ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ / Δημήτριος Γκόγκας

 Τιμητική Διάκριση 

στον 5ο Διεθνή 

Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας

Με τον απρόσμενο θάνατό σου 
άλλαξε με μιας και τις καθημερινές συνήθειές του.
Δε λαχταρά το φαγητό που του έδινες.
Δεν ξεδιψά στο νερό που έχυνες στο πήλινο.
Δεν κλωθογυρίζει από χαρά σαν έφτανες στη ξώπορτα.
Δε μυρίζει τις οσμές του κόσμου από την αγκαλιά σου.
Δεν ψάχνει άλλο σκαμμένο πρόσωπο να δίνει το φίλημά του.

Μέρα και νύχτα κάθεται πάνω από το μνήμα σου.
Σέρνεται στο χώμα να σε γευτεί.
Ν΄ ακούσει τη φωνή σου.
Ψάχνει τα δάκτυλά σου.
Χώνεται χάμω απ΄ τα λούλουδα και τα στέφανα
Και σιωπά.
Η σιωπή τώρα
είναι ο πιστότερος φίλος του.

Μόνο, κάπου – κάπου, βαθειά μέσα στην άμπωτη της λύπης
ξεφεύγει ένα αλύχτισμα, σαν στεναγμός θανάτου.