πως
επειδή περπατάτε
πρέπει να περπατώ κι εγώ
και μάλιστα στους δρόμους σας.
Λογική με σοι.
Πλήρωσα τα τέλη
ο Δήμος στρώνει το χαλί του να περάσω.
Κάμετε πως δεν βλέπετε
το κοίλο του οδοστρώματος
την προχειρότητα της κατασκευής
το ψέμα (πληθυντικός τα ψέματα)
των δεκάδων καλοδολεμένων.
Δεν είναι αθώο το ψέμα
κι όσο το ψέμα τους πολλαπλασιάζεται
γιγνώσκεται ως αλήθεια.
Πτώση στη πρώτη τρύπα που άνοιξε.
Δεν ήταν τυχαίο για όσους αυτό πιστεύουν
Ο ποιητής πάντα πέφτει στις παγίδες που στήνουν
οι εργολάβοι και οι νυκτερινές κουστωδίες των βρυκολάκων.
Κι εκείνη η φωνή
στα έγκατα.
Ποιειν το σύνολο.
Ποιείν τους δρόμους.
Ποιείν τις πλατείες.
Ποιείν τη ζωή μας.
Στους δρόμους και στις πλατείες.
Ποιείν την λύτρωση στα βήματά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου