Η ανέφικτη λύση του Κυπριακού Προβλήματος/ Δημήτριος Γκόγκας

     

Μισός αιώνας πλέον έχει περάσει και ο Ελληνισμός της Κύπρου,με συμπαραστάτη τον Ελληνισμό όλου του Κόσμου, μάχεται για τη δικαίωσή του. Για την επίλυση του προβλήματος που προέκυψε με βίαιο και τραγικό τρόπο, από την Εισβολή της Τουρκίας (Εγγυήτρια Δύναμη) το 1974, μετά το προδοτικό υποκινούμενο (από ξένες δυνάμεις)  πραξικόπημα (που πραγματοποίησε η Χούντα της Ελλάδας - Εγγυήτρια Δύναμη) και την αποχή- απαθή στάση της Αγγλίας (Εγγυήτρια Δύναμη).Μισός αιώνας ιδεών και ποικίλων προτάσεων που έπεσαν στο κενό. Η κάθε πλευρά κατηγορεί την άλλη,ότι μεθοδεύει τις θέσεις κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να οδηγούνται οι συνομιλίες σε αδιέξοδο. Αν όμως θέλουμε να μιλάμε με αντικειμενικότητα, χωρίς να παραμερίζουμε τις αστοχίες της Ελληνοκυπριακής πλευράς, οι αποτυχίες των συνομιλιών και των διαπραγματεύσεων έχουν διαιρέτη και παρονομαστή την Τουρκία, η οποία πατρονάρει την Τουρκοκυπριακή πλευρά και θέτει συνεχώς νέα αιτήματα κατευθύνοντας τις συνομιλίες σε στενωπούς και νομικές αγκυλώσεις που θυμίζουν λαβύρινθο. 
     Οι πολίτες δε και από τις δύο πλευρές, οι νόμιμοι κάτοικοι της Κύπρου δείχνουν έντονα σημάδια κόπωσης. Είναι φυσικά και αυτό μέρος του πολιτικού παιχνιδιού και σκηνικού. Η κόπωση, η κούραση, οδηγεί πολλές φορές σε άλογους και άγονους συμβιβασμούς. 
Τα προβλήματα είναι πολλαπλά και άλυτα: Εγγυήτριες Δυνάμεις, Εδαφικό, Σύνταγμα, Σώματα Ασφαλείας, Φυσικό Αέριο κ.ο.κ και συνεχώς θα εμφανίζονται και άλλα στο περίφημο τραπέζι των διαπραγματεύσεων που αμη τι άλλο μπορούσε να στηθεί πάνω στην πράσινη γραμμή με όλες τις λαμπρότητες. 
    Έτσι λοιπόν θα συνεχίσουμε; Είναι ανέφικτη μια λύση; Είναι πιθανόν να οδηγηθούμε σε κείνο το χρονικό σημείο του μέλλοντος, όπου θα αντικρύσουμε και στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα τη σημαία της Κύπρου; Θα σβήσουν επιτέλους από τον Πενταδάκτυλο οι προκλητκές φωταγωγημένες κατοχικές σημαίες; Με τς υπάρχουσες συνθήκες και με αυτές που φαίνεται να διαμορφώνονται, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως όχι. Δεν θα συμβεί ποτέ αυτό!
   Η επιθυμητή λύση της επανένωσης μπαίνει στα κόκκινα προβλήματα και πρέπει να το αναλάβει ένας "φορέας" που γνωρίζει να χειρίζεται ανάλογα προβλήματα στη διεθνή σκηνή, με πολιτική βούληση, διεθνή επιρροή και οπωσδήποτε στρατιωτική και οικονομική υπεροχή. Ο ΟΗΕ δεν μπορεί να αποτελέσει τίποτα άλλο παρά το "καταφύγιο που φθονούμε" Και επειδή δεν υπάρχει τέτιοιος"φορέας" ή  τέτοια δύναμη έτοιμη να συνδράμει, εκείνοι στο βορρά και εμείς στον Νότο. Ίσως απεγκλωβισμένοι από μια ουτοπική ελπίδα επίλυσης και χωμένοι στην αγκαλιά της ρήσης : Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι, απαλλαγούμε και από τους λιβανιστές της λύσης και τους "βρυκόλακες" της πολιτικής, που στοιχειώνουν τα δικά μας όνειρα και των παιδιών μας. 
     Παραμερίζοντας δε τα σεβαστά ήθη και έθιμα και των δύο πλευρών, οι εθνικές και οι εθνολογικές διαφορές είναι πρέπει να πούμε ότι είναι τόσο τεράστιες και βαθειές, που το ρήγμα δεν μπορεί να γεφυρωθεί και ούτε να αγνοείται. Με ελάχιστα λόγια πρέπει να αναλογιστούμε: Μήπως τζάμπα μιλάμε; 

Στην Κύπρο σαν θα πάμε
στ΄ ωραίο μας νησί. 
Σε θέλουμε να έρθεις 
Ελλάδα μας και συ

έγραφε ο Ε. Παλληκαρίδης 

Εμείς τι γράφουμε και τι λέμε; 

«Η Κύπρος κείται μακράν» Μια στοιχειωμένη φράση

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

    

Με αφορμή μια συζήτηση που είχα αυτές τις μέρες πάνω στο Κυπριακό Πρόβλημα και "αρνούμενος" να δεχτώ την ουσία (και τη σημασία) της φράσης «η Κύπρος κείται μακράν» ως πρόταση διχαστικού χαρακτήρα μεταξύ των δύο ομοεθνών λαών, των Ελλαδιτών και των Κυπρίων, αποφάσισα ως ιστορικά «αδιάβαστος» για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που φέρεται να λέχτηκε, να εξακριβώσω και να παραθέσω τα στοιχεία της έρευνας.

 

    α. Στον διαδικτυακό τόπο της εφημερίδας «Η σημερινή» της Κύπρου διαβάζουμε σε πολιτική ανάλυση της 25^ης Μαρτίου του 2014 ότι : «Στις 14 Αυγούστου 1974, σε συνεδρία στην πρωθυπουργική κατοικία, οι Βρετανοί πήραν την τελική απόφαση ότι θα άφηναν τους Τούρκους να προχωρήσουν δίχως να κάνουν τίποτα. Ο Χάρολτ Γουίλσον (Βρετ. Πρωθυπουργός) ήταν της άποψης ότι ούτε η βρετανική κυβέρνηση ούτε τα Ηνωμένα Έθνη έπρεπε να εμπλακούν στρατιωτικώς με την Τουρκία. Την ίδια στάση κράτησε και ο Αμερικανός Υπ. Εξωτερικών Δρ Χένρι Κίσιγκερ (ο οποίος ακολουθούσε τη βρετανική πολιτική και όχι αντιστρόφως). Την ίδια μέρα, ο Κ. Καραμανλής ζήτησε από τους Βρετανούς κάλυψη να στείλει αεροπορικώς από την Κρήτη ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς μια δύναμη 10.000 ανδρών στην Κύπρο, όμως η απάντηση ήταν αρνητική από τον Τζέιμς Κάλαχαν (Βρετ. Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας).»[1] 

    Στο σημείο αυτό προκύπτει το εύλογο ερώτημα: Πως είναι δυνατόν ο Έλληνας Πρωθυπουργός που σκέφτεται πως η Κύπρος είναι μακριά από την Ελλάδα, να προτείνει την αποστολή αεροπορικώς από την Κρήτη δύναμη 10.000 ανδρών με σκοπό να ενισχύσει την άμυνα του νησιού;

   β. Μεσολαβεί κάτι άλλο (;) μέχρι το διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό την ίδια ημέρα, δηλαδή στις 14 Αυγούστου του 2014, όπου ακούγεται καθαρά να λέει ότι: «Η ένοπλος αντιμετώπισις των Τούρκων καθιστατο αδύνατος…και λόγω ...αποστάσεως και λόγω των γνωστών...τετελεσμένων γεγονότων. Και δεν ήταν δυνατόν να επιχειρηθεί χωρίς τον κίνδυνο εξασθένησης της άμυνας της Ελλάδας». [2]

