Αγάπη / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ

 

 
Αγάπη, που το χρώμα σου είναι της ανεμώνας
και περιμένει να γευτεί τη στάλα της βροχής.
Σας έρχεται η άνοιξη, πεθαίνει ο Χειμώνας
και γίνεσαι ο στίχος μιας χαμένης προσευχής.
 
Αγάπη, που σε καρτερώ να ξημερώνεις πάντα
μαζί, με το χρυσό του ήλιου που ανθεί.
Ανάσταση στα χείλη μου, μεθυστική μπαλάντα.
Δροσοσταλιά που ξύπνησε με την ανατολή.
 
Σ εκλιπαρώ μην μου φερθείς ποτέ σαν μετανάστης.
Μην πάρεις το δισάκι σου για κάποια άλλη γης.
Κάποιοι θροΐζουν στη ζωή πως είσαι ο δυνάστης
μα συ ΄σαι αθάνατο νερό μιας δροσερής πηγής.
 
Αγάπη, που το βήμα σου με έχει συναντήσει
και προχωρά παράλληλα σε κάθε εποχή.
Με μέντα κι ροδόσταμο γλυκό μ έχει δροσίσει,
μες στου πολέμου τη σκουριά είσαι η ανακωχή.