"Κλίκες" Ποιητών

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας 

για να κατανοήσουμε τα γραφόμενα πλήρως θα πρέπει να γνωρίζουμε τι σημαίνει "κλίκα" και ποια είνα τα συνώνυμα της λέξης. 
    Κλίκα λοιπόν είναι το σύνολο εκείνο των ανθρώπων που συνθέτουν μια ομάδα με κοινά συμφέροντα πάνω σε ένα "αντικείμενο" και προσπαθούν να εδραιωθούν στην κοινωνία με απώτερο στόχο την κοινωνική τους ανέλιξη.  Προέρχεται από την γαλλική λέξη: clique < cliquer "χειροκροτώ" (σσ: Βικιλεξικό)
  Συνώνυμα της λέξεως είναι: καπετανάτο, σινάφι, φάρα, κάστα, φατρία, αδελφάτο, τσιφλίκι, συντεχνία, λόμπυ. Στην Ινδία θα ονομάσουμε αυτές τις ομάδες : Κάστα, ενώ στην Ισπανία ( Καμαρίλλα) 

    Αφορμή για να γραφούν οι όποιες αρνητικές ή θετικές σκέψεις, ήταν η συζήτηση που είχα με μια ποιήτρια της Κύπρου, η οποία μου εξεφρασε το παράπονό της, καθώς δεν την καλούν σε ποιητικές συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, βραδειές ποίησης ή σχετικά φεστιβάλ, ενώ η ίδια έχει ένα πλούσιο βιογραφικό, με ποικίλες εκδώσεις και βραβεύσεις σε Κυπριακούς και Πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. 

    Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες λογοτεχνικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται από από πολιτιστικούς συλλόγους και οι εργανωτικές ομάδες αποτελούνται από τα μέλη των συμβουλίων, καθώς δεν υπάρχει ανάλογη προθυμία από τα υπόλοιπα μέλη των συλλόγων. Φυσικά ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα δεν γίνεται καμιά αναφορά στα λοιπά μέλη των συλλόγων και το βάρος της οργάνωσης, συνεχώς πέφτει στα μελη των συμβουλίων. Τα μέλη δε, εν όψη έλλειψης χρόνου, μοιράζουν μεταξύ τους τους ρόλους και έτσι, ενώ το πιθανότερο είναι να μην θέλουν να ευλογήσουν τα γέννια τους, φαίνεται ότι αυτό γίνεται. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε ως απλοί ακροατές σε αυτές τις εκδηλώσεις, όπου τα ίδια άτομα, θα παρουσιάζουν την εκδήλωση, τα ίδια πρόσωπα θα μιλούν για τα τιμώμενα πρόσωπα, τα ίδια μέλη θα απαγγέλουν, οι ίδιοι και οι ίδιες θα προβάλλονται, ίσως επαναλαμβάνω, όχι συνειδητά αλλά έτσι είναι και έτσι γίνεται. Μεταξύ δε των συλλόγων, των σωματείων, των οργανωτικών ομάδων παρατηρείται μια διαρκής, χρόνια αντιπαλότητα, που ξεκινά από προσωπικές διαφορές και μεταφέρεται στην όλη λειτουργία τους. Έτσι όσοι καλούνται από τους μεν, αποκλείονται από τους δε και το αντίστροφο, ενώ δεν λείπουν και οι ευέλικτοι της ποίησης που τα έχουν καλά με όλους, έτσι ώστε η πρόσβαση να είναι ευκολότερη στις διάφορες εκδηλώσεις, προς όλες τις κατευθύνσεις. 

       Χωρίς να εξαιρώ τον εαυτό μου από τους πειρασμούς που σου προσφέρει η συμμετοχή σε τέτοιου είδους ομάδες αλλά και τα "ποιητικά" οφέλη, όπως η γνωριμία με το ευρύ κοινό και η συνεχής παρουσία στο χώρο, δηλαδή αναγνωρισιμότητα, θέλω να επισημάνω πως οι κατάλογοι των συμμετασχόντων ποιητών και ποιητριών που συνθέτονται από τις οργανωτικές επιτροπές για τις εκδηλώσεις καταλαμβάνονται από τα ίδια ...άτομα . Και είναι απολύτως λυπηρό, ποιητές και ποιήτριες που ανήκουν σε οργανωτικές ομάδες να βρίσκονται και σε αυτούς τους καταλόγους. Που σημαινει ότι το θέμα δεν έχει "ψαχθεί" όπως θα έπρεπε. Δηλαδή δεν αναζητήθηκαν άλλοι ποιητές και ποιήτριες, δεν βολιδοσκοπήθηκαν προθέσεις ως προς την συμμετοχή τους σε Φεστιβάλ, ποιητικές εκδηλώσεις ή παρουσιάσιες βιβλίων. Ίσως δε, να παρατηρείται μια ομολογουμένως ελαφρότητα επί του θέματος, αλλά μια μικρή ατομική έρευνα του καθενός μας, θα επισημοποιήσει το ευκόλως εννοούμενο. 

    Ίσως πάλι η λύση σε ένα τέτοιο θέμα να είναι η προσωπική ενεργοποίηση μας. Δηλαδή η συστηματική ενασχόλησή μας ως μέλη με τις δράσεις των σωματείων και των ομίλων. Όμως πάλι σε μια εποχή που όλοι δεν έχουν την πολυτέλεια αυτού του ελεύθερου χρόνου, δε θα πρέπει να αποκλείεται κανένας ποιητης ή ποιήτρια και η εκ περιτροπής κλήση τους, θα πρέπει να είναι ή να γίνει κανόνας. Έτσι δεν θα μιλάμε για τις ολιγομελείς "κλίκες" που ναι μεν παράγουν πολιτισμό αλλά... και δεν θα ασχολούμαστε με μειδιάσματα και ψιθύρους.