προσβολές	Ευαγγέλια
	Κατά  Ματθαίον	Κατά  Μάρκον	Κατά Λουκάν	Κατά Ιωάννην
Σύλληψη	Τότε πλησίασαν, έβαλαν τα χέρια επάνω στον Ιησού και τον συνέλαβαν. [26.50]	Εκείνοι έβαλαν τα χέρια πάνω του και τον συνέλαβαν [14.46]	Όταν τον συνέλαβαν… [22.54]	Η φρουρά και ο Χιλίαρχος και οι υπηρέτες των Ιουδαίων συνέλαβαν κατόπιν τον Ιησού και τον έδεσαν [18.12-13]
Φτύσιμο Ράπισμα Ξυλοδαρμός	Τότε τον έφτυσαν στο πρόσωπο και τον χτύπησαν, άλλο δεν τον ράπιζαν και του έλεγαν… [26.67-68]	Και μερικοί άρχισαν να τον φτύνουν και να σκεπάζουν το πρόσωπό του και να τον χτυπούν με γροθιές και να του λέγουν: Προφήτευσε. Και οι υπηρέτες τον ράπιζαν. [14.65]	Οι άνδρες που κρατούσαν τον Ιησού, τον ενέπαιζαν και τον έδερναν. Του κάλυψαν την κεφαλή, τον χτυπούσαν στο πρόσωπο και τον ρωτούσαν: Προφήτευσε ποιος είναι εκείνος που σε χτύπησε..[22.63-65]	… ένας από τους υπηρέτες που παρευρίσκονταν εκεί, έδωσε ράπισμα στον Ιησού… [18.22]
Δέσιμο	Και αφού τον έδεσαν, τον έφεραν και τον παρέδωσαν… [27.2]	… και αφού έδεσαν τον Ιησού, τον μετέφεραν και τον παρέδωσαν στον Πιλάτο. [15.1]		…συνέλαβαν κατόπιν τον Ιησού και τον έδεσαν [18.12-13]
Μαστίγωση	Τότε άφησε προς χάρη τους τον Βαραββά, το δε Ιησού, αφού τον μαστίγωσε…[27.26]	Ο Πιλάτος επειδή ήθελε να ικανοποιήσει τον όχλο, απέλυσε τον Βαραββά, τον δε Ιησού αφού τον μαστίγωσε, τον παρέδωσε…[15.15]		Τότε πήρε ο Πιλάτος τον Ιησού για να μαστιγωθεί. [19.1]
Εξευτελισμός – Εμπαιγμός	Και αφού τον έγδυσαν, του φόρεσαν ένα κόκκινο μανδύα και έπλεξαν στεφάνι από αγκάθια και το έβαλαν πάνω στο κεφάλι του και ένα καλάμι στο δεξί του χέρι και γονάτιζαν μπροστά του, τον ειρωνεύονταν και έλεγαν… [27.28-31] … μοίρασαν με κλήρο τα ενδύματά του…[27.35]…επάνω στο κεφάλι έβαλαν γραπτή την κατηγορία του θανάτου. Αυτός είναι ο βασιλέας των Ιουδαίων[27.37-38]	Τον έντυσαν με ένα κόκκινο μανδύα και αφού έπλεξαν στεφάνι από αγκάθια, του το έβαλαν στο κεφάλι. Και άρχισαν να τον χαιρετούν: Χαίρε ω Βασιλεύ των Ιουδαίων και χτυπούσαν το κεφάλι του με καλάμι και τον έφτυναν και γονάτιζαν και τον προσκυνούσαν. [15.17-19]… και μοίρασαν τα ενδύματά του αφού έριξαν κλήρο…[15.24] Και ήταν γραμμένη η επιγραφή της κατηγορίας τους: Ο βασιλεύς των Ιουδαίων [15.25]	Τότε ο Ηρώδης μαζί με τους στρατιώτες του, τον εξευτέλιζε κα τον ενέπαιξε, ύστερα του φόρεσε ένα λαμπρό μανδύα και τον έστειλε πάλι στον Πιλάτο. [23.11] Όταν δε μοίραζαν τα ενδύματά του έριξαν κλήρους [23.24] Τον ειρωνεύονταν δε και οι στρατιώτες… [23.36] Επάνω