Ο πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας αποτελεί μία από τις τελευταίες πράξεις ενός παράλογου θεάτρου

     γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

   

Ο πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας αποτελεί μία από τις τελευταίες πράξεις ενός παράλογου θεάτρου που έχει επιλέξει να υπηρετεί η Δύση με επικεφαλής τις ΗΠΑ και δείκτη το ΝΑΤΟ, με στόχο βέβαια την περικύκλωση της Ρωσίας και την αποδυνάμωση της. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι στην περίπτωση αυτού του πολέμου, πέραν των αφορμών που δόθηκαν από την πλευρά της Ουκρανίας και στη σταδιακή εξασθένιση των συμφωνιών του Μινσκ (συμφωνίες 1 και 2) οι ΗΠΑ βρήκαν πρόσφορο έδαφος με αιχμή δόρατος το ΝΑΤΟ να αναπτύξουν τα σχέδια τους στην ανατολικής Ευρώπη. Έτσι αφού ενέταξαν στις συμμαχίες τους, τα περισσότερα αποσχισθέντα κράτη της πρώην ΕΣΣΔ, τώρα επιχειρούν να ολοκληρώσουν το έργο τους ενισχύοντας τις θέσεις τους στην Ουκρανία, ενω δεν είναι μακριά και η ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. 

    Αν δούμε τον κατάλογο με τα κράτη που απαρτίζουν το ΝΑΤΟ θα διαπιστώσουμε πολύ εύκολα ότι μεταξύ άλλων βρίσκονται οι παρακάτω χώρες, όμορες με τη Ρωσία: Τουρκία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Φινλανδία, ενώ στη σκέψη είναι να εντεχθεί και η Γεωργία. Εάν δείτε τον ευρωπαικό χάρτη κρατών, δεν χρειάζετε και ιδιαίτερη σοφία προκειμένου να διακρίνουμε τον κλοιό που στήνετε γύρω από την Ρωσία. Είναι λοιπόν απολύτως φυσιολογικό (;), να αποδεχτούμε την σκληρή αντίδραση της Ρωσίας, η οποία δικαίως θεωρει πως υπάρχει ένα σχεδιο εκμηδένισής της που θα υλοποιηθεί μέσω διαφόρων ενεργειών μελλοντικά. Μία από αυτές τις ενέργειες είναι η πολεμική σύρραξη της με την Ουκρανία. 

    Μάλιστα οι δυτικοί θεωρούσαν ότι ύστερα από την τεράστια οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που προσέφεραν στην Ουκρανία από την αρχή του πολέμου αλλά και πρωτύτερα, η Ρωσική πολεμική μηχανή θα είχε υποστεί βαρύτατες απώλειες. Κάτι τέτοιο δεν συναίβη. Μάλιστα, η πλευρά των Ρώσων, δείχνοντας ότι οι ανθρώπινες απώλειες ουδόλως αποτελούν  τροχοπέδη στην υπηρέτιση αυτού του πολέμου, συνεχίζουν να κρατούν στη κατοχή τους τις 4 μεγάλες επαρχίες- περιοχές που είχαν θέσει ως στόχο. 

   Στην τελευταία δε σκέψη (πρόταση;) αξιωματούχου του ΝΑΤΟ, ότι τελικά αυτά τα εδάφη να παραχωρηθούν στη Ρωσία με αντάλαγμα την ένταξή της στο ΝΑΤΟ η Μόσχα απάντησε ότι στη περίπτωση αυτή, η Ουκρανία θα πρέπει να εγκαταλείψει και το Κίεβο. Γίνεται λοιπόν ακτιληπτό, ότι επιμαίνοντας η κάθε πλευρα στις θέσεις της ο πόλεμος αυτός, θα συνεχιστεί επί μακρόν, και θα αποτελεί μια εξαιρετική αγορά πολεμικού υλικού για τις πολεμικές βιομηχανίες των χωρών μελών του ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ. Μελλοντικά και για τις κατασκευαστικές εταιρείες της Δύσης : ΕΕ-ΗΠΑ. Αλοίμονο στις μητέρες και τις γυναίκες που χάνουν παιδιά και συζύγους.