Είναι πολλά τα λεφτά Στέφανε! / Δημήτριος Γκόγκας

 

Ήξερα ότι το Τένις μοιράζει πολλά λεφτά. Δεν είναι λίγοι οι παίκτες που κερδίζουν δεκάδες εκατ. Μου διέφευγε όμως ότι ακόμα και οι ηττημένοι έδειχναν ευχαριστημένοι και αφού έφευγαν- με το κεφάλι κάτω- από το γήπεδο γνώριζαν ότι ο τραπεζικός τους λογαρισμός είχε ενισχυθεί με τουλάχιστον τους μισθούς ενός απλού εργάτη ενός χρόνου. Και αναφέρομαι στον παίκτη που δεν θα περάσει ούτε έναν γύρο. Δηλαδή θα πάει και θα ...χάσει! Ας δούμε λοιπόν τα ποσά που μοιράζει φέτος το Ρολάν Γκαρός και στους άνδρες και στις γυναίκες. Εξωφρενικά, αν σκεφτεί κανείς ότι σε λιγότερο από 3 ώρες, κάποιος βγάζει 21.000 ευρώ!

Αναλυτικά η κατανομή των χρηματικών επάθλων για τα απλά ανδρών και γυναικών:

Νικητής: 2.550.000 € (2.901.024 $ / 2.166.912 £, +6.25%)

Φιναλίστ: 1.275.000 € (1.450.512 $ / 1.083.456 £, +6.25%)

Ημιτελικός: 690.000 € (784.983 $ / 586.341 £, +6.15%)

Προημιτελικός: 440.000 € (500.569 $ / 373.898 £, +6.02%)

4ος Γύρος: 265.000 € (301.479 $ / 225.189 £, +6.00%)

3ος Γύρος: 168.000 € (191.126 $ / 142.761 £, +6.33%)

2ος Γύρος: 117.000 € (133.106 $ / 99.423 £, +6.36%)

1ος Γύρος: 78.000 € (88.737 $ / 66.282 £, +6.85%)

3ος Προκριματικός: 43.000 € (48.919 $ / 36.540 £, +4.88%)

2ος Προκριματικός: 29.500 € (33.561 $ / 25.068 £, +5.36%)

1ος Προκριματικός: 21.000 € (23.891 $ / 17.845 £, +5.00%)

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Cyprus International Athletics Meeting 2025 (γενικά σχόλια-Προτάσεις) (Ανοικτή επιστολή)

 Κύριοι καλησπέρα σας

 

Ήμουν ένας από τους τυχερούς πολίτες της Κύπρου που παρακολούθησε την άκρως επιτυχημένη Διεθνή Αθλητική συνάντηση στην Κύπρο, η οποία έλαβα χώρα στο Τσίρειο Στάδιο της Λεμεσού την 23η Μαίου 2025. Με δεδομένη την χωρητικότητα στους 13.500 θεατές, θεωρώ ότι τους αγώνες παρακολούθησαν περί τις 6.000 πολίτες. Αριθμός καθόλου ευκαταφρόνητος, το αντίθετο θα έλεγα. Σε τούτο φυσικά συνετέλεσε και το γεγονός πως είχαν προσκληθεί σημαντικοί αθλητές, ολυμπιονίκες αλλά και μικροί αθλητές του Κυπριακού στίβου. 

   Επιτέψτε μου να προβώ σε ορισμένες παρατηρήσεις που πιστεύω πως εάν προσεχθούν και υλοποιηθούν πρακτικά οι εν λόγω αθλητικοί αγώνες θα αποκτήσουν ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον. 

    Θε πρέπει λοιπόν:

    α. Να εξαιρεθούν από τους αγώνες οι αγώνες ταχύτητας πέραν των 100 μέτρων ανδρών και γυναικών και να δοθεί βαρύτητα στις ρίψεις και τα άλματα. Ως εκ τούτου θα πρέπει να ενταχθούν τα αθλήματα της σφαιροβολίας, του ακοντισμού, του δίσκου και του τριπλούν (ανδρών και γυναικών) 

   β. Η τοποθέτηση και δεύτερης οθόνης στην έτερη πλευρά του σταδίου θα δώσει τη δυνατότητα στους θεατές για καλύτερη παρατήρηση

   γ. Η τοποθέτηση του πήχυ στο αγώνισμα του άλματος επί κοντώ με τον παραδοσιακό τρόπο (έπεφτε πολλές φορές από τους υπεύθυνους) δεν ήταν και η ωραιότερη εικόνα. Νομίζω πως η αγορά ηλεκτρονικού συστήματος αναγκαιεί. 