 γ. Στο ίδιο άρθρο [25 Μαρτίου 2014] της εφημερίδας Σημερινή αναγράφεται ότι: «Έτσι φθάσαμε να ακουστεί το περιβόητο του Κ. Καραμανλή «Η Κύπρος κείται μακράν», με τη διαφορά, σύμφωνα με τον Τζέιμς Κάλαχαν, γι’ αυτό συμφωνούσε και ο ίδιος ο Μακάριος!» 

    Βέβαια εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Μακάριος δεν επιθυμούσε την ένωση με την Ελλάδα από την στιγμή που δεν έγινε δεκτή η πρότασή του να χριστεί αντιβασιλέας. [3]

 δ. Ο Ιστότοπος Militaire.gr που ασχολείται και με την ανάλυση ιστορικών γεγονότων σε άρθρο του την 20 Ιουλ 2020, αναφέρει ότι ο Ευάγγελος Αβέρωφ σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει την φράση αυτή του Καραμανλή την αποδίδει στην ανεπάρκεια των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων να πολεμήσουν σε ένα νησί που βρίσκεται μακριά από την Ελλάδα αλλά και στην προσπάθεια «φιλοχουντικών» να δικαιολογήσουν την απομάκρυνση της Ελληνικής Μεραρχίας από το νησί το 1968 και που υπήρχαν ακόμα εν έτει 1974 στον ελληνικό στρατό.  Και ενώ το πρώτο σκέλος της δικαιολόγησης μπορεί να έχει αληθοφανή στοιχεία το δεύτερο είναι τελείως ανυπόστατο αφού η φράση πρέπει να λέχτηκε το 1974! [4]

  ε. Σε άρθρο της η εφημερίδα «Φilenews» (18 Σεπ 2021) γράφεται ότι: «Το δόγμα «η Κύπρος κείται μακράν», το είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τον Αύγουστο του 1974, ανακεφαλαιώνοντας εν πολλοίς τη στάση της Αθήνας έναντι των όσων διαδραματίζονταν στην Κύπρο, με την εισβολή της Τουρκίας και την προέλαση του Αττίλα στο νησί. Η Ελλάδα δεν μπορούσε -όπως αναφέρθηκε- να βοηθήσει την Κύπρο και το «είστε μόνοι σας», εξέφραζε μια πραγματικότητα.» 

    Θεωρώ ότι μια φράση δεν μπορεί ούτε να χαρακτηρισθεί ως δόγμα αλλά ούτε να εκφράσει την εξωτερική πολιτική μιας χώρας. Εξάλλου οι μαρτυρίες των πολεμιστών του 1974, των ανθρώπων που πολέμησαν και αμύνθηκαν στην εισβολή των Τούρκων απέδειξαν περίτρανα το «ομόψυχον» Ελλαδιτών και Κυπρίων. [5]

 στ. Στις 2 Αυγ 2021 ο Στέφανος Κωνσταντινίδης αναφερόμενος στην Αττίλα 2 (ο τίτλος του άρθρου ήταν: Οι ευθύνες των πολιτικών της Αθήνας για τον Αττίλα 2 είναι τεράστιες) γράφει: «…Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της χώρας και τα εθνικά θέματα, η Μεταπολίτευση ξεκίνησε με την εγκατάλειψη της Κύπρου με τη γνωστή ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «η Κύπρος κείται μακράν». Ήταν η επιλογή των Αμερικανών για την αποφυγή ενός ελληνοτουρκικού πολέμου και τη διάλυση της νοτιονατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας Καραμανλή ήταν σε θέση να αντιδράσει στον δεύτερο Αττίλα στην Κύπρο. Αν αντιδρούσε, οι Αμερικανοί δεν θα επέτρεπαν στην Τουρκία τη διεύρυνση του θύλακα που δημιούργησε με την απόβαση, σε περίοδο εκεχειρίας, ούτε φυσικά θα επέτρεπαν τον δεύτερο Αττίλα. Ουσιαστικά με τη ρήση του «η Κύπρος κείται μακράν», ο Καραμανλής έδωσε ασυλία στην Τουρκία και επέτρεψε στους Αμερικανούς τη στήριξη της δεύτερης τουρκικής προέλασης…» [6]

   ζ. Σε άρθρο του ο Σάκης Μουμτζής στην Καθημερινή της Ελλάδας (Ο Καραμανλής και ο «Αττίλας 2») ξεκινά με την παρακάτω επισήμανση: «Προσάπτουν την κατηγορία στον Κωνσταντίνο Καραμανλή πως δεν αντέδρασε δυναμικά στον δεύτερο «Αττίλα». Του καταλογίζουν τη φράση «Η Κύπρος κείται μακράν», στη συμβολική της έννοια. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ευ. Αβέρωφ γνώριζαν πως άμεση και επίσημη εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην απόκρουση του δεύτερου «Αττίλα» θα σήμανε την κήρυξη ελληνοτουρκικού πολέμου, ο οποίος προφανώς δεν θα περιοριζόταν στην Κύπρο…» 

   Ο συντάκτης τη φράση με «συμβολική έννοια» και δικαιολογείται κατά κάποιο τρόπο η αδράνεια της ελληνικής πλευράς. Όμως αυτή η στάση δεν αποτελεί και συγχωροχάρτι. [7]

   η. H σελίδα epilekta.com χαρακτηρίζει σε άρθρο της προδοτική την εν λόγω φράση [8]

 θ. Στην σελίδα: «Μικρομέτοχος» και σε άρθρο του ο Θοδωρής Καρναβάς γράφει:  «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε στις 14 Αυγούστου 1974, κατά τη διάρκεια του Αττίλα ΙΙ, την περίφημη δήλωση: «Η Κύπρος κείται μακράν». Κατ’ αυτόν τον τρόπο συνόψισε την αδυναμία(;) και απροθυμία της νέας τότε κυβέρνησής του να συνδράμει την Κύπρo έναντι της τουρκικής εισβολής. Έτσι, οι Τούρκοι εισβολείς, σχεδόν ανενόχλητοι, κατέλαβαν το 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας, διχοτομώντας το νησί…» [9]

   ι. Στην Ιστοσελίδα: «ΟΛΥΜΠΙΑ» και στις 7 Σεπ 2020 αναγράφεται : Η Κύπρος ουδέποτε έκειτο μακράν για τον Εθνάρχη και πιο συγκεκριμένα: «Όπως αποδεικνύεται τελικώς πίσω από την φράση: «Η Κύπρος κείται μακράν», κρύβονταν χουντικοί και ακροδεξιοί νοσταλγοί του καθεστώτος.
Παρότι κανείς δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει μία κυβέρνηση υπηρεσιακή, μόλις 20 ημερών, που ανέλαβε στο μεσοδιάστημα του Αττίλα 1 και Αττίλα 2 και με δεδομένο ότι στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων βρίσκονταν οι συνεργοί εκείνων, που κρατούσαν σε ομηρία την Ελλάδα για 7 χρόνια, κάποιοι δημιούργησαν και φρόντισαν να συντηρείται το μεγάλο ΨΕΜΑ. Πως ο Εθνάρχης, Κωνσταντίνος Καραμανλής, ήταν αυτός που αρνήθηκε την αποστολή στρατιωτικής δύναμης βοήθειας και αποτροπής στην Κύπρο, απέναντι στην τουρκική εισβολή…» Το άρθρο υπογράφεται από τον κ. Κώστα Βενιζέλο [10]

   ια. Στη ιστοσελίδα «Γνωμολογικόν» η φράση αποδίδεται στην Κ. Καραμανλή. [11]

 

Συμπεράσματα:

1.     Η φράση αποδίδεται στην Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος την είπε στις 14 Αυγ 1974.

