ΝΑ ΜΕ ΘΑΨΕΤΕ ΟΡΘΙΟ* / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ

Είναι κάτι βράδια, που σκέφτομαι πως θέλω να ταφώ όρθιος.

Αρκετά ξάπλωσα στη ζωή μου, όχι ιδιαίτερα από ανάγκη ξεκούρασης.

Και τώρα που θα μου δοθεί η ευκαιρία να είμαι αιωνίως όρθιος

τουλάχιστον το ανάστημά μου, κάτω από τα κλινοσκεπάσματα της γης,

είναι κάτι και τούτο.

Μη νομίζετε πως δεν το όρθωσα όσο ζω, όσο ζούσα.

Ε ΄ καλά τώρα δεν κάνει να μιλώ ως πεθαμένος, όντας πεθαμένος.

Μα πεθαμένο δεν με θέλουν όλοι αυτοί;

Θα ΄μαι λοιπόν ένας όμορφα όρθιος πεθαμένος

Κι όλα τα ασπόνδυλα των υπόγειων στοών και οι έρποντες υπό της γης

που περιμένουν νυχθημερόν, θα απορούν, με τούτο το θέαμα.  

Δεν το είδαμε ποτέ, θα μονολογούν.

Και ευτυχώς για μένα θα είμαι απόλυτα μόνος,

καθώς τους λοιπούς συνταξιδιώτες, θα τους θωρείτε ξαπλωμένους

να μιλούν με τις ρίζες των δένδρων, να προσπαθούν να ξεδιψάσουν

όταν σταγόνες βροχής θα ξεγλιστρούν ανάμεσα από πέτρες και χώματα.

Και θα ακούω καλύτερα τα βήματα και τα συμπονετικά λόγια των επισκεπτών,

θ΄ ακούω το κλάμα και τα δάκρυα που θα σβήνουν πριν ακουστεί ο ήχος τους, πάνω στο λασπωμένο χώμα. Και δεν θα μου λύνεται καμιά απολύτως απορία.

Κι άλλοι που δεν πρόλαβαν το τραίνο, να χάνονται στο βάθος,

στις ακροποταμιές, στα αναχώματα, μέσα στα σκεπάσματα των ερώτων,

στους λογαριασμούς που φράζουν τα  γραμματοκιβώτια,

στις απελπισμένες εξόδους των σαββατοκύριακων

και δεν ξέρουν το γιατί, δεν απαντούν στα γιατί, αφήνοντας μόνο

ένα μικρό μπουκέτο λουλούδια, ζουμπούλια τα προτιμώ ή και χρυσάνθεμα,

όμορφα μυρίζουν, πάνω από την μικρή ταφόπλακα, άσπρη κατά βάση.

Και γω θα είμαι όρθιος, νεκρός μα όρθιος, όχι όπως τώρα όρθιος νεκρός,  

ανάμεσα στους άλλους όρθιους νεκροζώντανους, που αναδύουν σήψη

ξαπλώνοντας στο κρεβάτι, στον καναπέ, πάνω στο δείλι και την αυγή, πάνω στο αργυρό μελάνωμα.  

Κι όχι, πρώτη φορά νεκρός από τους ώμους των τεσσάρων,

στους κουρασμένους ώμους της γης.

* Γ΄Βραβείο Γ΄ Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2019 – 2020 από τους Πνευματικούς Ορίζοντες Λεμεσού (Κατηγορία Ποίηση ενηλίκων στον ελεύθερο στίχο)

Ημερολόγιο επιβίωσης της 24ης Μαρτίου 2020 (Ο θανατηφόρος ιός απλώνει συνεχώς τα πλοκάμια του)

