Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2022

Βιογραφικό Σημείωμα Δημητρίου Γκόγκα





Ο Δημήτριος Γκόγκας γεννήθηκε το 1964 στο Στρυμονικό Σερρών. Σπούδασε στην Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών στα Τρίκαλα. Ασχολείται με την ποίηση. Συνεργάστηκε στην έκδοση του Βιβλίου «Το χθες της Ξάνθης σαν σήμερα» από τον Δήμο της Ξάνθης το 1998, με ευθύνη κυρίως της συλλογής και αρχειοθέτησης του υλικού. Ποιήματά του έχουν αναρτηθεί σε σελίδες του διαδικτύου.

Διακρίσεις:

2014 

α. Βραβεύτηκε με τον Α΄ Έπαινο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης της Πνευματικής Συντροφιάς της Πόλης Λεμεσού Κύπρου για το ποίημα : «Περιγραφή για ένα Θάνατο»
β. Έλαβε το 2ο Βραβείο του 3ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ «Στο μισό του δρόμου το τέλος αργεί ακόμη»
γ. Το ποίημά του: «Φόβος» έλαβε το Α΄ Βραβείο στην κατηγορία :(Διαγωνισμός για τη Κύπρο) Ποίηση Αυτογνωσίας του Λογοτεχνικού Διαγωνισμού "ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2014"

2015

α. Έλαβε το 3ο βραβείο του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ για το ποίημα: «Πέντε Δάκρυα»
β. Το ποίημά του: Κάτω στη Πατρίδα που σίγησε βραβεύτηκε (Β΄βραβείο) στον Ποιητικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων (ΕΠΟΚ)

2016  

α. Ανάμεσα στα 42 ποιήματα που διακρίθηκαν στον 5ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ, βρέθηκε και το ποίημά του  με τον τίτλο: ΟΡΑΣΗ Τα 42 ποιήματα θα περιληφθούν στη συλλογή  ΕΛΙΚΩΝ 2015 που θα εκδοθεί από τις Εκδόσεις Momentum.
β. Το ποίημά του "Για την δική μου Πατρίδα" τιμήθηκε με ΕΠΑΙΝΟ στον Ε΄ Ποιητικό Διαγωνισμό "Καισάριος Δαπόντες" του Δήμου Σκοπέλου.
γ. Έλαβε Β΄βραβείο στην κατηγορία Σύγχρονης Ποίησης στον Ποιητικό Διαγωνισμό του ΚΕΛΑΙΝΩ 2016, για το ποίημά του: ΜΕΣΑ ΣΤΙς ΣΥΛΛΑΒΕΣ ΤΗς ΑΝΕΧΕΙΑΣ
δ. Το 2016 το ποίημά του: Το σκυλί του Πατέρα έλαβε Τιμητική Διάκριση  στον 5ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας
ε. Το 2016 τα ποιήματά του : Η Προσφυγιά και Ο πόνος του Αγνοούμενου Ποιητή έλαβαν Α΄και Β΄βραβεία αντίστοιχα στον 7ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό του ΕΠΟΚ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων)

2017 

α.Έλαβε 3ο βραβείο στον πρώτο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος "Γιώργος Σεφέρης" που διοργανώθηκε από την Έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου του Παλέρμο Ιταλίας (Τομέας Ανθρωπιστικών Σπουδών), από κοινού με την Ελληνική Κοινότητα Σικελίας “Τρινακρία” και με τον Εκδοτικό Οίκο “Nostos – Edizioni La Zisa”
β. Τιμήθηκε με Έπαινο στον 6ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας. με το ποίημα: Κραυγές ενός σκύλου.

2018 

α. Έλαβε τιμητική διάκριση για ποίηση χαικού  στον 2ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Σωματείου ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ ΕΦΑΛΤΗΡΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
β. Έλαβε Γ΄Βραβείο για το ποίημά του: Βυθισμένη στην Άμμο... (Ενότητα: Αμμόχωστος Βασιλεύουσα) και Α' Βραβείο για το Ποίημα: Η πράσινη Γραμμή (Ενότητα: Μουσικός Στίχος) από τον ΕΠΟΚ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων) στον 8ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό
γ. Έλαβε Γ΄βραβείο για το ποίημα: ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ στον 7ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Σωματείου Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού. 
δ. Τα ποιήματά του: Ακατέργαστη Μπαλάντα για Κείνους Χωρίς όνειρα, Απέραντη Σιωπή, Παράκληση του Πάσχα έλαβαν το Β΄Βραβείο στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης της Βιβλιοθήκης Σπάρτου

