Τετάρτη 6 Μαΐου 2020

7 Μαι 2020 : Εποχή Πανδημίας; Εποχή εξευτελσμού της Ατομικής Ελευθερίας

Πέρασε; Μπα δεν πιστεύω,Ήταν μια άσκηση θεωρώ και συνεχίζεται. Όπως και τα μαθηματικά. Οι ασκήσεις ακόμα και όταν λύνονται, δίνονται ως άλυτες στους νέους μαθητές, να τις λύσουν και εκείνοι. Κάπως έτσι θα πορευτούμε, με τις ασκήσεις παραμάσκαλα, το τετράδιο και το μολύβι. Ζώντας σε μια μικρή περίοδο της Πανδημίας, ελέω αυτού του Κορωνοιού, μάλλον αισθανθήκαμε την απόλυτη περιθωριοποίηση της ανθρώπινης ελεύθερης βούλησης και τον περιορισμό της Ατομικής Ελευθερίας. Με διάφορους απλούς τρόπους αλλά με αποτελεσματικούς τρόπους. Με μεθόδους που φαίνονται ανώδυνοι, δίνουν χαμόγελα αλλά στο βάθος, στο πολύ βάθος σε εξευτελίζουν ως ανθρώπινη οντότητα. Αρχικά μας κλείσανε στην φυλακή, την όμορφη φυλακή του σπιτιού μας, με τηλεόραση, ατομική κουζίνα, αφράτο στρώμα και μαξιλάρια και μας δώσανε την δυνατότητα να βλέπουμε ηλίθιες μικρές ιστορίες ως τα νέα μιας καραντίνας, που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η ελαφρότητα των ανθρώπων,η διέξοδος της τρέλλας, γιατί όλοι την κουβαλάμε πάνω μας αλλά δεν ξέρουμε πότε θα εμφανιστεί. Ύστερα, δοθείσας και της υποψίας ότι πιθανόν να υπάρξουν κοινωνικές αναταραχές, επιστρέψαμε στα θρανία και στις δουλειές μας. Σωθήκανε και τα χρήματα και η πολιτεία ανίκανη να μας ταίσει μας έχτισε μια αόρατη φυλακή,διαστάσεων 2χ3. Μαζί της προχωράμε κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε λεπτό. Αποστάσεις αλλιώς βαρύς ο πέλεκυς επί του κουρασμένου και γερασμένου ώμου. Στο φούλ οι μηχανές των διαταγμάτων. Πόλεμος,σύγχρονος πόλεμος. Μα πιο σύγχρονος θα είναι εκείνος που οι στρατιώτες θα πολεμούν σε αποστάσεις των 2 ή 3 μέτρων στα χαρακώματα. Και ο εχθρός θα περνά ανενόχλητος ανάμεσά τους. Αόρατος. 

Σε αυτή την εποχή ακούγονται, μας έπεισαν πως πρέπει να ακούγονται μόνο οι φωνές των ειδικών. Και οι φωνές εκείνες που συνηγορούν επί μιας απόψεως. Στην αρχή είχαν ακουστεί κάποιες κραυγές αγωνίας αλλά ξευτίσανε, δεν τις αφήσανε να ανδρωθούν. Μείνανε στην παιδική ηλικία εκεί που η θνησιμότητα δεν υπάρχει. Ζούνε αλλά πως ζούνε. Μεγάλη ιδέα η νεότητα. Δεν αρρωσταίνει,οπότε εσύ που είσαι στην παραγωγική ηλικία θα πρέπει να προσέχεις για να επιβιώσει η νεότητα. Και επίσης θα πρέπει να προσέχεις με ευγένεια παρακαλώ τις μεγάλες ηλικίες, για να σωθεί η σοφία. Λες και η ευγένεια προς τους μεγαλύτερους δεν υπήρχε. (Εντάξει, εκτάξει, είχε χαθεί ολίγη από δαύτη) Και μάθαμε και άλλες λεκτικές ανακαλύψεις: Ευπαθείς ομάδες, ασυπτωματικός, αρνητική πίεση κτλ. Νεαρές όμορφες παρουσιάστριες λένε τις ειδήσεις και πέραν τούτου τίποτα. Αν τις ρωτήσεις τι είναι οι ευπαθείς ομάδες, νόμίζουν πως είναι οι ομάδες ποδοσφαίρου που χάσανε το πρωτάθλημα. Θα μπορούσαν βέβαια να είναι και αυτές, διότι ήταν τεράστιος ο πόνος των παραγόντων για την έναρξη του πρωταθλήματος (βλέπετε τα ταμεία δεν ανανεώνονταν). 

Θα μπορούσε να γράψω και άλλα, όπως ότι το ποσοστό θνησιμότητας ανέβηκε εμτα 883 κρούσματα στο 0,10% αλλά ξημέρωσε και ο εφιάλτης ως όνειρο με ξύπνησε. Ένα μεγάφωνο ντελάλης ακουγόταν από το παράθυρο, σαν πλανόδιος πωλητής φρούτων και λαχανικών: Αγαπητοί συμπολίτες η ασθένεια κορωνοϊού (COVID-19) είναι μια μολυσματική ασθένεια που προκαλείται από έναν νέο ιό. Η ασθένεια προσβάλλει το αναπνευστικό σύστημα (όπως η γρίπη) με συμπτώματα όπως βήχα, πυρετό και, σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, δυσκολία στην αναπνοή. Μπορείτε να προστατευτείτε πλένοντας τα χέρια σας τακτικά, αποφεύγοντας να αγγίζετε το πρόσωπό σας και αποφεύγοντας τη στενή επαφή (2 μέτρα) με άρρωστα άτομα. 

Πάλι θα πιω καφέ μόνος,πάλι δεν θα δω τον γείτονα, πάλι δεν θα πιάσω την γιαγιά να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο. Α, πα, πα για όλα φροντίζει ο υπέρτατη αρχή, το μεγάλο μάτι, ο μεγάλος αδελφός, η αρωγός πολιτεία. 

Παρασκευή 1 Μαΐου 2020

29 κ 30 Απρ 2020: Covid - 19 : Η Πρωτομαγιά με θλίβει

Χθες λοιπόν αφού έστειλα το περιβόητο Sms  μετέβηκα σε ένα αμπαρωμένο φαρμακείο για να πάρω κάποα φάρμακα μου. Μια συζήτηση με μία κυρία με αφορμή τις αντιρρήσεις μου για τα μέτρα που λαβάνονται για την πανδημία με έκανε να αναρωτηθώ γιατί θα πρέπει να πολεμά ο άνθρωπος αφού όλα τα επιλύει η πολιτεία. Αυτό μου έδωσε να καταλάβω η κυρία, η οποία στα 60 της χρόνια τα θεωρεί όλα φυσιολογικά, ακόμα και την κατάργηση των συναθροίσεων αλλά και την κατάργηση των διαδηλώσεων. Το δικαίωμα δε της απεργίας μου είπε ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει. Σταυροκοπήθηκα αλλά μάλλον ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Σκέφτηκα όμως, που να τρέχεις στα εξωτερικά ιατρεία αφού γιατρός δεν θα υπάρχει και άσε που κινδυνεύεις να πεθάνεις πριν την ώρα σου. Απλώς μου ήρθαν στο νου οι αγώνες των προγόνων μας, των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για το δικό μας καλύτερο μέλλον και τώρα φαίνεται πως ο αγώνας τους έχει μηδενιστεί από ανθρώπους που εν μία νυχτί αποφασίζουν και διατάζουν  για το ένα για το άλλο κτλ. Τι πρέπει να κοιτάς, να τρως, να ανασαίνεις, που και πότε, στα πλάισια της προστασίας της δημόσιας υγείας. Προσέξτε δεν αμφισβητώ την αναγκαιότητα της πρόληψης και της προστασίας αλλά για πείτε μου πως να διαμαρτυρηθεί κάποιος επειδή δεν πληρώθηκε λόγω πανδημίας, επειδή δεν έχει να φάει λόγω πανδημίας, επειδή δεν μπορεί να κάνει το δόντι του λόγω πανδημίας κτλ, με sms  θα το κάνει; 

Κύριοι αυτή η κατάσταση είναι ένα πολύ καλό άλλοθι για όλα αυτά που θα ακολουθήσουν διότι όλα είναι και αναγκαία και νομότυπα και νόμιμα και για το ...καλό μας!


Επισήμανση: Σύνολο κρουσμάτων 850, ποσοστό νοσηρότητας: 0,097%

Τρίτη 28 Απριλίου 2020

27 κ 28 Απρ 2020 : Η ζωή μας έχει εξελιχθεί σαν να βρισκόμαστε σε ένα νεκροταφείο

όχι ως επισκέπτες αλλά ως μόνιμοι κάτοικοι. Χθές ανακοινώθηκαν 5 κρούσματα και σήμερα άλλα 15 Συνολικά έχουμε 837 κρούσματα στην Κύπρο και το ποσοστό εκτοξεύτηκε στο  0,096%. Το ποσοστό που ζαλίζει. 