Διαβάζω ξανά σήμερα ότι ο πληθυσμός της μεγαλονήσου (Κύπρος) το 2018 έφτασε τις 875.900. Τα κρούσματα του επικίνδυνου ταχέως μεταδιδόμενου ιού (κορονοϊού) σήμερα ήταν 124. Ποσοστό δηλαδή: 0,014% επί του συνόλου. Τίποτα πλέον δεν είναι αμελητέο όταν αυξάνεται. 
Τέθηκαν σε ισχύ από τις 6 το απόγευμα τα νέα περιοριστικά μέτρα σε ολόκληρη την Κύπρο. Ομάδες της αστυνομίας και του στρατού έχουν στήσει μπλόκα σε καίρια σημεία και ελέγχουν σχολαστικά την τήρηση των κυβερνητικών αποφάσεων. 
Ο κόσμος κλείστηκε στα σπίτια. Στα καταστήματα τροφίμων σήμερα παρατηρήθηκε το αδιαχώρητο. Μια μυστική δύναμη αυτοσυντήρησης κρατούσε σε αποστάσεις τον κόσμο. Συνάντησα δύο γνωστούς που σε άλλες περιστάσεις θα τους αγκάλιαζα και θα τους ασπαζόμουνα. Σήμερα απλώς τους χαιρέτησα από μακριά και τους ευχήθηκα καλή τύχη. 
Δεν ξέρω γιατί, παρασυρόμενος και εγώ από αυτό το αίσθημα επιβίωσης, αγόρασα προμήθειες για αρκετό καιρό. Πήρα και τα φάρμακά μου. Κλείστηκα στο σπίτι και στο καβούκι μου. Σκαντζόχοιρος, σαλιγκάρι, πουλί σε κλουβί, θα δείξει! 
Περίεργο ον ο άνθρωπος. Πως άφησε να του συμβεί κάτι τέτοιο; Και αφού περηφανεύεται για την εξυπνάδα του και πέτυχε τόσα πολλά, πως επέτρεψε στον ίδιο του τον εαυτό να σπείρει τον τρόμο σε ένα ήδη τρομοκρατημένο πλανήτη; 
Μήπως δεν είμαστε η κατ εικόνα του θεού μα του διαόλου; 

Ελαφρότητα Πολιτών: Ημερολόγιο Αυτοπεριορισμού (23 Μαρ 2020)

Το ποσοστό των κρουσμάτων στην Κύπρο αυξάνεται ραγδαία επί καθημερινής βάσεως. Ήδη έφτασε το 0,013% επί του συνόλου του πληθυσμού. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας με τραγικό τρόπο ανακοίνωσε νέα μέτρα που αφορούν κυρίως στο κλείσιμο δημοσίων χώρων και στην ελεγχόμενη πλέον κυκλοφορία των πολιτών. Η Κύπρος μπαίνει σε μια νέα δοκιμασία με πληθώρα ανυπότακτων, ανυπάκουων πολιτών. 

Στη γειτονιά επικρατεί μια εκωφαντική ηρεμία. Χθές συναντήθηκα στον δρόμο με ένα γνωστό που είχε βγάλει το σκυλάκι του για βόλτα. Μόλις με αντίκρυσε,με χαιρέτησε από μακριά και έστριψε στη γωνία. Δεν τον αδικώ, το ίδιο είχα σκεφτεί να κάνω και εγώ. Στο μπακάλικο της γειτονιάς, ο υπάλληλος μου είπε πλέον να μην βάζω τα πράγματα στο πάγκο αλλά μόνο μέσα στο καλάθι. Παρά το γεγονός ότι είχα πάει προετοιμασμένος. Γάντια,μάσκα. 

Ο φόβος της μόλυνσης απομακρύνει τους ανθρώπους. Όσο και εάν χορεύουμε στα μπαλκόνια, όσο και αν τραγουδάμε και στέλνουμε αστεία βιντεάκια στις εκπομπές της τηλεόρασης και στο διαδίκτυο, ένα είναι σίγουρο ότι ακόμα και μέσα στα αστεία η σοβαρότητα της κατάστασης αναδύει μικρούς και μεγάλους πανικούς.

Ανέβασα την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι, αύριο του ευαγγελισμού, γιορταζει η πατρίδα την επανάστασή της. Έτσι για να νιώσω μέσα στον φόβο ότι ζω!  

O Κορωνοιός καλπάζει ( ενημέρωση ημερολογίου της 22ης Μαρ 2020)

Ενημερωθήκαμε ότι 9 νέα κρούσματα ανέβασαν το ποσοστό επί του συνολικού πληθυσμού σε 0,010%. Όλα 95!! Είχαμε και τον πρώτο νεκρό άνδρα κάποιας ηλικίας βέβαια με πολλαπλά θέματα υγείας. 'Ετσι τουλάχιστον μετάδωσαν τα ΜΜΕ που κάνουν καλά την δουλειά τους (ρίγος, φόβος, τρόμος). Στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός επέβαλλε απαγόρευση της κυκλοφορίας υπό όρους. Απαραίτητο; Θα δείξει αν και η ενέργεια κρίνεται θετική. Εδώ στην Κύπρο, αν και φαίνεται να τηρούμε τα μέτρα εν τούτοις υπάρχουν οι αφελείς και οι ασυνείδητοι. Σούβλες και βόλτες παρατηρήθηκαν σε χώρους αναψυχής. Αχ βρε αδελφέ και κουμπάρε. Από σίδερο φτιαχμένοι. 

Στο σπίτι είδαμε για μια ακόμα φορά την ιστορία του the last of us  με τις προφητικές του προεκτάσεις. Ήδη ορισμένοι λένε ότι το κακό διήρκησε πάρα πολύ. Οι θεωρίες συνωμοσίας σε παγκόσμιο επίπεδο δίνουν και παίρνουν. Και γιατί να με αφήσουν ανεπηρέαστο; Εννοώ σε θεωρητικό επίπεδο. Είναι μια καλή ευκαιρία να διαβαστούν όλες οι απόψεις μέχρι η διεθνής κοινότητα (χαχαχα) αποφασίσει να θέσει ένα τέλος στο επί της γης παιχνίδι με νεκρούς, ζωντανούς, νεκροζώνατους. 

παρατήρηση: τα πνευματικά δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν: https://www.playstationlifestyle.net/2020/02/12/free-the-last-of-us-part-ii-ps4-theme-dynamic/

(Ο Κορονωιός αυτοθαυμάζεται) Ημερολόγιο αυτοπεριορισμού 21 Μαρ 2020

   

Κάτι λείπει από την πανδημία. Κάτι λείπει από αυτό τον ιό. Ήδη ξέρουμε τις προτιμήσεις του. Άνθρωποι που μεγαλώνουν. Άνθρωποι που μεγάλωσαν και έχουν αποθέματα μνήμης όχι όμως δύναμη. Ασθενεί μαζί τους, τους παραπλανά και ύστερα τους παρασέρνει σε ένα χορό Ζαλόγγου. Όμως κάτι λείπει. Δεν ξέρουμε ποιος είναι ο τελικός προορισμός του. Μάθαμε από ξεκίνησε το μακρύ του ταξίδι, τις στάσεις που έκανε, αλλά δεν γνωρίζουμε σε ποιο σταθμό θα κατέβει και τι δουλειά θα κάνει. Ή εάν τελειώσει τη δουλειά του που θα συνταξιοδοτηθεί.

Τα κρούσματα αυξήθηκαν και σήμερα 12 ημέρες μετά τον ερχομό τον ερχομό του θανατηφόρου ιού στην Κύπρο. Έφτασαν πλέον τα 84. Το ποσοστό επί του συνόλου του πληθυσμού πλησίασε το 0,0095%. Χθές ήταν στο 0,0085%. Διαβάζω και σήμερα σε εφημερίδες πως 776 άνθρωποι τέθηκαν σε περιορισμό σε κάποια ξενοδοχεία της μεγαλονήσου. Δηλαδή με συνοπτικούς υπολογισμούς το 0,085% του πληθυσμού. Εφιάλτης.

Με τις σκέψεις αυτές με πήρε ο ύπνος. Έψαχνα να βρω τι λείπει, ποιο στοιχείο λείπει από την υπόθεση. Διότι κάτι λείπει. Κάτι δεν εξηγείται. Σαν να είναι μια τεράστια προπαγάνδα που ξέφυγε από τον στόχο της. Ίσως πάλι έτσι μας φαίνεται γιατί δεν είμαστε στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Ίσως γιατί ακόμα δεν έχουμε αντικρύσει εμείς τον ιό.