2019 

α. Το ποίημά του: Στη συγκομιδή των Ξύλων έλαβε τον γ΄έπαινο στον διαγωνισμό ποίησης που προκήρυξαν για το 2018 ο Πειραϊκός Σύνδεσμος, και το λογοτεχνικό περιοδικό για την Τέχνη και τη Ζωή, Μανδραγόρας.
β. Το ποίημά του: «Η κυρία Αφροδίτη από το Βαρώσι» έλαβε το Γ΄Βραβείο στην κατηγορία: Ποίηση Ομοιοκατάληκτου στίχου του 9ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Ε.Π.Ο.Κ.
γ.  Το διήγημα του : «Το σπίτι στην άκρη της πόλης» διακρίθηκε στην κατηγορία: Διηγήματος του 9ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Ε.Π.Ο.Κ.
δ. Το ποίημά του: "Σημεία Στίξης" έλαβε Έπαινο (στην 4η με αξιολογική σειρά) του 5ου διαγωνισμού ποίησης Bonsaistories
ε. Το ποίημά του: ΠΟΛΙΤΕΙΑ έλαβε το Γ΄βραβείο του  Ποιητικού Διαγωνισμού της Εταιρίας Λογοτεχνών και συγγραφέων Ηπείρου (13ης Λυρικής Παμφώτιδας) με θέμα «Περιβάλλον: γη, νερό, αέρας»
στ. Το διήγημά του : Συνέντευξη με τον Θ. Κολοκοτρώνη, συμπεριλήφθηκε μαζί με άλλα 40 (μετά από διαγωνισμό με θέμα: 1Φραση +821 λέξεις για το 1821) στην ειδική έκδοση και θα παρουσιαστεί σε τελετή στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
ζ. Το διήγημά του: Περιστέρια στο Τζαμί, έλαβε έπαινο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών Επιστημών και Πολιτισμού Κερατσινίου
η. Το διήγημά του: Ο Θρήνος των Αλυκών έλαβε το Β΄βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού (8ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός)


2020

α. H ποιητική του συλλογή: "16 αριθμοί και 24 γράμματα" χαρακτηρίζεται από τον ΕΠΟΚ ((Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδος) ως ένα από τα βιβλία της χρονιάς 2019
β. Το ποίημα: "Να με θάψετε όρθιο" έλαβε το Γ΄βραβείο στον Γ΄ Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2019 – 2020 από τους Πνευματικούς Ορίζοντες Λεμεσού (Κατηγορία Ποίηση ενηλίκων στον ελεύθερο στίχο)
γ. Το ποίημα: "Της Κερύνειας το καράβι"  έλαβε το Γ΄βραβείο στον 10ο παγκόσμιο λογοτεχνικό διαγωνισμό του ΕΠΟΚ στην κατηγορία μουσικού στίχου. 
δ. Χαικού του έλαβαν Έπαινο στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Χαικού του Περιοδικού Κέφαλος 
ε. Το ποίημα : "Ωδή στους Χαμένους Ποιητές" έλαβε Τιμητική διάκριση στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης (κατηγορία έμετρου στίχου) του περιοδικού ΚΕΦΑΛΟΣ 


2021

α. Η συμμετοχή του στον 1ο Πανελλήνιο Ποιητικό διαγωνισμό 2020 τηςΔημοτικής Βιβλιοθήκης Αγίας Παρασκευής Αττικής με τα ποιήματα: 3 Αφυδατώσεις, Σε πρώτο πρόσωπο, Πρωινές δανειοδοτήσεις λόγου, τιμήθηκε με το ΕΙΔΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ Ποίησης ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ 

β. Το διήγημά του: ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ έλαβε ΕΠΑΙΝΟ ως ένα από το είκοσι [20] διακριθέντα στον 7ο πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό διηγήματος της ιστοσελίδας: https://bonsaistories.gr

γ. Το ποίημά του: Τις ξέρω αυτές τις γυναίκες,  έλαβε την 1η θέση στον 1ο πανελλήνιο διαγωνισμό "Ε.Π.Ο.Κ" και "ΖΑΛΩΝΗ - 'ΞΑΣΤΕΡΟΝ"

δ. Το διήγημά του : Η Γη Μέσα Tου, που συμμετείχε στον διαγωνισμό διηγήματος 2021 : Αναζητώντας μια άλλη γη,  των εκδόσεων ΠΗΓΗ, επιλέγει ανάμεσα σε άλλα , στην έκδοση. 

ε. Χαικού του έλαβε 4ο βραβείο στον 3ο λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Περιοδικού ΚΕΦΑΛΟΣ

στ. Το ποίημα του: ΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, έλαβε Τιμητική διάκριση ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΤΙΧΟΥ στο 3ο λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Περιοδικού ΚΕΦΑΛΟΣ

2022


 α. Το βιβλίο ποίησης "Τέσσερα Τέταρτα" στο οποίο συμμετείχε ως ένας από τους 4 δημιουργούς (οι άλλοι τρεις ήταν οι ποιήτριες: Εύα Γεωργίου, Κατερίνα Μάτσιου Κωνσταντίνου, Ελένη Τυρίμου) κρίθηκε ως βιβλίο ποίησης χρονιάς 2021-2022

β. Το ποίημά του : Τι ωραία που σου πάνε τα κόκκινα Πατέρα, έλαβε έναν από τους 5 επαίνους στον 1ο Ποιητικό Διαγωνισμό του Ομίλου Λογοτεχνίας και Κριτικής της Λευκωσίας

γ. Το ποίημά : Σμύρνη πόλη μου αγαπημένη, έλαβε Τιμητική Διάκριση στον Η' Ποιητικό Διαγωνισμό της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών του Πειραιά και επιλέγει να συμπεριληφθεί σε σχετική έκδοση της Εταιρείας.

δ. Το ποίημα : Κλειδωμένη Ελευθερία,  έλαβε έπαινο στον 4ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό των Πνευματικών Οριζόντων Λεμεσού.
ε. Το ποίημά του : [...Λάβα βασίλευε στον Κάμπο] έλαβε : Α΄βραβείο στον 22ο Ετήσιος Διεθνή Διαγωνισμός Ποίησης, του Λογοτεχνικού περιοδικού «Κελαινώ»  με Θέμα: Την Πατρίδα μ’ έχασα… [2022]

Παρουσιάσεις Έργων

Το 2017, έγραψε τα κείμενα της μουσικής παράστασης: Αυλαία Πάμε και την παρουσίασε στο Δημοτικό θέατρο Λάρνακας
Το 2018, παρουσίασε το βιβλίο ΤΟ  ΨΩΜΙ του Χρίστου Τσιαήλη 
και την Ποιητική Συλλογή της Εύας Γεωργίου : ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
To 2019, παρουσίασε το βιβλίο της Μαρίας Γεωργίου : Σπασμένο Ακορντεόν

Επιμέλειες- Δημιουργίες συλλογικών έργων 

α. Περί ποιήσεως:
β. Ο χρόνος και ο λόγος:
γ. 199 Χρόνια Ελεύθερης Ζωής +1 :


Τίτλοι έργων του και Συμμετοχές σε Συλλογικά έργα:

Συμμετείχε στις Ομαδικές Ποιητικές Συλλογές των Εκδόσεων ΔΙΑΝΥΣΜΑ, κατά τα έτη 2014, 2015,2016, 2017, στο Ανθολόγιο Ποίησης των Εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ 2017,    ενώ οι Εκδόσεις : η ΠΡΟΦΗΤΙΣΑ, συμπεριέλαβαν το ποίημά του: «Έτσι ήταν το Δείλι μας» στη Ποιητική Συλλογή: Από Καρδιάς

Από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ κυκλοφόρησε (2015) σε μορφή e-book η Ποιητική Συλλογή: «Ωράρια Επιστροφών» (ISBN: 978-618-82188-6-4)

Το 2016 συμμετείχε στο Συλλογικό Έργο των Εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ: Ταξίδια Πολύτιμα του νου μαζί με τους Ποιητές: Σκουλίκα - Βέλλου Σοφία, Βλαχιώτης Αλέξανδρος  Δρατσέλος Ευριπίδης (ISBN: 978-960-604-050-4)

Το 2017 συμετείχε στο συλλογικό έργο των Εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ: Ανθολόγιο Ποιήσεως


 Το 2018 και πάλι από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ σε μορφή e-book κυκλοφόρησε η Ποιητική Συλλογή: Απανθίσματα (ISBN: 978-618-81297-3-3) μαζί με τις Ποιήτριες: Ρούλα Τριανταφύλλου και Χριστίνα Γαλιάνδρα - strada. 

Το 2019, κυκλοφόρησε σε μορφή e-book η ποιητική συλλογή: 16 αριθμοί και 24 γράμματα (ISBN 978-9925-7392-6-40)

Στο διαδίκτυο και στις σελίδες των εκδόσεων: http://www.easywriter.gr/profile έχουν αναρτηθεί σε μορφή e-book, κατά το 2015 οι παρακάτω ποιητικές συλλογές του:

α. Κάμπος μιας νιότης: Ποιήματα 
β.  Ξέρω ένα τόπο: Ποιήματα 
γ. Ένα τετράδιο για το Στρυμονικό: Ποιήματα

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2022

Αχ κ. Νίκο Χ.

 


 
     Αγαπητέ κ. Νίκο. Χ. (ναι είστε εσείς ο υποψήφιος πρόεδρος και όχι ό άγνωστος Χ των μαθηματικών). Μου επιτρέπετε φυσικά να σας ομιλώ στον ενικό, μιας και εδώ στην Κύρπο ο ενικός είναι αυτός που καθορίζει και τις κουμπαριές. Κρίμας που είμαι μεγάλος κατά τι στην ηλικία και δεν δύναμαι να αποκτήσω κάποιο τέκνο, ώστε να γίνουμε κουμπάροι!  Όπως και να έχει ακόμα και εάν δεν μου επιτρέπετε ο ενικός, λόγω του θράρους που έχω ως κυρίαρχος πολίτης, λαός, θα σας αποκαλώ Νίκο.
    Αγαπητέ μου Νίκο, πλησιάζετε τα 50 και δεν βάλατε μυαλό; Που πάτε να μπλέξετε σε τούτο τον τόπο; Δεν αμφιβάλλω ότι όλες οι δημοσκοπήσεις σας έχουν ως σίγουρο νικητή, ενταξ όχι από τον πρώτο γύρο αλλά είναι πλέον σιγουρότατο ότι θα σαρώσετε εις τον δεύτερο. Τρίτος δεν υπάρχει, παρά μόνο ο τρίτος δρόμος του σοσιαλισμού που πολλοί θα ήθελαν να πάρουν αλλά σας βεβαιώ ότι οδηγεί εις τον γκρεμό.
   Διάβασα το προεκλογικό σας πρόγραμμα και είπα, όι ρε πολύ κακό για το τίποτα! Όχι πως είναι τίποτα, αλλά το τίποτα αντικατοπτρίζει το «αυτά μας τα είπαν και άλλοι»  Γράφεται στην προσωπική σας σελίδα ότι «…πορεύεστε με γνώμονα τον άνθρωπο και πυξίδα την πατρίδα» Κατ΄ αρχήν πρέπει να σας επισημάνω ότι αυτή η πατρίδα χρόνια τώρα κολυμπά στα νερά της Μεσογείου χωρίς πυξίδα. Τη μια αριστερά, την άλλη δεξιά και είδατε που φτάσαμε. Γνώμονας δε είναι το όργανο που μετρά και σχεδιάζει γωνίες. Καλέ είδατε εσείς καμιά γωνία στην Κύπρο; Οι μόνες γωνίες είναι αυτές που κρύβονται οι της συμπαθούς τάξεως των τροχονόμων για να γράφουν πρόστιμα.
  Μέσα στους… πυλώνες (κάτι δε παραπάνω από κολόνα) της πολιτικής σας έχετε εντάξει και τον πλανήτη γη. Θα ρωτήσω μετά παρρησίας, τι σας φταίει ο πλανήτης. Αφήστε τον εκεί που είναι διότι ότι και να κάνουμε εμείς ως Κύπρος, αν βομβαρδίσουν Ρωσία τζιαι Αμέρικα, πάει στράφι όλη η προσπάθεια. Αφήστε δε που πρώτα πρέπει να καθαρίσουμε τα δάση και τις παραλίες μας κι ύστερα τις παραλίες της Μυκόνου.
 
    Αχ κ. Νίκο. Μου αρέσετε διότι είστε ένας πολιτικός, που ενώ υπηρετήσατε κυβέρνηση διαφθοράς (το λένε όλοι όχι εγώ) εσείς είτε αδιάφθορος.
Ανήκετε σε ένα κόμμα, που ενώ το γράψατε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας στην λήψη της απόφασης σας για διεκδίκηση του θρόνου, αυτό ακόμα σας κρατάει στις αγκαλιές του. Κάτι θα περιμένουν εκεί. Δηλώνετε ανεξάρτητος αλλά τρία- τέσσερα κομματάκια σας υποστηρίζουν έμπρακτα. Για αυτό μου αρέσετε και εάν είχα τη δύναμη, θα έριχνα και την δική μου ψήφο στον κουμπαρά.
 
     Αυτά τα ολίγα σας γράφω διότι δεν θέλω να κουραστούν οι αναγνώστες μου στο ΦΒ. Τα υπόλοιπα μπορώ να σας τα πω εάν με καλέσετε στο γνωστό τηλέφωνο και πιούμε και ένα καφεδάκι σε γνωστή καφετέρια του Μακέντζυ, που δίνουν και δωρεάν τυρόπιτα.
 
      Σας φιλώ εγκαρδίως, εις οικονομικός μετανάστης και ποιητής τρομάρα μου και σας εύχομαι ο θρόνος που θα καταλάβετε να μην έχει καρφιά. Αν με εννοείτε βεβαίως – βεβαίως. Προς γνώση σας, και να το θυμηθείτε όταν φτάσατε εν τη βασιλεία σας, έχω γραφτεί ειλικρινώς εις την ομάδα στήριξης σας εις τα ΜΜΕ. 
 
 
 
Μετά ειλικρινούς τιμής
Δημήτριος Γκόγκας
(Εκτιμητής [ή ποιητής] πολιτικών καταστάσεων)

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2022

Αχ κ. Αβέρ- ωφ


    

η γελειογραφία είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΕΛ. ΤΥΠΟΣ της 27/4/2022


Κύριε Αβέρ- ωφ

     Ύστερα από πολλές σκέψεις θεώρησα σκόπιμο να σας γράψω αυτή την ανοικτή επιστολή προς το συμπαθές αναγνωστικό κοινό της κόρης Κύπρου. Κατ΄ αρχή θα ήθελα το γράμμα μου να σας εύρει καλά και εάν ερωτάτε και για εμένα, είμαι καλά και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις ευχές σας. Οι δικές μου ευχές τις οποίες θα επαναλάβω και στο τέλος, είναι να βρεθεί ο τρόπος να δικαιωθεί ο αγώνας σας.

   Κύριε Αβέρ-ωφ, μένει ελάχιστος χρόνος για την εκλογή του Προέδρου αυτής της πολύπαθης χώρας κει θλίβομαι που ουδείς από τους τρεις επιφανείς πολίτες της χώρας και τους επικρατέστερους στην κούρσα για την διαδοχή του ανθρώπου (που όπως λέει θα αφήσει καλύτερη την Κύπρο,, από τη στιγμή που την παρέλαβε) δεν μπορεί να ορθώσει μια σαφή πολιτική πρόταση για το σύνολο των προβλημάτων που ταλανίζουν τον έρμο και μέσο Κύπριο.

    Και οι τρεις ανήκετε ουσιαστικά στον ίδιο πολιτικό χώρο. Εργαστήκατε κάτω από την ίδια ομπρέλα, όχι φυσικά γιατί σας έψηνε ο θρασύτατος ήλιος της μεγαλονήσου, αλλά γιατί συνταχθήκατε υπερασπιζόμενοι τα ιερά και τα όσια γύρω από την επίλυση του εθνικού προβλήματος. Και τελικά που καταλήξατε. Ενώπιον του λαού να ρίχνει ο καθείς το δηλητήριο του. Τέτοιος πολιτικός πολιτισμός.

   Προσωπικά σας συμπονώ και εάν είχα την δυνατότητα θα προέτρεπα τα στελέχη του κόμματός σας να σας υπερασπιστούν και να σας ψηφίσουν. Όμως σε τι θα ωφελήσει αυτό; Κανείς δεν έχει πειστεί από τον λόγο σας. Αν όμως δεν πείθετε, δεν θα πρέπει να ερωτηθείτε γιατί δεν ρίχνουν τον οβολό τους οι ψηφοφόροι του κόμματος; Αυτό με τρομάζει και δεν ξέρω γιατί εσάς δεν σας απασχολεί. Πως μπορεί ένα κόμμα να σας στηρίζει στα λόγια και όχι στα έργα;  Γιατί προτιμούν κάποιον άλλο που επί της ουσίας όχι απλώς δεν λέει κάτι διαφορετικό, αλλά ο λόγος σιωπής εμφανίζεται ανθεκτικότερος; Θα σας πω εγώ κ. Αβέρωφ, τι θα έπρεπε να πράξετε; Όχι φυσικά. Αλλά η οργή το μέσου Κύπριου είναι τέτοια και τόση, που δεν αντέχει άλλους της γενιάς σας. Προτιμά λοιπόν κάποιον πολιτικό, που δεν έχει να πει κάτι άξιο λόγου (ουάου που λένε και οι νέοι) αλλά θα εκπροσωπεί την … αλλαγή χωρίς να αλλάξει τίποτα! Πως γίνεται αυτό; Εάν η πολιτική είναι η τέχνη του ψέματος, πολλά μπορείτε να καταλάβετε. Και δεν φταίει εκείνο που είπατε κάποια στιγμή, ότι δεν είστε συμπαθής αλλά είστε αναγκαίος.

    Με την ευκαιρία κύριε Αβέρ-ωφ, θα ήθελα να σας ρωτήσω που πίνετε τον πρωινό καφέ σας; Στο γραφείο, με κάποιον επιχειρηματία ή με τον απλό φούρναρη, μεροκαματιάρη κύπριο. Καταλαβαίνετε και τώρα τι θέλετε να σας πω. Προφανώς με επιφανή στελέχη που δεν έχουν προβλήματα διακανονισμού με ΑΗΚ, Ύδρευση, τηλεφωνία και λοιπούς κοινωφελείς (;) οργανισμούς. Παίρνει η Κυβέρνηση μέτρα για τους αδυνάμους και αυτοί αντί να μειώνονται αυξάνονται. Ιησούς Χριστός! Πως κατορθώσαμε σε μια τόσο πλούσια χώρα 200.000 χιλιαδες να ζούνε ως βασιλιάδες και οι λοιποί στα όρια της επιβίωσης, μόνο οι επιχειρηματίες και κάποιοι καρεκλωκένταυροι το ξέρουν. 

Πιείτε έναν καφέ και με τους είλωτες αυτού του τόπου. Καλό θα σας κάνει! 

    Όμως στην επιστολή μου, η οποία αποστέλλεται μετά φόβου θεού πίστεως και αγάπης, θέτω ένα λεπτό ζήτημα αρχής. Πως είναι δυνατόν στέλεχος του κόμματος να δηλώνει ανεξάρτητος, να παραμένει εγγεγραμμένος, να μην έχει δειχθεί από κανέναν θέμα διαγραφής, να στηρίζεται από άλλα κόμματα και να μην εισπράττει δυσαρέσκεια σχετικά με τη διαφθορά που καταγγέλλεται στον τόπο. Μα καλά σε άλλο κράτος ζούμε; Μετά, πιστέψατε ότι όσο επαρκής και να είστε πολλοί εκ των ψηφοφόρων δεν κρατούν έτσι μια … πισινή που ο δεύτερος θεσμός της πολιτικής εισπράχτηκε με τις ψήφους της άκρας δεξιάς.

    Πριν τελειώσω θα σας υποβάλλω ένα ακόμα ερώτημα. Στη δημοκρατία που χτίσαμε, πετραδάκι- πετραδάκι, δεν σας ενοχλεί που οι τελευταίοι των δημοσκοπήσεων δεν έχουν λόγο στα ΜΜΕ της ώρας;

    Αχ  Κύριε Αβέρ-ωφ. Μειονέκτημα στο άκρως συμπαθητικό όνομά σας, το «..ωφ» Δηλαδή κατεβάζουμε διακόπτες και αναφωνούμε Ωφ ή ουφ πάει και αυτό τελειώσαμε!

 

ΥΣ: Αναμένω πρόσκληση για καφεδάκι στην παραλιακή των Φοινικούδων

 

 

Μετά ειλικρινούς τιμής

Δημήτριος Γκόγκας

(Εκτιμητής [ή ποιητής] πολιτικών καταστάσεων)

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022

Άλλοθι ο λόγος του θεου

 Διαβάζω, ξαναδιαβάζω την Αγία Γραφή και διαπιστώνω την απομάκρυνση μας από τον λόγο του Χριστού. Ο τίτλος βέβαια του Χριστιανού καλά κρατεί και οι μεγάλοι μας σταυροί το επιβεβαιωνουν. Πολύ συχνά μου δίνεται η εντύπωση πως υπάρχουμε στο λόγο του Θεού, για να αποκτούμε άλλοθι για κάθε ενέργεια μας. 

  Και βρίσκω μια βλακωδη πρακτική να ευλογώ το σπαθί που θα κόψει το κεφάλι του εχθρού. Πως να τον ευλογίσω να κόψει και το άλλο μου μάγουλο. Πρέπει να μπω στη θέση του. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει. Ούτε να προσπαθήσει. 

Αρα;...τι απομένει; Να τιμω την Ανάσταση για ποιανού τη σωτηρία;


 


Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2022

Γράμμα από το παρελθόν (Δημήτριος Γκόγκας)

 


 

   


Πάει και αυτό. Τελείωσε η κηδεία. Ήρεμα χωρίς κανένα πρόβλημα. Οι κάτοικοι στο χωριό είπαν τα καλύτερα λόγια για την γυναίκα του. Έτσι όπως λένε για κάθε άνθρωπο που αποχωρίζεται το φως και δεν του έχει την ανάγκη του.

    Ένας χρόνος πέρασε από τότε που είχαν χωρίσει. Διαζύγιο δεν είχαν προλάβει, αλλά ο καθένας ακολούθησε τον δρόμο του. Μετά από είκοσι πέντε χρόνια γάμου, είκοσι πέντε χρόνων υπομονής και των δύο, να μεγαλώσουν μαζί, να κάνουν ένα παιδί και να υπομένουν με πολύ αγάπη ο ένας τις παραξενιές του άλλου, είχε έρθει ο καιρός που συσσωρευμένες αντιστάσεις έσκασαν σαν τρελό ηφαίστειο και παρέσυραν στο διάβα τους, όλες τις καλές στιγμές. Το παιδί ήταν αδύνατο να παρέμβει. Σιωπηλά, δέχτηκε την απόφαση των δικών του και κυρίως την απόφαση του πατέρα, γιατί αυτός τελικά ήταν που άφησε το σπίτι, πήρε το πρώτο τραίνο και έφυγε για τα δυτικά της Κύπρου. Πίστευε ότι εκεί θα έβρισκε την ηρεμία που απουσίαζε από την ζωή του. Η γυναίκα του δεν τον ενόχλησε  από εκείνη την ημέρα. Το ραγισμένο γυαλί δεν αντικαταστάθηκε ποτέ πια.

    Όσες φορές και  αν προσπάθησε να εντοπίσει ουσιαστικά προβλήματα δεν το κατόρθωσε. Η ζήλια του, για τον εκρηκτικό χαρακτήρα της γυναίκας του δεν τον άφηναν να δει αντικειμενικά, τα περισσότερα της ζωής τους. Οι επαφές της με ανθρώπους πολύ μικρότερους σε ηλικία, ο εκτοπισμός από την ζωή του ασχολιών και φίλων που του έδιναν χαρά και ευχαρίστηση τον εκνεύριζε, έλεγε πράγματα που δεν τα πίστευε και προκαλούσε πόνο. Αργότερα, ζητούσε συγνώμη, αλλά συνήθως ήταν πολύ αργά.

    Μπήκε στο μικρό χωριατόσπιτο που είχε νοικιάσει στο χωριό των Κουκλιών. Μακριά από τους στενούς συγγενείς, από τον αδελφό του που τον είχε εντάξει σε κείνη την ομάδα των ηθικοπλαστών της πόλης, λες αυτοί ήσαν αμόλυντοι. Πως είχαν αλλάξει ως άνθρωποι. Ο αδελφός του να εργάζεται στο τζαμί της πόλης και αυτός τόσο μακριά. Είχε να τον δει πάνω από δέκα χρόνια. Πήγε κατ’   ευθείαν στην κουζίνα, έκανε πικρό καφέ, ρούφηξε μια γουλιά, κάηκε το χείλι στου και πήγε στο καθιστικό. Ένα παλιό σαλονάκι, σε κάποια σημείο ξεφτισμένο, έκανε όμως την δουλειά του. Στους τοίχους υπήρχαν, μικροί δικοί του πίνακες, αντίγραφα μεγάλων ζωγράφων. Τα απογεύματα, κατανάλωνε τις ώρες του σε σεμινάρια ζωγραφικής, για να γεμίσει και τα κενά της ζωής του. Δεν ήτανε πολύ καλός, αλλά ζωγράφιζε συμπαθητικά. Δεν παρέλειπε να λέει στους γείτονες και τους γνωστούς, ότι η δική του έκθεση ζωγραφικής θα καθυστερούσε πολύ ακόμα. Γέλια και πειράγματα ακολουθούσαν.   

     Άνοιξε το ντουλάπι με τον χαλασμένο μεντεσέ, κάτω από την τηλεόραση Έβγαλε από το βάθος ένα κόκκινο  κουτί παπουτσιών. Το αγαπημένο της χρώμα, σκέφτηκε. Ανοίγοντάς του, αντίκρισε την αγαπημένη του φωτογραφία. Η γυναίκα του ξαπλωμένη σε ένα καναπέ, ριγμένα τα μαλλάκια της στους γυμνούς ώμους της. Φορούσε ένα βαρύ, καφέ πουλόβερ, που κάλυπτε το μεγάλο μπούστο της, αλλά αποκάλυπτε πονηρά τον υπέροχο λαιμό της. Η φούστα κολλημένη επάνω στους χοντρούτσικους γοφούς της, τόνιζε τις κρυφές της καμπύλες. Αναστέναξε. Αυτή την γυναίκα αγάπησε.

      Άρχισε, με σχολαστικότητα, πότε ρουφώντας και πότε βγάζοντας αναστεναγμούς και μικρά αναφιλητά να βλέπει τις στιγμές της ζωής τους, αποτυπωμένες με τα έντονα χρώματα των φωτογραφιών. Τα κλάμα, ακούστηκε σε όλο το σπιτικό. Βόγκηξε και ένιωσε ένα δυνατό πόνο στο στήθος. «Τι καλά, είπε. Αυτό μας έλειπε!»

       Η ώρα είχε πάει δέκα. Ο ήλιος, μπήκε από τα παράθυρα, με τις διαφανείς άσπρες κουρτίνες. Είχαν κιτρινίσει στις άκρες, σαν ξεχασμένες από πολύ καιρό στην μοίρα της απλυσιάς. Δεν τον ενδιέφερε η εμφάνιση και η καθαριότητα γύρω. Την εμφάνιση της  ψυχή του, μπροστά στην απώλεια σκεφτόταν. Ήταν πλυμένη; Καθαρή; Ένιωθε τύψεις για ότι έγινε, ένιωσε υπεύθυνος εκείνη την στιγμή, αλλά πόσο αργά ήταν!

        Το κουδούνι της εξώπορτας χτυπούσε πεισματικά. «Ει γείτονα» άνοιξε ο ταχυδρόμος είμαι. Έχεις γράμμα». « Εγώ, γράμμα;» αναρωτήθηκε. Την διεύθυνσή του την γνώριζε, μονάχα η γυναίκα  και το παιδί του. Ο γιος του μάλιστα, όταν ήθελε να επικοινωνήσει μαζί του χρησιμοποιούσε το τηλέφωνο. Από ποιον είναι αναρωτήθηκε ξανά. Σηκώθηκε με δυσκολία, άνοιξε την ξώπορτα την στιγμή που σκούπιζε το πρόσωπό του.  «Έχεις κάτι;»  τον ρώτησε έκπληκτος ο ταχυδρόμος. «Χρειάζεσαι βοήθεια; Να φωνάξω γιατρό; Κυρ Δημήτρη, είσαι καλά;» «Καλά είμαι» απάντησε. «Κάμε την δουλειά σου. Από ποιον είναι το γράμμα;» «Δεν έχει διεύθυνση κύριε Δημήτρη». Του το έδωσε και έφυγε.

          Βυθίστηκε σε μία πολυθρόνα. Δεν το άνοιξε αμέσως. Το κοίταξε λιγάκι, καθώς το κρατούσε στα χέρια του. Σκέφτηκε να το πετάξει. Τώρα δεν ήθελε τίποτα άλλο. Έχασε την γυναίκα του, την χώρισε δύο φορές. Η δεύτερη ήταν η μοιραία.

         Έσκισε στην άκρη τον φάκελο. Έβγαλε αμήχανα και με απορία το γράμμα. Μία διπλωμένη σελίδα, γραμμένη μόνο στο μισό της.

         «Αγαπημένε μου Δημήτρη, θα προσπαθήσω να  είμαι σύντομη. Να μην σε κουράσω. Χρειάζομαι την βοήθειά σου. Θέλω να συγχωρέσουμε ο ένας τον άλλον. Και κυρίως να αναλάβω εγώ τις ευθύνες μου. Δεν μπορώ να πετάξω στην άκρη τόσα χρόνια. Πες μου τι έφταιξα, θα σου πω και εγώ για σένα. Είμαι άρρωστη και νομίζω πιο άρρωστη στην ψυχή. Σε μένα έχουν μείνει πολλά αποθέματα, μέσα στην καρδιά μου. Σε όσα έφταιξα, νομίζω, μήνες τώρα το πλήρωσα. Ανακαλύπτω τώρα πόσο πολύ σε αγάπησα και σε αγαπώ. Νομίζω ότι θέλω να περάσω άλλα τόσα χρόνια μαζί σου. Αν έχει η ψυχή σου καθαρίσει για μένα, θα περιμένω απάντηση. Θέλεις να έρθεις πίσω; Η πόρτα θα είναι ανοικτή»

       Χτύπησε το μπράτσο της πολυθρόνας. Φώναξε. Το γράμμα στάλθηκε λίγες ημέρες πριν. Πως είναι δυνατόν αναρωτήθηκε. Λίγο πριν πεθάνει. Χτύπησε το κεφάλι του με το χέρι.

      Πήρε ξανά το λεωφορείο και έφτασε στην Λάρνακα. Έτρεξε στο νεκροταφείο. Τα λουλούδια σκεπάζανε τον τάφο ακόμα. Το δικό του κόκκινο στεφάνι, γεμάτο από γαρύφαλλα, έξω από το σωρό.  Έπεσε πάνω τους,

      « Γιατί τώρα , γιατί;»

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022

Τα τσιντσόνια* του Στρυμονικού* του Δημητρίου Γκόγκα

 

 

Πέρα από τα κυπαρίσσια
Περιμένουν τα κορίτσια
Δέκα μήνες χίλια χρόνια
Του Στρυμονικού τσιντσόνια*
 
Φανερώνονται και ζούνε
Τα παιδιά πυροβολούνε
Με τα όπλα με σφενδόνες
Νυχτολούλουδα σ΄ αιώνες
 
Κι έτσι καθώς κοιμούνται
Τα ταξίδια τους διηγούνται
Ως το Πέγκο* τη Μαγκίλα*
Ως εκεί που εγώ δεν οίδα
 

Τα τσιντσόνια στο χωριό μου
Βγαίνουν μέσα απ΄τον καημό μου
Και μετράνε  της καρδιάς μου
Τ΄ άστρα της αστροφεγγιάς μου
 
Κάθε άνοιξη, χειμώνα
Σβήνει μία ανεμώνα
Και οι φίλοι που χα πάντα
Στίχοι μέσα σε μπαλάντα
 
Ήχοι γίναν τα τσιντσόνια*
Μες στους κάμπους και τ΄ αλώνια
Απ΄το Κρίστο* ως το Τουλμπέσι*
Η ζωή μας έχει δέσει

 

*Στρυμονικό: Χωριό των Σερρών

*Τσιτνσόνια: Στη Σεραική διάλεκτο= τα σπουργίτια

*Πέγκο, Μαγκίλα, Τουλμπέσι, Κρίστο = περιοχές του Στρυμονικού