Με το ποσοστό νοσηρότητας, ασθενούντων νε έχει σκαρφαλώσει πλέον στο 0,041% το ημερολόγιο είναι ένα καταφύγιο ηρεμίας. 356 συνάνθρωποί μας έχουν νοσήσει. Άλλοι βρίσκονται διασωληνωμένοι, άλλοι στο σπίτι, ο κόσμος σε μια τρελλή κατάσταση καραντίνας. Όλα κινούνται σε ρυθμούς Κορωνοιού.
Κάποιοι βρίσκουν την ευκαιρία και πραγματοποιούν δράσεις μέσα από το διαδίκτυο.Κείμενα αισιόδοξα έχουν κατακλήσει τα κοινωνικά δίκτυα για τις κοινωνίες που θα αλλάξουν, για τους ανθρώπους που θα βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, για τους ηγέτες που αισθανόμενοι τις αδυναμίες τους θα στραφούν σε πιο ανθρώπινες μορφές διακυβέρνησης. Νεορομαντισμός. Καμουφλασισμένος νεορομαντισμός κάτω από μια διαρκή πίεση να βιώσουν όσο πιο ανώδυνα μπορούν και τούτη τη ζοφερή κατάσταση.
Αλήθεια πόσο εσωτερική δύναμη θα πρέπει να διαθέτεις για να μπορέσεις να λες, να διατυμπανίζεις ότι ο κόσμος στο μέλλον δεν θα είναι ίδιος, θα αλλάξει; Θα αλλάξει ως προς τι; Προς το καλύτερο; Η ανθρώπινη ιστορία δεν μας διδάσκει τίποτα; Απλώς τη διαβάζουμε και επιλεκτικά διαλέγουμε τα κομμάτια της εκείνα που δικαιολογούν απλώς τις νεορομαντικές μας ιδεολογίες. Τα νευρωτικά κενά μιας ουτοπίας;
Ο κόσμος δεν θα αλλάξει. Παραδέχομαι ότι σε όλη αυτή την κατάσταση πανδημίας έχουν βγει στην επιφάνεια οι ανθρώπινες εκείνες πλευρές που χαίρουν θαυμασμού. Και φυσικά εξ απαγγέλματος ίσως, όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των κρατών που πλήτεται από την εξάπλωση του θανατηφόρου ιού, είναι άξιο συγχαρητηρίων. Και η εργατική αυτή τάξη μετρά ήδη πολλές απώλειες. Σημαντικές απώλειες. Όπως θα μετρούσε σε καιρό πολέμου η τάξη των στρατιωτικών.
Κλείνω χωρίς να συμμερίζομαι την αισιοδοξία των πολλών. Έχουμε πολύ δρόμο να διανήσουμε πάνω στους σωρούς της ανθρώπινης πραμάτειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου