Διαβάζω, ξαναδιαβάζω την Αγία Γραφή και διαπιστώνω την απομάκρυνση μας από τον λόγο του Χριστού. Ο τίτλος βέβαια του Χριστιανού καλά κρατεί και οι μεγάλοι μας σταυροί το επιβεβαιωνουν. Πολύ συχνά μου δίνεται η εντύπωση πως υπάρχουμε στο λόγο του Θεού, για να αποκτούμε άλλοθι για κάθε ενέργεια μας.
Και βρίσκω μια βλακωδη πρακτική να ευλογώ το σπαθί που θα κόψει το κεφάλι του εχθρού. Πως να τον ευλογίσω να κόψει και το άλλο μου μάγουλο. Πρέπει να μπω στη θέση του. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει. Ούτε να προσπαθήσει.
Αρα;...τι απομένει; Να τιμω την Ανάσταση για ποιανού τη σωτηρία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου