Εικόνα ματαιότητας

Αν κάποια στιγμή στο μέλλον, ο κόσμος οδηγηθεί στην ολική καταστροφή, τότε καμία απολύτως αξία δεν θα έχουν όλες αυτές οι σοφίες του κόσμου που έχουν αναδυθεί εδώ και αιώνες.  Θα είναι μια οδυνηρή στιγμή, καθώς ο Σωκράτης, ο Αλκιβιάδης, Ο Ιησούς , ο Βούδας και όλοι όσοι δημιούργησαν τη γνώση κα αποτέλεσαν πηγή της, θα αποτελούν πλέον μια μηδενική χρονική στιγμή τόσο ασήμαντη, καθώς δεν θα έχει απομείνει ίχνος της. Τραγικό, ολέθριο, καταλυτικό, απάνθρωπο!

covid -19: Η νοσηρότητα της γλώσσας / Λάρνακα 4 Απρ 2020. (Απόσπασμα από σκέψεις ατάκτων ερριμμένων)

 Λίγο πριν το ρολόι χτυπήσει 9 το βράδυ έμαθα ότι είχαμε άλλα 30 κρούσματα στην Κύπρο. Με συνοπτικούς υπολογισμούς κατάλαβα ότι το ποσοστό σήμερα ημέρα Σάββατο ξεπέρασε το 0,048%. Θα επαναλάβω κάτι που είπα και στο παρελθόν. Φαίνεται μικρό, ελάχιστο μπροστά στο 100% αλλά είναι τόσο σημαντικό καθώς η επέκταση του ιού δεν φαίνεται να έχει μέχρι στιγμής τουλάχιστον οριοθετηθεί. 

Όπως και δεν έχει οριοθετηθεί η νοσηρότητα της γλώσσας μας. Ξένα στοιχεία έχουν διεισδύσει  εδώ και πάρα πολλά χρόνια στον λόγο μας και ενώ έχουμε όλοι διαπιστώσει και διαπιστώνουμε την διάβρωση του, εν τούτοις δεν λαμβάνουμε κανένα απολύτως μέτρο για τον περιοροσμό αυτής της ασθένειας. Δεν υπάρχει κανένα μέτρο και καμιά διάθεση να τεθούν σε καραντίνα λέξεις που παραποιούν τον λόγο, την έννοια, την ελληνικότητα της γλώσσας. Οι πιο ανεκτικοί λένε μπόρα ή μόδα είναι, θα περάσει. Η ελληνική γλώσσα όσο και εάν μεγαλώνει και γερνάει έχει δυνατά αντισώματα και ανοσοποιητικό σύστημα και το καθημερινό αποτέλεσμα την δικαιώνει. Είναι όμως αλήθεια αυτό; 

Με την δύναμη του μη ειδικού θα έλεγα, πως ναι θα μπορούσε να είναι αλήθεια αυτό. Αλλά πάλι. Κατανοώντας την δυναμική της απειλής θα πρότεινα την λήψη δεκάδων μέτρων ώστε να αποφευχθεί το χειρότερο. Να τεθούν σε καραντίνα εισερχόμενες λέξεις, έννοιες, φράσεις που μολύνουν τη γλώσσα μας, να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας στους κειμενογράφους του διαδικτύου ώστε κάθε κείμενο, φράση, πρόταση που θα περιλαμβάνει γλωσσικούς ιούς να μην έχει το δικαίωμα να αναρτηθεί, να δημοσιοποιηθεί, να δει το φως του κόσμου. 

Μέχρι τότε ας απολαύσουμε την ηρεμία του αυτοπεριορισμού λόγω Covid -19

ο Covid - 19 κάνει ότι θέλει την ανθρώπινη ματαιδοδοξία

Κύπρος / Λάρνακα 3 Απρ 2020. Ποσοστό θνησιμότητας 0,045% με 396 αρρώστους.

Ανοίγω τα παράθυρα να μπει νέος αέρας
Κλείνω την τηλεόραση μισώ τις ειδήσεις
Κινούμαι διακριτικά στο μπαλκόνι μου
Φοβάμαι τον γείτονα
Με φοβάται κι αυτός
Ποτίζω τα λουλούδια
Αγγαλιάζω το σκύλο μου
Σκουπίζω το ξύλινο τραπέζι
Απολυμαίνω τα κάγκελα
Κάνω καφέ
πίνω ξανά καφέ
Βαριέμαι
Κάνω πως γυμνάζομαι
Δεν γυμνάζομαι
Βλέπω τη θάλασσα
Με βλέπει κι αυτή
δακρύζει
δακρύζει

Ο μόνος άνθρωπος που αγκαλιάζω είναι ο άλλος μισός εαυτός μου. 