2.     Όμως όσο και αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να βρω την καταγραφή της  σε αρχεία ως έχει, δηλαδή ως «Η Κύπρος κείται μακράν» πλην των πολλαπλών (είναι αλήθεια) αναφορών συντακτών, αρθογράφων, δημοσιογράφων, συγγραφέων κτλ σε διάφορες έντυπες και διαδικτυακές εφημερίδες και λοιπούς ιστότοπους. Κάποιος δηλαδή να αναφέρει π.χ ότι την φράση αυτή είναι γραμμένη στα πρακτικά της …τάδε συνεδρίασης.

3.     Στο διάγγελμα της 14^ης Αυγ 2014 προς τον ελληνικό λαό ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανέφερε ότι: «Η ένοπλος αντιμετώπισης των Τούρκων καθιστατο αδύνατος…και λόγω …αποστάσεως και λόγω των γνωστών..τετελεσμένων γεγονότων. Και δεν ήταν δυνατόν να επιχειρηθεί χωρίς τον κίνδυνο εξασθένησης της άμυνας της Ελλάδας»

4.     Υπήρξαν προσπάθειες αποδόμησης αυτής της φράσης και δικαιολόγησης της σε πολλαπλά επίπεδα (πολιτικό – στρατιωτικό- δημοσιογραφικό κτλ)

5.     Κατόπιν λοιπόν των παραπάνω επισημάνσεων θεωρώ ότι η φράση «Η Κύπρος είναι μακράν» δεν λέχτηκε όπως μας έχει μεταφερθεί μέχρι και τις μέρες μας. Πιθανολογώ ότι αποτελεί σύντομη γραφή μέρους του διαγγέλματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή της 14^ης Αυγ 1974, με το οποίο καθιστά σαφές ότι λόγω απόστασης (μακράν!) η Ελλάδα δεν μπορεί να παρέμβει στην Κύπρο.

6.     Η άποψή μου δεν αναιρεί το γεγονός ότι η φράση «Η Κύπρος είναι μακράν» αντικατοπτρίζει πλήρως την ουσία του διαγγέλματος και δικαιολογείται ως ένα σημείο, αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για τα λάθη της Ελλάδας έναντι της Κύπρου την χρονική εκείνη περίοδο.

7.     Ας μείνουμε σήμερα, ως αδελφοί λαοί ενωμένοι και ας προσπαθούμε συνέχεια να μειώνουμε τις όποιες αποστάσεις μας χωρίζουν και προσπαθούν κάποιοι παράγοντες να μας οριοθετούν. Η μοίρα μας είναι κοινή και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε.

 

 

Παραπομπές :

[1] https://simerini.sigmalive.com/article/2014/3/25/kai-o-makarios-sumphonouse-me-to-e-kupros-keitai-makran/

[2]              https://www.youtube.com/watch?v=0BjR47bJ46g

[3] « Ο  Μακάριος ζήτησε, αν μπορούσε να γίνει Αντιβασιλέας (σ. 198), ο δε Γαρουφαλιάς απάντησε ότι «το Σύνταγμα της Ελλάδας καθορίζει περιοριστικά τις περιπτώσεις Αντιβασιλείας σε μόνον την ασθένεια του Βασιλέως. Θεσμός, όπως ο αγγλικός θεσμός της Αντιβασιλείας των Ινδιών, δεν υπάρχει σε μας. Υπάρχει μόνον ο θεσμός του Υπουργού - Γενικού Διοικητού». «Αυτό δεν με ενδιαφέρει», απάντησε ο Μακάριος» «Πέτρος Ευαγγ. Γαρουφαλιάς, Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου, στο βιβλίο του «Ελλάς και Κύπρος». (Τραγικά σφάλματα, ευκαιρίες που χάθηκαν 19/2/1964-15/7/1965). Σελ: 198]