Θεωρητικά όλοι χαίρονται που η Κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει μέτρα για την επιστροφή στην περίφημη κανονικότητα. Τι φοβερή σκέψη. Για ποιους λόγους άλλωστε, αφού τίποτα δεν έχει αλλάξει; Στις σκέψεις είναι μεταξύ άλλων να ανοίξουν πρώτα τα γραφεία στοιχημάτων και τυχερών παιχνιδιών. Πόσο μας ξέρετε, πόσο μας καταλαβαίνετε!!!

Αν κάτι μου έχει μείνει βαθειά χαραγμένο στη μνήμη μου είναι πλέον η ικανότητά μου να πλένω σωστά τα χέρια μου. Και αισθάνομαι ντροπή γιατί έφτασα σε τόσο μεγάλη ηλικία και μόλις τώρα στην 6η δεκαετία της ζωής μου έμαθα πως να σαπουνίζω τα χέρια μου και φυσικά πως να τα απολυμαίνω. Καημένοι μου γονείς που νομίζατε βρε πως μου μαθαίνατε κανόνες καθαριότητας. Αυτοί μου τους μάθανε, κάποιοι υπουργοί και υφυπουργοί της προστασίας του πολίτη και κάποιοι ειδικοί επιδημιολόγοι και τεχνοκράτες. Πως σας κατήργησαν όλους και σας έβαλαν σε κάψουλες μνήμης ούτε που το καταλάβαμε. Και να δείτε πως αυτές τις κάψουλες θα τις παίρνουμε με συνταγές ιατρών στην μετά COVID εποχή και δεν θα χρειαζόμαστε να μεταβαίνουμε ούτε στους ιατρούς. Θες μνήμη, πάρε μια κάψουλα. 

Αγαπημένοι μου γονείς θλίβομαι πάρα πολύ γιατί βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση νας σας καταλογίσω μεγάλες ευθύνες για την πολύτιμη γνώση που δεν κατορθώσατε να μου μεταδώσετε με υπευθυνότητα. Και μιλώ για αυτή τη γνώση του σωστού πλυσίματος των δακτύλων. Ποιος να το φανταζότανε ότι εάν δεν έτριβα τα δάκτυλα στις ενώσεις τους θα κινδύνευα από τον θανατηφόρο ιό. Και ποιος να το πίστευε ότι η φράση "Νίπτω τα χείρας μου" θα είχε χρησιμοποιηθεί σε ένα ακριβοπληρωμένο διαφημιστικό σποτάκι. Κρίμα, κρίμα, κρίμα. Τη θέση σας πήραν τόσοι γραβατωμένοι, τόσοι  σοβαροί και τόσο τρε σικ άνθρωποι που εσείς μου μοιάζετε τόσο μικροί, χωρίς σοφία και γνώση. Α παπα, μην τους αδικώ, μας το διαμύνησαν με το σοφότερο τρόπο. Εάν θέλω να σας ξαναδώ του χρόνο στο εορταστικό τραπέζι θα πρέπει να μένω σπίτι και να πλένω όπως μου δείξανε τα χέρια. Και δεν έχει ποιος ζει μέχρι του χρόνου, εγώ τα χέρια μου θα τα πλένω. Το λέει και ο Μπαρμπαλιάς (γνωρίζετε το τραγούδι : Δεν έχεις τέλος Μπαρμπαλιά κτλ) 

ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ: Μεταφρασμένο στην Αλβανική Γλώσσα από τον φίλο ποιητή Πέτρο Τσερκέζη

Ένα ποίημα από τον ποιητή Δημήτριο Γκόγκα μεταφρασμένο από μένα στην αλβανική γλώσσα με βαθιά εκτίμηση για την ακούραστη εργασία και τις αξίες του έργου του που αγκίζει με τη λυρική του πένα τις ψυχές των ανθρώπων, ανθολογεί τους Έλληνες και ξένους ποιητές με αγάπη σε αρκετές θεματικές ανθολογίες και διάφορους ιστότοπους. Του εύχομαι πάντα επιτυχίες!

ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ

Θυμάται ακόμα τη μάνα
να σπάει ένα σταρένιο ψωμί στο κεφάλι της νύφης.
«Να στεριώσετε» φώναξε να τ΄ ακούσουν όλοι.
Προ πάντων να τ΄ ακούσουν οι εχθροί της.
Στις γιορτές το ίδιο.
Σταύρωνε τα χριστόψωμο, μοίραζε στους γειτόνους.
«Να μπολιάσουν τα τραύματα» μονολογούσε.
«Να σιάξουν οι χρόνοι»
μέχρι την επόμενη στάση της ζωής, στο ψήσιμο της αλμυροκουλούρας.
Ύστερα
με μια λαγάνα αποχαιρετούσε
το μπάρκα της ζωής της για να γευτεί τη λαμπρόπιτα.
Μα η μάνα έγινε άνεμος και σαν άνεμος πάει.
Παίρνει πότε πότε τα μαλλιά και τα χτενίζει με τον τρόπο της.
Ευθύς ανοίγουν τα μάτια του,
καμπάνες τον καλούν.
Ψάχνει να βρω, λίγο αλεύρι, νερό, μαγιά, κι αγίασμα να ζυμώσει,
να θέσει σε μια πινακωτή τη ζωή του.
Ν΄ αγγίξει τη φωτιά του.
Να μυρίσει ο δρόμος του ψημένη κόρα
να θρυμματιστεί ο αχνός της ψίχας του.
Έτσι να πορεύεται, το σκέφτεται, το θέλει
ζυμωτός σε σταρένιο κάμπο,
με το ψωμί παραμάσχαλα,
πότε κομμένο στα δύο, πότε μοιρασμένο
και πότε στον κόσμο ολάκερο.
Για «να σιάξουν οι χρόνοι» ακούστηκε ξανά η φωνή από την άβυσσο.
DHIMITËR GOGA
BUKA E NËNËS SIME
Kujton ende nënën
duke thyer një bukë gruri mbi kokën e nuses.
“Të hedhë rrënjë” thirri që ta dëgjoijnë të gjithë.
Sidomos ta dëgjojnë armiqtë.
Në festat ndodhte e njëjta gjë.
Bënte kryq mbi meshën e Krishtit,
dhe e shpërndante tek fqinjët.
“Për të shëruar plagët” monologonte.
“Të përmirësojnë motet”
deri në stacionin tjetër të jetës,
në pjekjen e kulaçit të kripur.
Më vonë
me një bukë Kreshme i linte lamtumirën
shtegtimit të jetës së saj për të shijuar byrekun
e Pashkës.
Por nëna u bë erë dhe si erë fluturoi.
Lëshon herë pas here flokët dhe i kreh në mënyrën e saj.
Menjëherë i hapen sytë,
Dhe e ftojnë kambanat.
Më lutet t’i siguroj pak miell, ujë, maja
dhe ajazmë për të mbrujtur,
për të vendosur një pjatë në jetën e të birit.
Për të prekur zjarrin e tij.
Të kundërmojë rruga bukë të pjekur
të thërmohet avulli i tulit të saj.
Të shkojë kështu duke menduar, e dëshiron
i brumuar në fushë gruri,
me bukën nën sqtull,
herë të prerë më dysh, herë të ndarë
me tërë botën.
Për të “rregulluar motet” u dëgjua sërish zëri
nga humnera.
Përktheu: PETRO ÇERKEZI

Κυριακή 26 Απριλίου 2020

Τα δέντρα μου

Τα δέντρα μου,  είναι είναι τα δέντρα των φωτογραφιών, τα φύτεψα με πολύ αγάπη τον Νοέμβριο του 2019, στο περίβολο της πολυκατοικίας που ζω.  Τα απόκτησα ύστερα από παράκληση στο Τμήμα Δασών και Κήπων της πόλης μου και φυτεύτηκαν στα πλαίσια ενός προγράμματος δενδροφύτεσης. Το μεγάλωμά τους γίνεται με μεγάλη προσοχή καθώς έχουν δεχτεί ύπουλες επιθέσεις από ανθρώπους που δεν συμφωνούν με την ύπαρξή τους σε μία περίοδο που όλοι προσπαθούμε να ενισχύσουμε το πράσινο που μας περιβάλλει και προσπαθούμε να εξωραίσουμε τους χώρους που ζούμε. 

Τα σημάδια της "βάναυσης" επίθεση των ανθρώπων φαίνονται στο μικρό πεύκο, που προσπαθούμε να σώσουμε και να το καταστήσουμε υγιές. Νομίζω ότι τα καταφέραμε. 

Αυτή τη στιγμή χαίρουν άκρας υγείας, μεγαλώνουν και ελπίζουμε κάποια στιγμή να μας φιλοξενήσουν κάτω από το σκιερό τους βλέμμα. 







26 Απρ 2020: 817 τα κρούσματα του covid και η ζωή δεν μπορεί να συνεχιστεί με αυτούς

τους ρυθμούς αν και η ζωή πάντα βρίσκει τρόπους να ξεφεύγει,να αναγεννάται, να προχωρά. Ελπίζω


Ποσοστό:0,093%