Ημερολόγιο 2 Απρ 2020 : Ο ιός της πανδημίας βολτάρει ανενόχλητος

Με το ποσοστό νοσηρότητας, ασθενούντων νε έχει σκαρφαλώσει πλέον στο 0,041% το ημερολόγιο είναι ένα καταφύγιο ηρεμίας. 356 συνάνθρωποί μας έχουν νοσήσει. Άλλοι βρίσκονται διασωληνωμένοι, άλλοι στο σπίτι, ο κόσμος σε μια τρελλή κατάσταση καραντίνας. Όλα κινούνται σε ρυθμούς Κορωνοιού. 

Κάποιοι βρίσκουν την ευκαιρία και πραγματοποιούν δράσεις μέσα από το διαδίκτυο.Κείμενα αισιόδοξα έχουν κατακλήσει τα κοινωνικά δίκτυα για τις κοινωνίες που θα αλλάξουν, για τους ανθρώπους που θα βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, για τους ηγέτες που αισθανόμενοι τις αδυναμίες τους θα στραφούν σε πιο ανθρώπινες μορφές διακυβέρνησης. Νεορομαντισμός. Καμουφλασισμένος νεορομαντισμός κάτω από μια διαρκή πίεση να βιώσουν όσο πιο ανώδυνα μπορούν και τούτη τη ζοφερή κατάσταση. 

Αλήθεια πόσο εσωτερική δύναμη θα πρέπει να διαθέτεις για να μπορέσεις να λες, να διατυμπανίζεις ότι ο κόσμος στο μέλλον δεν θα είναι ίδιος, θα αλλάξει; Θα αλλάξει ως προς τι; Προς το καλύτερο; Η ανθρώπινη ιστορία δεν μας διδάσκει τίποτα; Απλώς τη διαβάζουμε και επιλεκτικά διαλέγουμε τα κομμάτια της εκείνα που δικαιολογούν απλώς τις νεορομαντικές μας ιδεολογίες. Τα νευρωτικά κενά μιας ουτοπίας; 

Ο κόσμος δεν θα αλλάξει. Παραδέχομαι ότι σε όλη αυτή την κατάσταση πανδημίας έχουν βγει στην επιφάνεια οι ανθρώπινες εκείνες πλευρές που χαίρουν θαυμασμού. Και φυσικά εξ απαγγέλματος ίσως,  όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των κρατών που πλήτεται από την εξάπλωση του θανατηφόρου ιού,  είναι άξιο συγχαρητηρίων. Και η εργατική αυτή τάξη μετρά ήδη πολλές απώλειες. Σημαντικές απώλειες. Όπως θα μετρούσε σε καιρό πολέμου η τάξη των στρατιωτικών. 

Κλείνω χωρίς να συμμερίζομαι την αισιοδοξία των πολλών. Έχουμε πολύ δρόμο να διανήσουμε πάνω στους σωρούς της ανθρώπινης πραμάτειας. 

Covid-19: Στη σκιά ενός αόρατου εχθρού. Ημερολόγιο 1ης Απρ 2020

Αυτό πότε θα τελειώσει; Οι ειδικοί, τουλάχιστον όλοι αυτοί που παρουσιάζονται ως ειδικοί αδυνατούν να δώσουν εξηγήσεις. Αναμασούν τα λόγια τους, επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια, καθημερινά καθώς το κύμα τρομοκρατίας κάτω από στη σκιά του αόρατου εχθρού συνεχίζει να εξαπλώνεται. Φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι μου στέλνουν βίντεο με αναφορές σε παγκόσμιες 

συνομωσίες. Τα βρίσκω αστεία, τα κλείνω πριν καλά- καλά τα ανοίξω. Τι να πιστέψεις δεν ξέρεις; 

Όλο και περισσότεροι αρρωσταίνουν γύρω σου, δεν τους βλέπεις, πως να τους δεις άλλωστε. Τα κρούσματα έφτασαν τα 320 στη χώρα. Το ποσοστό πλέον άγγιξε το 0,040% επί του συνόλου του πληθυσμού. Και όλοι μιλούν για τις νέες τάσεις που θα επικρατήσουν στις αγορές, στις εργασιακές σχέσεις, στις τραπεζικές συναλλαγές. Τρέλα, μια σιχαμερή τρέλα. Οι εταιρείες και τα πολυκαταστήματα συνεχίζουν να στέλνουν διαφημιστικά. Λες και μας προετοιμάζουν για κάτι νέο. Λες και τίποτα δεν θα είναι ίδιο μετά το τέλος και αυτής της συμφοράς. Λες και όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά θα μεταλλαχθεί. Ήδη συμβαίνουν τα αδιανόητα. Όλοι εν δυνάμει λεπροί. 