   δ. Στο αγώνισμα της σφύρα υπήρχε καταπόνηση βοηθών με την μεταφορά των σφυρών, ενώ υπάρχουν σχετικά τηλεκατευθυνόμενα για την μεταφορά τους μικρά οχήματα. 

   ε. Το αγώνισμα του ύψους γυναικών πραγματοποιήθηκε πολύ μακριά με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η παρακολούθησή τους ακόμα και από την μεγάλη οθόνη. 

   στ. Άνευρη η απονομή των μεταλλίων. Θεωρώ πως δεν χρειαζόταν να δίνεται βήμα στους ιδιώτες χορηγούς. 

    ζ. Κατά την είσοδο στο στάδιο δεν υπήρχαν ενημερωτικά προγράμματα. Για να βρώ χρειάστηκε να απευθυνθώ σε κάποιον υπάλληλο. 

    η. Η ονομασία της συνάντησης θα μπορούσε να είναι στην Ελληνική Γλώσσα και σε παρένθεση να είναι γραμμένη η διεθνής ονομασία: πχ Διεθνής Αθλητική Συνάντηση στην Κύπρο 2025 (Cyprus International Athletics Meeting 2025) 

    θ. Η πολύ δυνατή μουσική στο στάδιο, μπορεί να έδινε μερικώς παλμό, δημιουργούσε όμως σε συνδυασμό με τις φωνές του κόσμου απίστευτη οχλαγωγία. 

    ι. Το πρόγραμμα θα μπορούσε να είναι εξασέλιδο με αναφορές στις συμμετοχές ανά άθλημα. 

    ια. Επειδή οι αγώνες ήταν αρκετοί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα θεωρώ πως οι 5,5 -6 ώρες εντός του γηπέδου ήταν αρκετά κουραστικές για τους θεατές. Είναι προτιμότερο να γίνονται σε δύο ημέρες. 

Πέραν όμως των δικών μου παρατηρήσεων, η Αθλητική Συνάντηση που έλαβε χώρα προσωπικά με ικανοποίησε και θα την παρακολουθήσω και του χρόνου. 

με εκτίμηση 

Δημήτριος Γκόγκας 

Θαυμαστής των Αγώνων Στίβου

Ιστορία του τέκτονος Ιωσήφ (Απόκρυφο Ευαγγέλιο)

 Πρόκειται για ένα κείμενο που δεν κατορθώθηκε να διασωθεί στην ελληνική γλώσσα και αναφέρεται, κυρίως, στην πορεία και ζωή του Ιωσήφ, του άνδρα της Μαρίας, πατέρα του Ιησού Χριστού,  έως την κοίμησή του, σε ηλικία 111 ετών.

Λήφθηκαν στοιχεία από: https://www.dogma.gr/dialogos/poia-einai-ta-apokryfa-evangelia/135922/

