Εν – χωρίον (Δημοτικό του Στρυμονικού) / Δημήτριος Γκόγκας

Henry Roland (1856-1924), Η αλληγορία της Άνοιξης.

Κάποιο χρόνο, ένα μήνα, δεν θυμάμαι πια.
Δυο κρινάκια άνθισαν στην ακροποταμιά.
 
Λυγερόκορμη κοπέλα κατηφόριζε.
Απ΄ τ΄ αγκάθια που ΄ταν γύρω τα ξεχώρισε.
 
Το ΄να είχε μαύρο χρώμα σαν τη μοίρα της.
Μια γραμμή κι αυτή κομμένη μες στη χείρα της.
 
Άσπρο χρώμα, τ΄ άλλο είχε, σαν παράδεισος,
που το ζήλευε τη νύχτα ως κι η άβυσσος.
 
Στάθηκε, κορμί με χάρη και τα μύρισε.
Στη καρδιά της, μια σταγόνα της σπινθήρισε!
 
Μα η Μαγκίλα*, γκρίζος λόφος, κακιά μάγισσα:
«όλα εγώ του κόσμου τούτου του τα δάνεισα».
 
Αν τη νύχτα πάρεις δρόμο είναι λυπηρό.
Αν τη μέρα χτίσεις ζήση, σκλήθρο σε σταυρό.
 
Και η νύμφη από τύχη, λάθος άρωμα.
Κάποια ξενιτειά την βρήκε ως το χάραμα.

*Μαγκίλα: Λόφος στην περιοχή του Στρυμονικού Σερρών 

@Δημήτριος Γκόγκας (πνευματικά δικαιώματα)