[4] https://www.militaire.gr/quot-i-kypros-einai-makria-quot-ti-eiche-pei-o-eyaggelos-averof-gia-na-dikaiologisei-ti-frasi-karamanli/

 [5] https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1294083

[6] Στέφανος Κωνσταντινίδης: Πανεπιστημιακός, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019. https://simerini.sigmalive.com/article/2019/5/18/pos-torpilisteke-to-skhedio-monomerous-enoses/

[7] https://www.kathimerini.gr/opinion/561466456/o-karamanlis-kai-o-attilas-2/

[8] https://www.epilekta.com/2017/08/blog-post_508.html

[9] https://www.mikrometoxos.gr/apo-to-i-kypros-keitai-makran-toy-konstantinoy/

[10] https://www.olympia.gr/1416090/istoria/i-kypros-oudepote-ekeito-makran-gia-ton-ethnarchi/

[11]https://www.gnomikologikon.gr/finder.php?gnom=%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BB%CE%AE%CF%82

Λύση του Κυπριακού Προβλήματος; (άποψη) Δημήτριος Γκόγκας

Όλα δείχνουν, παρά τις υποκριτικές υποστηρικτές δηλώσεις "φίλων" και "συμμάχων" για τα δικαιά μας, ότι το Κυπριακό οδεύει προς την επίλυσή του. Δηλαδή την αναγνώριση των παράνομα κατεχομένων περιοχών ως ανεξάρτητο κράτος, που σημαίνει δύο κράτη στο ίδιο νησί.

Δυστυχώς, ο παραλογισμός και η ανομία, είναι η λογική της διεθνούς συμφεροντολογικής πολιτικής. Η απουσία δε σταθερής εξωτερικής πολιτικής, η αδύναμος θέση της Ελλάδας, ως το μόνο συγγενές κράτος, η πετρώδης στάση της Τουρκίας και η μηδενική επί της ουσίας των Τουρκοκυπρίων, ενισχύουν επικίνδυνα τη θέση της Τουρκία που με βήματα σταθερά και αργά, διαβρώνει το επίπεδο συνεννόησης.

Δεν μπορώ να μαντέψω πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να αποδώσει το "δίκαιο" στην Τουρκία η Διεθνής Κοινότητα. Αυτό που ξέρω είναι πως ο δρόμος γίνεται όλο και πιο φαρδύς και πιο ευκολοδιάβατος.

"Θάνατος είναι ότι δεν έδωσες ενώ μπορούσες"

 

 

Κυρίες και Κύριοι

Αγαπητοί φίλοι

Ποιητές και Ποιήτριες 

 Αυτές τις ημέρες εκδόθηκε η ποιητική μου συλλογή: «Θάνατος είναι ότι δεν έδωσες ενώ μπορούσες». (Εκτύπωση και βιβλιοδεσία: topquark/Δράμα). Αποτελείται από ποιήματα που αντιπροσωπεύουν διάφορες περιόδους της ζωής μου. Οι εικαστικές δημιουργίες είναι της ζωγράφου Ιωάννας Φιλίππου. Η ποιητική Συλλογή διατίθεται και από το βιβλιοπωλείο:  Academic & General, Ερμού 41, τηλ: 24628401 στην πόλη της Λάρνακας.

 

Έκδοση Ποιητικής Συλλογής του Δημητρίου Γκόγκα

 

Κυρίες και Κύριοι

Αγαπητοί φίλοι

Ποιητές και Ποιήτριες 

 Αυτές τις ημέρες εκδόθηκε η ποιητική μου συλλογή: «Θάνατος είναι ότι δεν έδωσες ενώ μπορούσες». (Εκτύπωση και βιβλιοδεσία: topquark / Δράμα). Αποτελείται από ποιήματα που αντιπροσωπεύουν διάφορες περιόδους της ζωής μου. Σε μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή, παίρνω το θάρρος να ζητήσω τη στήριξή σας. Οι εικαστικές δημιουργίες είναι της ζωγράφου Ιωάννας Φιλίππου. Το βιβλίο κοστίζει 10 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων αποστολής στην Ελλάδα και Κύπρο. Εάν κάποιος από εσάς επιθυμεί να το προμηθευτεί ας μου γράψει την διεύθυνσή του.

