Στερνός αποχαιρετισμός του Δημητρίου Γκόγκα

 

 Μάνα μην κλαις, δεν θ΄ αργήσω.
Έχω χρόνια μπροστά, να τρυγήσω.
 
Κι έχω πάρει μαζί,
τη ζακέτα τη γκρι,
μη κρυώσω.
Έρχομαι στις οκτώ,
ετοιμάσου κι εγώ,
φιλί θα σου δώσω.

 

Μάνα μην κλαις, δεν σ΄ αφήνω.
Είμαι μες στη φωτιά και νιώθω πως σβήνω.
 
Έχω πάρει μαζί,
τη δική σου ψυχή
και το χάδι.
Φίλησε ότι αγαπώ.
Σπείρε βασιλικό,
να μυρίζω στον Άδη.
 
Μάνα μην κλαις,
οι δικές μου εποχές
ποτέ δεν ανθήσαν.
Στο κουρνιαχτό,
λάβα και ουρλιαχτό,
μόνο αφήσαν.

Σημείωση: Το παραπάνω ποίημα (Κατηγορία Μουσικού Στίχου)  έλαβε ΑΡΙΣΤΕΙΟ στον 14ο παγκόσμιο λογοτεχνικό διαγωνισμό ποίησης του ΕΠΟΚ (2024)

Πολιτεία * του Δημητρίου Γκόγκα

 *Έλαβε Εύφημο Μνεία στον Ζ' Λογοτεχνικό Διαγωνισμό (2024) και στην ενότητα : Ποίηση Ενηλίκων από τους "Πνευματικούς Ορίζοντες Λεμεσού" 

* Το ποίημα γράφτηκε το έτος 1992, στη νήσο ΚΩ, κατά την υπηρέτησή μου εκεί ως στρατιωτικός, και είδε το φως της "δημοσιότητας" το έτος 2024!

 
Τον χρόνο που τρέχει, είχε βγει βόλτα η πρωινή υγρασία,
απ΄ το ηλιόφωτο θόλο, κάτω στα αλώνια και πέρα,
που κλείνει την ανθρώπινη μοναξιά στις απέραντες ορέξεις μας.
Κρέμονται χρυσόπλεκτα σκουλαρίκια οι ανάσες,
στα καλλίγραμμα αυτιά της – ακόμα - κοιμώμενης πόλης.
Αμέριμνη, αμετανόητη για τις βραδινές ασελγείς πράξεις της.
Ουδέν ίχνος πόνου στην μέση της ραχοκοκαλιάς, στη κένωση της απληστίας. 
Ένα πέπλο μυστηρίου, αραχνοΰφαντο, τυλίγει αλόγιστα
τους περαστικούς σκουρόχρωμους επισκέπτες,
της ξεπεσμένης εποχής σε μια ρατσιστική εξέδρα από ράβδους και πίνακες. 
Μα να, η νομιμόφρονα παράνοια
και εκείνων που έρχονται γονυπετείς με τα ναυλωμένα πλοιάρια εξ ανατολών,
παραδομένοι στο μαύρο πέπλο ενός γαληνεμένου προφήτη
και των υποταγμένων στον μονογενή δοξασμένο θεό.
Κι όμως χρηστή δεν κατέστη η αλλόφρονα ζωή τους.
Εικάζεται πως θα γραφεί στο κιτάπι, με το στερητικό πρώτο γράμμα.
 
Η ώρα που περιεργάζεται τις πνιγηρές ερωτικές ανάσες,
προχωρά αργά και τρανώνεται.
Ο μαύρος ύπνος, πρόσκαιρος απαθής θάνατος,
γλυκόπικρους καρπούς αφήνει,
συνεχίζει μονάχος και γυμνός να βρει τραχείς ανθρώπινους θορύβους
που θα ορίσουν την μέρα, θα σκαλίσουν το ρολόι και θα πούνε:
«Να οι βηματισμοί των ανθρώπων,
να η ιλαρή ιστορία, να το μέλλον μας»
 
Και οι ύστεροι τυφλοί, κρατώντας στο χέρι μια φωνή ανήκουστη και άυλη,
με ύφος απελπισμένων και ανέλπιδων κι άλλοι αμήχανοι κρατώντας κέρατα, δικράνια και φτυάρια, υψώνουν τη τσιμεντένια πολιτεία, πιο πάνω,
ίσα με τον ουρανό.
 
Σ΄ ένα μονόδρομο που αλυχτά, κραυγάζει και πνίγεται,
καθώς ανοίγει συθέμελα, μια πελώρια γούρνα με το άλικο νερό της να κοχλάζει.
Σ΄ ένα αδιέξοδο δρόμο που ουρλιάζει και χάνεται ,
ως λιγοστεύει ο αέρας των ανθρώπων.

Τα κράτη, οι «ράτσες» και οι πληθυσμοί ανά τον κόσμο των Ελλήνων

 του Δημητρίου Γκόγκα 

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
Α/Α	ΕΛΛΑΔΑ	ΚΥΠΡΟΣ	ΑΠΟΔΗΜΟΙ	ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΑΠΟΔΗΜΩΝ
1	Θρακιώτες	Ελληνοκύπριοι	Αργεντινή	3.298.000
2	Μακεδόνες	826.200	Βραζιλία
3	Ηπειρώτες		ΗΠΑ
4	Θεσσαλοί	Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες: Κύπριοι πολίτες=91.800	Καναδάς
5	Στερεολλαδίτες		Αρμενία	43.000
6	Νησιώτες		Γεωργία
7	Πελοποννήσιοι		Καζακστάν
8	Κρητικοί		Ουζμπεκιστάν
9	Επτανήσιοι		Τουρκία
10	Βορειοηπειρώτες		Αίγυπτος	129.000
11	Σαρακατσάνοι		Κονγκό
12	Βλάχοι		Νότια Αφρική
13	Πόντιοι		Αλβανία	1.450.750
14	Πομάκοι		Αυστρία
15	Μικρασιάτες		Βέλγιο
16	Ρομά		Κράτος Σκοπίων
17			Βουλγαρία
18	10.410.000		Γαλλία
19			Γερμανία
20			Ελβετία
21			Ηνωμένο Βασίλειο
22			Ιταλία
23			Λουξεμβούργο
24			Μολδαβία
25			Ολλανδία
26			Ουγγαρία
27			Ουκρανία
28			Ρουμανία
29			Ρωσία
30			Σερβία
31			Σουηδία
32			Τσεχία
33			Αυστραλία	400.000
34			Νέα Ζηλανδία
35	10.410.000	826.200		5.320.750
ΣΥΝΟΛΟ		16.556.950