Ο Ψεύτης και "την έχασα" με τον ηθοποιό Πάνο Καλλή.

 

Είχα την τύχη, την τιμή ως άνθρωπος να παρακολουθήσω τις παραστάσεις "Ο ΨΕΥΤΗΣ" και "ΤΗΝ ΕΧΑΣΑ"του Ζαν Κοντώ, στο Πολυδύναμο Πολυχώρο Κοινωνικής Πρόνοιας και Απασχόλησης του Δήμου Λάρνακας με τον ηθοποιό Πάνο Καλλή, ο οποίος ως άτομο με ειδικές ανάγκες κατέβαλε γιγάντια προσπάθεια υπό την καθοδήγηση της Σκηνοθέτιδας Μόνικας Μελέκη να αποδώσει τα δύο έργα/ κείμενα.

Στο εξαίρετο χώρο όλοι κι όλοι 25 νοματαίοι μαζί με τους συντελεστές της παράστασης. Άδεια ουσιαστικά η πλατεία. Αιφνιδιάστηκα, οργίστηκα, εξέφρασα την λύπη μου αλλά θεωρώντας ότι θα πρέπει να βγάλω αυτή την πρικρία και προς τα  έξω, επέλεξα και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ώστε να γίνει γνωστό τι; Η αδιαφορία μας; Η υποκρισία μας; 

Η παράσταση ήταν εξαιρετική. Το πάθος της κ. Μελέκη, η ερμηνευτική δοτικότητα του Κ. Καλλή, η μουσική, όλο το στήσιμο επί σκηνής φανέρωνε μια συλλογική έντιμη προσπάθεια που α μη τι άλλο θα έπρεπε να τύχει γενικότερης αποδοχής. Κρίμα διότι η παράσταση είναι και μια ευκαιρία για όλα αυτά τα άτομα που αντιμετωπίζουν Κινητικά Προβλήματα να δούν με τα ίδια τους τα μάτια ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Τίποτα.

Βλέποντας τους χορηγούς διακρίνω τον Δήμο Λάρνακας αλλά και το ΡΙΚ. Θα περίμενα εκπροσώπους τους. Θα ήθελα να δώ, Δημάρχους, Προέδρους, Αθλητές, θα ήθελα να δω να εκπροσωπούνται σύλλογοι ΑΜΕΑ, Θα ήθελα να δω ανθρώπους που καμώνονται ότι παράγουν πολιτισμό σε αυτή τη χώρα. Θα ήθελα να δω ένα κατάμεστο χώρο να εκφράζει τον θαυμασμό του, τον σεβασμό του.

Δεν υπάρχει δικαιολογία, δεν μπορώ να δικαιολογήσω κανέναν, ούτε και τον εαυτό μου εάν απουσίαζα.

Κάθε φορά που γίνεται μια βλακώδη παράσταση στην παραλιακή με πρωταγωνιστές ημίγυμνες καλιακούδες τρέχουμε μην δεν βρούμε καμιά πλαστική καρέκλα να καθίσουμε. Ύστερα να σου και οι δεξιώσεις μην δεν μας δούνε τα εμετικά περιοδικά και δεν μας φωτογραφίσουν.

Αν θέλουμε πολιτισμό, αν θέλουμε να θεωρούμαστε σύγχρονες κοινωνίες αξιών θα πρέπει να προστατεύουμε με την παρουσία μας, το αδύνατο, αδύναμο.