Οι πρώτες κραυγές από την γειτονιά ήρθαν να με ξυπνήσουν. Οι ασπροφορεμένοι φύλακες τραβούσαν αλυσοδεμένους τρεις άγνωστους γειτόνους. Που τους πήγαιναν, τι θα τους έκαναν, κανείς δεν γνώριζε. Και φυσικά δεν γνώριζα και εγώ. (εφιάλτης)

Οι ειδήσεις στην τηλεόραση με σόκαραν περισσότερο από ποτέ. Σαν ένα πανωφόρι που δεν σε προφυλάσσει από το κρύο. Σηκώθηκα, ήμουν ζαλισμένος, δεν καταλάβαινα. Ο παρουσιαστής μας πυροβολούσε ασταμάτητα. Έπεσα κουρασμένος στην πολυθρόνα. Δεν είναι πλέον καθόλου αστείο! Και να μαθαίνω ότι ένας εγχώριος αστέρας πλήττει παίζοντας χαρτιά στο σπίτι του μόνο αποτροπιασμό μου προκαλεί.

Ημερολόγιο αυτοπεριορισμού 20 Μαρ 2020 βραδάκι (με φόντο τον Κορονωιό) Λες να μοιάζει με φεγγάρι;

11 ημέρες μετά την αναμενόμενη άφιξη του Κορονωιού στην Κύπρο και τα κρούσματα έφτασαν τα 75. Δηλαδή ποσοστό 0,0085% επί του συνόλου του πληθυσμού,από 0,0078% που ήτανε χθες. Η Κυβέρνηση ανακοινώνει νέα μέτρα, ο λαός υπακούει αν και υπάρχουν περιπτώσεις ανυπακοής των σχετικών διαταγμάτων. Μια βόλτα στην παραλιακή λεωφόρο των Φοινικούδων φανερώνει του λόγου το αληθές. Παρά το γεγονός των κλειστών καταστημάτων ο κόσμος βγαίνει για μια βόλτα, δεν κρατά τις αποστάσεις που προβλέπονται. Στα καταστήματα τροφίμων, αρτοποιείων παρατηρούνται να εισέρχονται πολίτες χωρίς να φορούν ούτε γάντια, ούτε μάσκες  (αν και στις πλείστες των περιπτώσεων δεν παρέχουν ασφάλεια) ενώ οι υπάλληλοι αδυνατούν να τους κάνουν παρατήρηση. Δυστηχώς οι κακές νοοτροπίες συμπεριφοράς δεν εκλείπουν. 

Στις τρομολαγνικές ειδήσεις των 8, υπάρχει μια είδηση που μου κάνει εντύπωση. Η αύξηση της ενδοεικογενειακής βίας. Ο εγκεισμός φαίνεται να έχει αρνητικά αποτελέσματα για τους συμπολίτες μας, που συχνά- πυκνά σηκώνουν το χέρι και όποιον πάρει ο ... χάρος. Αυτοσυγκράτηση αδέλφια και οι δύσκολοι καιροί θα συνεχιστούν. Αν χειροτερέψουν τα πράγματα τι θα κάνουμε; Θα σκοτώνει ο ένας τον άλλον; 

Σήμερα υποσχέθηκα μια βόλτα και εγώ στην γυναίκα μου, στη Στρατούλα. Αν ήταν καλός ο καιρός θα πηγαίναμε κινηματογράφο,  για φαγητό έξω και καφέ. Πράγματι ντυθήκαμε σωστά, καθήσαμε αναπαυτικά στους καναπέδες και είδαμε ένα ακόμα επεισόδιο  της σειράς: Chicago P.D. Στη συνέχεια βγήκαμε στη βεράντα του σπιτιού και αγναντεύοντας το πέλαγος τσιμήσαμε ένα παραδοσιακό πιάτο γεμιστών πιπεριών με συνοδεία χωριάτικης. Στο τέλος για επιδόρπιο ένας  κυπριακός καφές και κουλουράκι! Η επιστροφή στο σπίτι ήταν μικρή. Πέντε βήματα!!