 

Σας ευχαριστώ.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Γκόγκας

Θάνατος, θάνατος...θάνατος του Δημητρίου Γκόγκα

 Θάνατοι ανδρών, γυναικών και παιδιών, όχι από φυσικά αίτια αλλά από το δόρυ του πολέμου, από τα όπλα των πολέμων, από εκείνους που με το διεστραμμένο τους μυαλό, ξεκινούν πολέμους και σκορπούν τον όλεθρο, τη δυστυχία και τον αφανισμό. Προσπαθούσα αυτές τις μέρες να φέρω στο μυαλό μου, εξαίρετες ταινίες που είδ τα τελευταία χρόνια. Και αβίστα έρχονταν στο μυαλό μου, ίσως και λόγο ... σταδιοδρομίας ταινίες με πολεμικό χαρακτήρα. Η διάσωση του στρη Ραίαν, Ουδέν νεώτερο από το δυτικό μέτωπο, Οι σύμμαχοι, η ξεχασμένη μάχη, Δουκέρνη, είναι μερικές από τις ταινίες που συμπεριλαμβάνω στις καλύτερες ταινίες που έχω δει. Και όλες δείχνουν την φρίκη του πολέμου και τις ανατριχιαστικές παραμέτρους του. Όλες καταδεικνύουν τη φαυλότητα του ανθρώπινου νου, που μπορεί να πετά στα ουράνια και να μεγαλουργεί λογοτεχνικά, αλλά στο βωμό του όποιου κέρδους λυσσαλέα μπορεί να αφαιρέσει ζωή, ζωές και να μεταμορφωθεί σε κτήνος. Κατανοώ πλήρως την ανάγκη μιας χώρας να υπερασπιστεί τα εδάφη της και τον λαό της από ξένο επίδοξο κατακτητή. Δεν κατανοώ την επιθυμία του επίδοξου κατακτητή να ξεκινήσει έναν πόλεμο, να εισβάλλει σε ένα άλλο τόπο με διάφορα προσχήματα προκειμένου να έχει κέρδος. Ενώ δημιουργώντας συγγενικές αγαστές σχέσεις μπορεί να ευημερεί και να προοδεύει ο λαός του. 

Και δεν είναι που ο άνθρωπος σκοτώνει τον άνθρωπο και μηδενίζει την ζωή του, είναι που χαίρεται όταν το κάνει και παραγκωνίζει την ύπαρξη ακόμα και του θεού. Ή κάνοντάς το πιο σκληρό, επικαλείται τον θεό για την επιβράβευση του καταστροφικού έργου του. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει, δεν έχουμε διαβάσει πως με τη βοήθεια του Θεού, κατορθώσαμε σε καιρό πολέμου να σκοτώσουμε τον εχθρό ή να εκπορθήσουμε τους αντιπάλους. Και το οξύμωρο σχήμα. Ο κάθε ένας ρίχνει το σφάλμα στον άλλον. Ο καθένας είναι ο εχθρός του άλλου. Και αν επέλθει η συμφωνία, πάλι μέσω του κέρδους θα επέλθει. Και από εχθροί γίνονται σύμμαχοι και προσπαθούν να ξεχάσουν το παρελθόν και δεν δυναται τούτο, διότι ο πόλεμος με τις καταστροφές που κουβαλά, ριζώνει μέσα στη μνήμη και η μνήμη πέρνει τη μορφή εκδίκησης και καταστρώνει σχέδια, νέα σχέδια πολέμου, ώστε να επαναλάβει τη φρίκη. 

Θάνατος, θάνατος, θάνατος ...που δεν σταματά και γίνεται ένα αιώνιο παιχνίδι. Το μαθαίνουμε κυρίως στους νεαρούς για να το κάνουν πλήρως κτήμα τους μόλις ανδρωθούν. Φρίκη!