Χθες λοιπόν αφού έστειλα το περιβόητο Sms μετέβηκα σε ένα αμπαρωμένο φαρμακείο για να πάρω κάποα φάρμακα μου. Μια συζήτηση με μία κυρία με αφορμή τις αντιρρήσεις μου για τα μέτρα που λαβάνονται για την πανδημία με έκανε να αναρωτηθώ γιατί θα πρέπει να πολεμά ο άνθρωπος αφού όλα τα επιλύει η πολιτεία. Αυτό μου έδωσε να καταλάβω η κυρία, η οποία στα 60 της χρόνια τα θεωρεί όλα φυσιολογικά, ακόμα και την κατάργηση των συναθροίσεων αλλά και την κατάργηση των διαδηλώσεων. Το δικαίωμα δε της απεργίας μου είπε ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει. Σταυροκοπήθηκα αλλά μάλλον ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Σκέφτηκα όμως, που να τρέχεις στα εξωτερικά ιατρεία αφού γιατρός δεν θα υπάρχει και άσε που κινδυνεύεις να πεθάνεις πριν την ώρα σου. Απλώς μου ήρθαν στο νου οι αγώνες των προγόνων μας, των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για το δικό μας καλύτερο μέλλον και τώρα φαίνεται πως ο αγώνας τους έχει μηδενιστεί από ανθρώπους που εν μία νυχτί αποφασίζουν και διατάζουν για το ένα για το άλλο κτλ. Τι πρέπει να κοιτάς, να τρως, να ανασαίνεις, που και πότε, στα πλάισια της προστασίας της δημόσιας υγείας. Προσέξτε δεν αμφισβητώ την αναγκαιότητα της πρόληψης και της προστασίας αλλά για πείτε μου πως να διαμαρτυρηθεί κάποιος επειδή δεν πληρώθηκε λόγω πανδημίας, επειδή δεν έχει να φάει λόγω πανδημίας, επειδή δεν μπορεί να κάνει το δόντι του λόγω πανδημίας κτλ, με sms θα το κάνει;
Κύριοι αυτή η κατάσταση είναι ένα πολύ καλό άλλοθι για όλα αυτά που θα ακολουθήσουν διότι όλα είναι και αναγκαία και νομότυπα και νόμιμα και για το ...καλό μας!
Επισήμανση: Σύνολο κρουσμάτων 850, ποσοστό νοσηρότητας: 0,097%
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου