Ημερολόγιο Εγκλεισμού: 8 Απρ 2020

Καθώς πλησιάζει το Πάσχα. η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης αποφασίστηκε οι λειτουργίες να γίνουν και κλεισμένων των θυρών των Εκκλησιών, χωρίς πιστούς. Όσο έζησα, όσο ζω δεν θυμάμαι να έξινε ξανά κάτι ανάλογο. Δικαίως μου έρχονται στο νου σοφίες γερόντων και προφητείες. Έτσι τουλάχιστον νομίζω. 

Όμως κάτι τέτοιο σίγουρα δεν θα πτοήσει τους Χριστιανούς ανά τον κόσμο και κυρίως στην Ελλάδα και την Κύπρο να γιορτάσουν στα σπίτια τους. Το σκηνικό θυμίζει τις εποχές των διωγμών και των Κρυπτοχριστιανών. ΄Οχι φυσικά κατ΄ουσία, θα ήταν άδικο να μειώσουμε στο ελέχιστο την προσπάθεια της κάθε κυβέρνησης να αποδεκατίσει την πανδημία, αλλά όπως και να έχει τα περιοριστκά μέτρα πονάνε, τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά. 

Κλεισμένος λοιπόν στο σπίτι, παρέα με την οικογένειά μου, προγραμματίζουμε ένα διαφορετικό πάσχα από όσα έχουμε ζήσει μέχρι τώρα. Ως πρώην βέβαια στρατιωτικός έχουμε περάσει πολλές τέτοιες περιόδους χωριστά. Υπηρεσίες, επιφυλακές, μεταθέσεις κτλ. Δύσκολα χρόνια που συνεχίζονται ακόμα και τώρα την εποχή της αφυπηρέτησης. 

Σήμερα τα πράγματα δεν είναι καλύτερα παρά το γεγονός ότι οι ειδικοί λένε το αντίθετο. Τα κρούσματα ανήλθαν στα 526 και το ποσοστό νοσηρότητας στο  0,060% . Συνεχίζουμε να ...απολαμβάνουμε την παραμονή στο σπίτι με όλες τις συνέπειές της, χωρίς την παραμικρή δύναμη αντίστασης. Εκτός και εάν ο ίδιος ο εγκλεισμός είμαι μια μορφή σιωπηλής αντίστασης. 

7 Απρ 2020: Covid -19, και το πιστόλι στον κρόταφο!

Ξάπλωσα συλλογιζόμενος ότι τα νέα 29 κρούσματα αύξησαν το σύνολο στα 494. Λίγο πριν σπάσουμε και το φράγμα των 500. Δηλαδή 0,056%. Κοιμήθηκα!

"Το πιστόλι ήταν στο κρόταφο μου". Τη ζωή σου εδώ και τώρα έλεγε και επαναλάμβανε ο δημόσιος λειτουργός. Τι να την κάνεις του απαντούσα εγώ.Δεν έχει καμία απολύτως αξία. Εδώ που μας φτάσατε δεν έχει καμία αξία. Δεν λέω,  κρίνουμε τα περιοριστικά μέτρα αναγκαία και επιβαλλόμενα και τα τηρούμε. Όμως τι ζωή είναι τούτη. Να μείνω σπίτι όσο χρειαστεί αλλά όσο χρειάζεται μου αφαιρείται και την λογικό, που το αντιστρέφεται. Η ελευθερία που υπερασπιζόμαστε όλοι,  έχει συρικνωθεί εντός ενός μυνήματος, τεσσάρων τοίχων, μιας υπεραγοράς, ενός φαρμακείου. Γνωρίζω πολύ καλά ότι πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε στο μέλλον, μα το μέλλον μοιάζει τόσο ζοφερό. Πως να αλλάξεις πλέον διαμορφοθείσες καταστάσεις, παγιωμένες ρυθμίσεις, ζωές χαρακωμένες; Η άποψη ότι θα βρεις εσύ την δύναμη ως μέλος μιας φύσης μάλλον απαιτεί χρόνια πολλά και άμεσα χρόνο πολύ. 

