Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

26 Μαρτίου 2020: Στο ημερολόγιο η φωνή δεν μπορεί να σωπάσει


καθώς ο Κορωνοιός εδραιώνει όλο και περισσότερο την παρουσία του ανά τον κόσμο. Μακάβριες σκηνές μεταδίδονται από τους δείκτες των τηλεοράσεων. Ακόμα περισσότερα κρούσματα, ακόμα περισσότεροι θάνατοι και αυτοπεριορισμένοι. Οι δρόμοι έρημοι, οι πλατείες άδειες, οι πόλεις φαντάσματα με τα παράθυρα μάτια ανθρώπινων ψυχών που φέγγουν τη νύχτα σαν τετράγωνα και παραλληλόγραμμα φεγγάρια. Το απέναντι περίπτερο έκλεισε μετά από χρόνια πριν από το μέσο της νύχτας. Κοράστηκαν τα αφεντικά να περιμένουν τον κανένα. Τα ποσοστά νοσηρότητας αρχίζουν να παίρνουν μια ανησυχητική μορφή και η καμπύλη των στατιστικών κοκκινίζει. ίσως και από την απύθμενη ντροπή αυτού του μάταιου κόσμου. Και άν είναι μάταιος ο κόσμος,  γιατί όλος αυτός ο πόλεμος να κρατηθεί η ζωή εν τη ζωή; Μια λανθασμένη πορεία θεοποίησης! Δεν ξέρω εάν η προσωπική μου ευθύνη θα βοηθήσει. Τουλάχιστον θα αφήσει μια αίσθηση γλυκάδας στην ψυχή μου. Θα πω στο παιδί μου: "Έκαμα το σωστό, δεν ξέρω εάν έσωσα και τον κόσμο!" 

Σήμερα τα διαγνωσμένα κρούσματα στην Κύπρο έφτασαν τα 146 και το ποσοστό επί του πληθυσμού στο 0,016%. Μου αρέσει να κρατώ στατιστικά για την δική μου νυχτερινή συντροφιά, παρέα με τα ακούσματα από την Loreena Mckennitt. Να ανακουφίζω κάπως την σκέψη ότι όλα πάνε κατά διαόλου. Μια χωή χωρίς ηρεμία, σαν να σε καλούν όλα τα κακά του κόσμου να συμμετάσχεις, σαν να υπάρχει μια αόρετη απάνθρωπη ηγεσία που σε θέλουν έρμαιο των δικών της αποφάσεων, δούλο των ανίερων πράξεων της. 

Κουλουριάζεσαι μέσα στην ομίχλη και την υγρασία ενός κυκλικού φόβου, που αρχίζει και τελειώνει σε μια δυο συμπονετικές κουβέντες, ανάμεσα στους ήχους και τους παλμούς της καρδιάς του παιδιού σου, του κουρασμένου παιδιού σου που ο κόσμος που τον έφερες να ζήσει δεν του προσφέρει παρά αγωνίες και θλίψεις. 

Οι σειρήνες και οι φάροι της αστυνομίας σε περιμένουν και απόψε στους κυκλικούς κόμβους και τα μυστικά περάσματα, να σου προσφέρουν τις υπηρεσίες ελέγχου που δεν πεθύμησες ποτέ και σου τις παρουσιάζουν ως το πλέον απαραίτητο μέτρο για την δική σου ασφάλεια. Μήπως ξέρεις τελικά τι είναι ασφάλεια, ποια είναι η καλύτερη δική σου ασφάλεια; 

Θα κοιμηθείς μέσα στο σπίτι, σκύλος που υπηρέτησες και υπηρετείς πιστά. 

Εκτιμώντας την ατέλεια του κόσμου
Δημήτρης Γκόγκας

περί Φόβου του Δημητρίου Γκόγκα

όσο πιο πολύ προσπαθείς να μεγαλώσεις τον φόβο των ανθρώπων, όσο κατορθώνεις να τον γιγαντώσεις, τόσο πιο πολύ έχεις επιτύχει να τους χειραγωγήσεις, να τους ελέγξεις, να τους κατευθύνεις προς τους σκοπούς που εσύ θέλεις να επιτύχεις. Και συνήθως τους πετυχαίνεις. Ο φόβος τρέφεται από τους ίδιους τους ανθρώπους και γογαντώνεται στις κοινωνίες τους. Όταν οι ηγέτες το καταλαβαίνουν αυτό, ρίχνουν όλο και περισσόετρη τροφή, μέχρι που η τροφή μετατρέπεται και η ίδια σε φόβο!  

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

Ημερολόγιο αυτοπεριορισμού [ 25 Μαρ 2019] Χωρίς άλλο χρόνο

132 κρούσματα ανήμερα του Ευαγγελισμού αλλά και των εορτασμών της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.Ποσοστό δηλαδή: 0,015% επί του συνόλου του πληθυσμού. 0,01% πάνω από την χθεσινή μέρα.  

Η Λάρνακα έμοιαζε σαν πόλη φάντασμα. Βγαλμένη μέσα από ταινίες και μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Τα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας άρχισαν να αποδίδουν αλλά ο εγκλεισμός στα σπίτια μας, μόνο κακό δημιουργεί στην ψυχολογία. Ο κόσμος μας καταρρέει, η καθημερινότητα παίρνει μια διαρκώς αρνητική κλίση, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα τραυματικό σοκ, ίσως μεγαλύτερο και από αυτό των συνεχόμενων ανθρωπίνων απωλειών. Το μετατραυματικό σοκ από αυτή την περιπέτεια και η αντιμετώπισή του θα είναι μία διαρκή πληγή που δεν θα κλείνει με τίποτα. 

Η παρουσιάστρια των ειδήσεων επέμενε και το επαναλάμβανε ότι αλλάζουν τα πάντα στη ζωή μας και πως θ απρέπει να προσαρμοζόμαστε. Μου φάνηκε ολίγο τρελλή ή και χαζή. Σαν να ήταν ένα παπαγαλάκι χωρίς νου. Είναι δυνατόν να χαμογελά λέγοντας ότι θα πρέπει να ενταφιαζόμαστε μέσα σε μια πραγματικότητα που θα κινείται από δηλώσει sms και υπευθύνων δηλώσεων ανά χείρας! 


Κλείνω τα μάτια, μα δεν θέλω να κοιμηθώ. Κοιμήθηκα αρκετά, με κοίμησαν τα παραμύθια. Τώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσω τους δράκους και τα τέρατα που βρήκαν κερκόπορτες, ξέφυγαν και μας κυνηγούν ανελέητα. 

Δεν υπάρχει χρόνος, κινούνται οι δείκτες στο ρολόι του τοίχου αλλά είναι όλα χθες, όπως χθες θα είναι και αύριο. 

Τρίτη 24 Μαρτίου 2020

ΝΑ ΜΕ ΘΑΨΕΤΕ ΟΡΘΙΟ* / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ




Είναι κάτι βράδια, που σκέφτομαι πως θέλω να ταφώ όρθιος.
Αρκετά ξάπλωσα στη ζωή μου, όχι ιδιαίτερα από ανάγκη ξεκούρασης.
Και τώρα που θα μου δοθεί η ευκαιρία να είμαι αιωνίως όρθιος
τουλάχιστον το ανάστημά μου, κάτω από τα κλινοσκεπάσματα της γης,
είναι κάτι και τούτο.
Μη νομίζετε πως δεν το όρθωσα όσο ζω, όσο ζούσα.
Ε ΄ καλά τώρα δεν κάνει να μιλώ ως πεθαμένος, όντας πεθαμένος.
Μα πεθαμένο δεν με θέλουν όλοι αυτοί;

Θα ΄μαι λοιπόν ένας όμορφα όρθιος πεθαμένος
Κι όλα τα ασπόνδυλα των υπόγειων στοών και οι έρποντες υπό της γης
που περιμένουν νυχθημερόν, θα απορούν, με τούτο το θέαμα.  
Δεν το είδαμε ποτέ, θα μονολογούν.

Και ευτυχώς για μένα θα είμαι απόλυτα μόνος,
καθώς τους λοιπούς συνταξιδιώτες, θα τους θωρείτε ξαπλωμένους
να μιλούν με τις ρίζες των δένδρων, να προσπαθούν να ξεδιψάσουν
όταν σταγόνες βροχής θα ξεγλιστρούν ανάμεσα από πέτρες και χώματα.
Και θα ακούω καλύτερα τα βήματα και τα συμπονετικά λόγια των επισκεπτών,
θ΄ ακούω το κλάμα και τα δάκρυα που θα σβήνουν πριν ακουστεί ο ήχος τους, πάνω στο λασπωμένο χώμα. Και δεν θα μου λύνεται καμιά απολύτως απορία.

Κι άλλοι που δεν πρόλαβαν το τραίνο, να χάνονται στο βάθος,
στις ακροποταμιές, στα αναχώματα, μέσα στα σκεπάσματα των ερώτων,
στους λογαριασμούς που φράζουν τα  γραμματοκιβώτια,
στις απελπισμένες εξόδους των σαββατοκύριακων
και δεν ξέρουν το γιατί, δεν απαντούν στα γιατί, αφήνοντας μόνο
ένα μικρό μπουκέτο λουλούδια, ζουμπούλια τα προτιμώ ή και χρυσάνθεμα,
όμορφα μυρίζουν, πάνω από την μικρή ταφόπλακα, άσπρη κατά βάση.

Και γω θα είμαι όρθιος, νεκρός μα όρθιος, όχι όπως τώρα όρθιος νεκρός,  
ανάμεσα στους άλλους όρθιους νεκροζώντανους, που αναδύουν σήψη
ξαπλώνοντας στο κρεβάτι, στον καναπέ, πάνω στο δείλι και την αυγή, πάνω στο αργυρό μελάνωμα.  
Κι όχι, πρώτη φορά νεκρός από τους ώμους των τεσσάρων,
στους κουρασμένους ώμους της γης.



* Γ΄Βραβείο Γ΄ Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2019 – 2020 από τους Πνευματικούς Ορίζοντες Λεμεσού (Κατηγορία Ποίηση ενηλίκων στον ελεύθερο στίχο)


Ημερολόγιο επιβίωσης της 24ης Μαρτίου 2020 (Ο θανατηφόρος ιός απλώνει συνεχώς τα πλοκάμια του)

Διαβάζω ξανά σήμερα ότι ο πληθυσμός της μεγαλονήσου (Κύπρος) το 2018 έφτασε τις 875.900. Τα κρούσματα του επικίνδυνου ταχέως μεταδιδόμενου ιού (κορονοϊού) σήμερα ήταν 124. Ποσοστό δηλαδή: 0,014% επί του συνόλου. Τίποτα πλέον δεν είναι αμελητέο όταν αυξάνεται. 
Τέθηκαν σε ισχύ από τις 6 το απόγευμα τα νέα περιοριστικά μέτρα σε ολόκληρη την Κύπρο. Ομάδες της αστυνομίας και του στρατού έχουν στήσει μπλόκα σε καίρια σημεία και ελέγχουν σχολαστικά την τήρηση των κυβερνητικών αποφάσεων. 
Ο κόσμος κλείστηκε στα σπίτια. Στα καταστήματα τροφίμων σήμερα παρατηρήθηκε το αδιαχώρητο. Μια μυστική δύναμη αυτοσυντήρησης κρατούσε σε αποστάσεις τον κόσμο. Συνάντησα δύο γνωστούς που σε άλλες περιστάσεις θα τους αγκάλιαζα και θα τους ασπαζόμουνα. Σήμερα απλώς τους χαιρέτησα από μακριά και τους ευχήθηκα καλή τύχη. 
Δεν ξέρω γιατί, παρασυρόμενος και εγώ από αυτό το αίσθημα επιβίωσης, αγόρασα προμήθειες για αρκετό καιρό. Πήρα και τα φάρμακά μου. Κλείστηκα στο σπίτι και στο καβούκι μου. Σκαντζόχοιρος, σαλιγκάρι, πουλί σε κλουβί, θα δείξει! 
Περίεργο ον ο άνθρωπος. Πως άφησε να του συμβεί κάτι τέτοιο; Και αφού περηφανεύεται για την εξυπνάδα του και πέτυχε τόσα πολλά, πως επέτρεψε στον ίδιο του τον εαυτό να σπείρει τον τρόμο σε ένα ήδη τρομοκρατημένο πλανήτη; 
Μήπως δεν είμαστε η κατ εικόνα του θεού μα του διαόλου; 

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2020

Ελαφρότητα Πολιτών: Ημερολόγιο Αυτοπεριορισμού (23 Μαρ 2020)

Το ποσοστό των κρουσμάτων στην Κύπρο αυξάνεται ραγδαία επί καθημερινής βάσεως. Ήδη έφτασε το 0,013% επί του συνόλου του πληθυσμού. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας με τραγικό τρόπο ανακοίνωσε νέα μέτρα που αφορούν κυρίως στο κλείσιμο δημοσίων χώρων και στην ελεγχόμενη πλέον κυκλοφορία των πολιτών. Η Κύπρος μπαίνει σε μια νέα δοκιμασία με πληθώρα ανυπότακτων, ανυπάκουων πολιτών. 

Στη γειτονιά επικρατεί μια εκωφαντική ηρεμία. Χθές συναντήθηκα στον δρόμο με ένα γνωστό που είχε βγάλει το σκυλάκι του για βόλτα. Μόλις με αντίκρυσε,με χαιρέτησε από μακριά και έστριψε στη γωνία. Δεν τον αδικώ, το ίδιο είχα σκεφτεί να κάνω και εγώ. Στο μπακάλικο της γειτονιάς, ο υπάλληλος μου είπε πλέον να μην βάζω τα πράγματα στο πάγκο αλλά μόνο μέσα στο καλάθι. Παρά το γεγονός ότι είχα πάει προετοιμασμένος. Γάντια,μάσκα. 

Ο φόβος της μόλυνσης απομακρύνει τους ανθρώπους. Όσο και εάν χορεύουμε στα μπαλκόνια, όσο και αν τραγουδάμε και στέλνουμε αστεία βιντεάκια στις εκπομπές της τηλεόρασης και στο διαδίκτυο, ένα είναι σίγουρο ότι ακόμα και μέσα στα αστεία η σοβαρότητα της κατάστασης αναδύει μικρούς και μεγάλους πανικούς.

Ανέβασα την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι, αύριο του ευαγγελισμού, γιορταζει η πατρίδα την επανάστασή της. Έτσι για να νιώσω μέσα στον φόβο ότι ζω!