Οι δυνατοί του κόσμου μιλούν για πόλεμο και αναφέρουν πως θα ξεπεράσουν τα θύματα κάποιων μεγάλων καταστροφών του πλανήτη. Δεν διστάζουν με θράσσος βεβαίως να υπολογίζουν τους νεκρούς με διαγράμματα, με κόκκινες και πράσινες κουκίδες, με γραμμές πάνω κάτω και πλαγίως σαν κάτι φυσιολογικό και σε παρασέρνουν και σένα στην φυσιολογικότητα της τρομολαγνείας. Και φυσικά σε τρέφουν ως γουρούνι μέσα στο σπίτι, δίνοντας σου το αναφαίρετο δικαίωμα της ανάσας! Με ένα απλό sms  έχεις το δικαίωμα της εξόδου!

Μου δίνεται η αίσθηση ότι θα επιβληθούν και νέα μέτρα απαγόρευσης. Όπως πχ έτσι το φαντάζομαι θα αρχίσουν να βγαίνουν από αύριο όσοι το επίθετό τους αρχίζουν από α, την επόμενη αυτοί με το β και πάει λέγοντας. Θα βγαίνουμε έξω κάθε 24 μέρες, όσες και τα γράμματα της αλφαβήτα. Για ιατρική περίθαλψη ούτε λόγος. Πρέπει να κολλήσεις εάν θέλεις να αντικρύσεις ιατρό! 

Αντίο λοιπόν και σήμερα. Οι άδειοι δρόμοι κάπου οδηγούν και  χωρίς την ανθρώπινη παρουσία. Και οι άνθρωποι χαίρονται μέσα από το σπίτι τους γιατί δεν ρυπαίνεται πλέον το περιβάλλον. Δεν πειράζει ρυπαίνονται και διαβρώνονται οι ίδιοι. 

31 Μαρτίου 2020: Covid 19 σε μια άδεια πόλη

Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Από το μπαλκόνι του διαμερίσματος παρατηρώ τους φάρους των αστυνομικών αυτοκινήτων να αναβοσβήνουν. Περιπολούν την άδεια πόλη μπας και βρεθεί κανένας παράτυπος να κυκλοφορεί σπάζοντας τους περιοριστικούς όρους. Τόσες περιπολίες δεν είδαμε εδώ και χρόνια. Σαν ένα παιχνίδι. 

Άδεια η πόλη, άδειοι οι δρόμοι. Αδειάζει σιγά - σιγά και το μυαλό του ανθρώπου. Σαν να κράτησε πάρα πολύ αυτό το στείο με τον Κορωνοιό. Ένα πικρό αστείο. Από παντού ξεπροβάλλουν εικόνες φρίκης, ντροπής. Οι νεκροί πολλαπλασιάζονται. Τα φέρετρα τοποθετούνται στοίβες στις εκκλησίες. Οι άνθρωποι στην πυρά. Μεσαίωνας. Το σωστό και το δίκαιο αντιστρέφονται. Το κανονικό φαντάζει παράδοξο. Και όλα αυτά με έναν απόλυτα φυσιολογικό τρόπο. Τον τρόπο της πλήρους υποταγής του πολίτη στις αποφάσεις του κράτους. 

Και πως να αντιδράσει και τούτο το κακόμοιρο. Το χτύπησε η δίνη. Παίρνει όπως- όπως τις τολμηρές αποφάσεις, στήνει τοίχους και κάστρα απέναντι από έναν αόρατο εχθρό που δηλώνει πανέτοιμος να μπήξει τα νύχια του και να ξεσκίσει τις ανθρώπινες σάρκες. Παιχνίδι θεών, παιχνίδι των θνητών. Παιχνίδι των παραδείσων και της κολάσεως. 

Παράλληλα ο δείκτης νοσηρότητας στην μεγαλόνησο έφτασε το 0,029%. Νούμερο που μάλλον είναι αναληθές,  μα σε κρατάει συντροφιά στον κόσμο των αριθμών που κατασκευάσαμε.