"Το πιστόλι στο κρόταφό μου". Έχω να κουρευτώ δύο μήνες. Τα μαλλιά μου αγκαλιάζουμε τα αυτιά που δεν ακούνε καλά. Η τηλεόραση συνεχίζει να υπερασπίζεται το σλόγκαν: Μένουμε Σπίτι σαν μια συνεχιζόμενη προσπάθεια η ανευλευθερία να γίνει  ελευθερία. Μαθήματα από το σπίτι, φαγητό μόνο στο σπίτι, γυμναστική στο σπίτι, τραπεζικές συναλλαγές από το σπίτι, γαμώτο μου ... ατελείωτο σπίτι. Ένα ατελείωτο τελειωμένο ταξίδι εντός σπιτιού. Κούκλες, γλάστρες, διάσημοι εγχώριας κατανάλωσης μας λένε ξαφνικά πως να μαγειρέψουμε, πως να διαβάσουμε, τι να διαβάσουμε, πως να επικοινωνούμε με τους δικούς μας. Κάφροι., και πριν τι κάναμε. Δεν επικοινωνούσαμε; Χρειάζεται να πάρω συμβουλές από ηλίθιους και ξανθιές που έχουν ξεγράψει τις οικογένειές τους, έχουν χωρίσει τρις και τετράκις, δίνουν καθημερινά οδηγίες πως να κάνεις ξανθό τον λόγο σου και αρκούνται στα οφέλη ενός πανηλίθιου βίντεου που δείχνει μια βλαμμένη να κουρέβει την σκούπα της;

"Το πιστόλι στον κρόταφό μου". Οι σκηνές πανικού σε κάποιες χώρες μου θυμίζουν πόλεμο. Ο κορωνοιός και στα δικά μου ίχνη! Μεγάλη η χάρη του. Η μέρα ξεκινά με αυτόν, τελειώνει με αυτόν. Η πλήση του εγκεφάλου τον έκανε διάφανο. Ότι σκέφτομαι,το σκέφτονται και άλλοι.Ότι σκέφτομαι ήδη το έχουν σκεφτεί οι ειδικοί. Ότι σκέφτομαι γίνεται μπούμεραγκ και με πυροβολεί. Σαν ένα πιστόλι που με σημαδεύει συνεχώς. 

Μένουμε λοιπόν σπίτι με το πιστόλι στον κρόταφο, απαραιτήτως καθώς ο φόβος φυλάει τα έρμα. Ο φόβος και ο σεβασμός. Τον εχθρό όποιος και να είναι πρέπει να τον σεβόμαστε! 

6 Απρ 2020: 465 κρούσματα στην Κύπρο,

Ποσοστό νοσηρότητας 0,053% Δεν έχω τίποτα άλλο να γράψω σήμερα. Απογοήτευση. Όταν βγαίνω έξω από το σπίτι την μία φορά που δικαιούμαι την ημέρα αισθάνομαι άρρωστος. Στο σπίτι ανασαίνω. 

5 Απρ 2020: Ο Covid στα 19 του χρόνια έχει ήδη ταξιδέψει πολύ. Καιρός οι γονείς του

είναι να του βάλουν ένα φρένο. Έχουν ξοδέψει πάρα πολλά χρήματα και ο κανακάρης τους δεν λέει να καταλάβει πως η έκφυλη ζωή του απειλεί πλέον το περιβάλλον όλο αλλά πρωτίστους τους ανθρώπους. Τους φίλους, τους συγγενείς, τους γείτονες ακόμα και την ίδια του την οικογένεια. Θα πρέπει να μαζευτεί και να νοικοκυρευτεί! 

Με τις σκέψεις αυτές βρήκα και το σημερινό ποσοστό νοσηρότητας από τον ελεεινό και τροσάθλιο Covid.  Με 20 νέα επιβεβαιωμένα κρούσματα φτάσαμε αισίως τα 446 και 0,051%. Να είμαστε καλά να παρακολουθούμε τις εξελίξεις. 

Οι παρουσιαστές των σημερινών εκπομπών στην τηλεόραση παίζουν με τα νεύρα μας. Ένα ηλίθιο ρεπορτάζ έκανε την εμφάνισή του το πρωί, όπου μία χαζοχαρούμενη και ελαφροίσκιωτη δημοσιογράφος περιφερόταν κάπου κοντά στον Λευκό Πύργο στη Θεσ/νίκη και προσπαθούσε να μας εξηγήσει που κάνουν τη βόλτα τους πλέον οι κάτοικοι της πόλης. Μα που την κάνουν μαντάμ, στο μπαλκόνι και άντε για μακρινές αποστάσεις στη ταράτσα της πολυκατοικίας. Αι σιχτίρ πια. 