δε στη κεφαλή του επιγραφή γραμμένη με γράμματα ελληνικά, Ρωμαϊκά και Εβραϊκά: Αυτός είναι ο βασιλεύς των Ιουδαίων. [23.38-39]	Και οι στρατιώτες αφού έπλεξαν στεφάνι από αγκάθια, το έβαλαν στο κεφάλι του, του φόρεσαν ένα κόκκινο μανδύα και του έλεγαν : Χαίρε ο βασιλεύ των Ιουδαίων και του έδιναν ραπίσματα [19.2-3] Έγραψε δε ο Πιλάτος επιγραφή και την έβαλε πάνω στο σταυρό… «Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλεύς των Ιουδαίων»… ήταν δε γραμμένη στην Εβραϊκή, στην ελληνική και στη λατινική γλώσσα. [1920-21]
Μεταφορά του σταυρού	Καθώς έβγαιναν, βρήκαν άνθρωπο από την Κυρήνη ο οποίος ονομάζονταν Σίμων. Αυτόν αγγάρευσαν να φορτωθεί τον σταυρό…[27.32]	Και αγγαρεύουν κάποιον Σίμωνα Κυρηναίο, ο οποίος διάβαινε από εκεί καθώς ερχότανε από το χωράφι …για να βαστάξει το σταυρό του. [15.21]	Και καθώς τον πήγαιναν, έπιασαν κάποιον Σίμωνα Κυρηναίο, ο οποίος ερχότανε από την ύπαιθρο και έβαλαν πάνω του τον σταυρό, για να τον βαστάξει πίσω από τον Ιησού. [23.26]	Εκείνο πήραν τον Ιησού και έφυγαν, αυτός δε βαστάζων τον σταυρό του εξήλθε… [19.17]
Προσπάθεια νάρκωσης	…του έδωσαν να πιει κρασί ανακατεμένο με χολή…[27.34] …ένας από αυτούς πήρε ένα σφουγγάρι, το γέμισε με ξύδι το έβαλε σε ένα καλάμι και τον πότιζε. [27.48]	… και του έδιναν να πιεί κρασί αρωματισμένο με σμύρνα, αυτός όμως δεν το πήρε. [15.23] Ένα έτρεξε και γέμισε ένα σφουγγάρι με ξύδι και αφού το τύλιξε σε καλάμι, πότισε τον Ιησού… [15.36]	… τον πλησίαζαν και του πρόσφεραν ξύδι [ 23.36]	Εκεί βρίσκονταν δοχείο γεμάτο ξύδι. Οι στρατιώτες γέμισαν ένα σφουγγάρι με ξύδι, το έβαλαν σε ένα κοντάρι και το έφεραν στο στόμα του… [19.29]
Σταύρωση	Αφού τον σταύρωσαν… [27.35]	Και τον σταύρωσαν… [15.24]	… εκεί σταύρωσαν αυτόν… [23.33]	… εξήλθε στον λεγόμενο Κρανίου τόπος… όπου τον σταύρωσαν… [10.18]

 

 

Παρατηρήσεις:

 

Α. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς δεν αναφέρει το δέσιμο και την Μαστίγωση

Β. Όλοι οι Ευαγγελιστές πλην του Ιωάννη δεν αναφέρουν ξεκάθαρα ότι ο Ιησούς κουβαλούσε τον σταυρό του από την αρχή αλλά αυτό προκύπτει από τα συμφραζόμενα

Γ. Η παραπομπή του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο στον Ηρώδη αναφέρεται μόνο στον Ευαγγελιστή Λουκά. 

Δ. Όλοι οι ευαγγελιστές περιγράφουν τα ίδια βασανιστήρια κατ ουσία και τους όμοιους εξευτελισμούς και προσβολές

 

Επισήμανση: Επειδή η ανάρτηση ως εργασία είναι πιστοποιημένη θα παρακαλούσα σε περίπτωση αναδημοσίευσης να αναφέρεται η πηγή.