Κάπου - κάπου φτάνουν στα αυτιά ειδήσεις για κάποιον άλλον ηλίθιο που προετοιμάζει τον λαό του για πολλούς θανάτους, για μια χώρα του βορρά που δεν ιδρώνει το αυτί της, για νέες καινοτόμες ιδέες προκειμένου να ξεκινήσει ξανά η οικονομία, λες και δεν γνωρίζουμε ότι για να ξεκινήσει η οικονομία θα πρέπει να βγει ο κόσμος από το σπίτι. Κι ύστερα να μην πιστεύεις τον άγιο εκείνο γέροντα που κάποτα είπε θα μας κλείσουν στο σπίτι και δεν θα μας αφήσουν ούτε πάσχα να κάνουμε! 

Όχι δεν πιστεύουμε στις συνομωσίες αλλά στην αλητεία της πολιτικής και δεν υπάρχει και κανένας αλήτης να επιβεβαιώσει τον κανόνα ούτε και ως εξαίρεση! 

Εικόνα ματαιότητας

Αν κάποια στιγμή στο μέλλον, ο κόσμος οδηγηθεί στην ολική καταστροφή, τότε καμία απολύτως αξία δεν θα έχουν όλες αυτές οι σοφίες του κόσμου που έχουν αναδυθεί εδώ και αιώνες.  Θα είναι μια οδυνηρή στιγμή, καθώς ο Σωκράτης, ο Αλκιβιάδης, Ο Ιησούς , ο Βούδας και όλοι όσοι δημιούργησαν τη γνώση κα αποτέλεσαν πηγή της, θα αποτελούν πλέον μια μηδενική χρονική στιγμή τόσο ασήμαντη, καθώς δεν θα έχει απομείνει ίχνος της. Τραγικό, ολέθριο, καταλυτικό, απάνθρωπο!

covid -19: Η νοσηρότητα της γλώσσας / Λάρνακα 4 Απρ 2020. (Απόσπασμα από σκέψεις ατάκτων ερριμμένων)

 Λίγο πριν το ρολόι χτυπήσει 9 το βράδυ έμαθα ότι είχαμε άλλα 30 κρούσματα στην Κύπρο. Με συνοπτικούς υπολογισμούς κατάλαβα ότι το ποσοστό σήμερα ημέρα Σάββατο ξεπέρασε το 0,048%. Θα επαναλάβω κάτι που είπα και στο παρελθόν. Φαίνεται μικρό, ελάχιστο μπροστά στο 100% αλλά είναι τόσο σημαντικό καθώς η επέκταση του ιού δεν φαίνεται να έχει μέχρι στιγμής τουλάχιστον οριοθετηθεί. 

Όπως και δεν έχει οριοθετηθεί η νοσηρότητα της γλώσσας μας. Ξένα στοιχεία έχουν διεισδύσει  εδώ και πάρα πολλά χρόνια στον λόγο μας και ενώ έχουμε όλοι διαπιστώσει και διαπιστώνουμε την διάβρωση του, εν τούτοις δεν λαμβάνουμε κανένα απολύτως μέτρο για τον περιοροσμό αυτής της ασθένειας. Δεν υπάρχει κανένα μέτρο και καμιά διάθεση να τεθούν σε καραντίνα λέξεις που παραποιούν τον λόγο, την έννοια, την ελληνικότητα της γλώσσας. Οι πιο ανεκτικοί λένε μπόρα ή μόδα είναι, θα περάσει. Η ελληνική γλώσσα όσο και εάν μεγαλώνει και γερνάει έχει δυνατά αντισώματα και ανοσοποιητικό σύστημα και το καθημερινό αποτέλεσμα την δικαιώνει. Είναι όμως αλήθεια αυτό; 

Με την δύναμη του μη ειδικού θα έλεγα, πως ναι θα μπορούσε να είναι αλήθεια αυτό. Αλλά πάλι. Κατανοώντας την δυναμική της απειλής θα πρότεινα την λήψη δεκάδων μέτρων ώστε να αποφευχθεί το χειρότερο. Να τεθούν σε καραντίνα εισερχόμενες λέξεις, έννοιες, φράσεις που μολύνουν τη γλώσσα μας, να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας στους κειμενογράφους του διαδικτύου ώστε κάθε κείμενο, φράση, πρόταση που θα περιλαμβάνει γλωσσικούς ιούς να μην έχει το δικαίωμα να αναρτηθεί, να δημοσιοποιηθεί, να δει το φως του κόσμου. 

Μέχρι τότε ας απολαύσουμε την ηρεμία του αυτοπεριορισμού λόγω Covid -19