    Ο Ιωσήφ σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, ήταν ο μνηστήρας της Θεοτόκου (Παναγία). Ήταν απόγονος του Δαβίδ και καταγόταν από τη Βηθλεέμ, αλλά ζούσε στη Ναζαρέτ όπου εργαζόταν ως ξυλουργός. Ήταν χήρος, προχωρημένης ηλικίας και μεγάλωνε μόνος του τα επτά παιδιά του (Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων, Ιούδας, Εσθήρ, Θάμαρ ή Μάρθα και Σαλώμη).Μετά τη γέννηση του Χριστού εγκαταστάθηκε με την Παναγία στην Αίγυπτο, (δεν υπάρχουν εμφανείς ιστορικές ενδείξεις για αυτό) γιατί άγγελος Κυρίου τους ειδοποίησε ότι ο Χριστός κινδύνευε να σφαγεί από τον Ηρώδη. (Στο απόκρυφο πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου αναφέρεται πως έγινε προσπάθεια να κρυφτεί αυτός και η οικογένειά του για να σωθεί από την οργή του Ηρώδη σε βουνό). Μετά το θάνατο του Ηρώδη, ξαναγύρισαν οικογενειακώς στην Ναζαρέτ. Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται για τελευταία φορά κατά το ταξίδι της επιστροφής από την Ιερουσαλήμ, όταν ο δωδεκάχρονος τότε Ιησούς δίδαξε στο Ναό του Σολομώντα, ενώ βάσει της παράδοσης λίγο καιρό μετά ο Ιωσήφ απεβίωσε. Τόσο η Ορθόδοξη Εκκλησία, όσο και η Ρωμαιοκαθολική τον ανακήρυξαν άγιο. Η μνήμη του εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα. Σύμφωνα με την παράδοση απεβίωσε κάποια χρονική στιγμή πριν  12ετής Ιησούς μεταβεί στα Ιεροσόλυμα. 

Λήφθησαν στοιχεία από: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%99%CF%89%CF%83%CE%AE%CF%86_%CE%BF_%CE%9C%CE%BD%CE%AE%CF%83%CF%84%CF%89%CF%81

                                               Επισήμανση: Η διαφορά ηλικίας στην οποία αναφέρονται τα παραπάνω δημοσιεύματα είναι εμφανής! 

Καθολική Πίστη - Catholic Faith

19 Μαρτίου 2022  · 

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΙΩΣΗΦ, Ο ΞΥΛΟΥΡΓΟΣ, Ο ΑΝΔΡΑΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΜ (1ο + 2ο μέρος)

Στις 8 Δεκεμβρίου 2021 έληξε το Έτος αφιερωμένο στον Άγιο Ιωσήφ, ενός Αγίου για τον οποίον υπάρχει μεγάλη ευλάβεια στην Καθολική Εκκλησία.

Και όμως, για μία μεγάλη περίοδο στην ιστορία της Εκκλησίας, ακόμη και σήμερα, και για μία παράδοση του χριστιανισμού, όπως είναι η ανατολική χριστιανοσύνη, η προσωπικότητα του Αγίου Ιωσήφ παραμένει μία από τις πιο παρεξηγημένες και υποτιμημένες.

Με την ευκαιρία της επισημότητας του Αγίου Ιωσήφ, στις 19 Μαρτίου, σύμφωνα με το λατινικό εορτολόγιο, θα παρουσιάσουμε ένα μέρος από μία διάλεξη που είχαμε δώσει με την ευκαιρία του Έτους του Αγίου Ιωσήφ.

Είναι τόσο περιορισμένες οι ειδήσεις που μας προσφέρουν τα Ευαγγέλια για τον Άγιο Ιωσήφ, ώστε την περιέργεια των χριστιανών ανέλαβε να την ικανοποιήσει ένα απόκρυφο ευαγγέλιο του 2ου μ. Χ. αιώνα. Πρόκειται για το λεγόμενο «Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου», μη γνήσιο ευαγγέλιο, που έχει επηρεάσει κυρίως τον Ανατολικό Χριστιανισμό, κάποιες εορτές και την αγιογραφία του. Από αυτό το απόκρυφο ευαγγέλιο, μαθαίνουμε για παράδειγμα ότι ο Ιωσήφ ήταν ένας ηλικιωμένος χήρος με παιδιά, τα επονομαζόμενα «αδέλφια» του Ιησού. Πράγματι, οι ιερείς του ναού της Ιερουσαλήμ, συμφώνα με αυτό το ψευδοευαγγέλιο, έδωσαν αυτόν τον ηλικιωμένο χήρο ως νυμφίο στην Μαριάμ. Ακόμα και ο Ν. Καζαντζάκης επηρεάστηκε από αυτό το απόκρυφο βιβλίο στο μυθιστόρημα του«Ο τελευταίος πειρασμός».

Ο λόγος αυτού του τεχνάσματος, ήταν κυρίως, για να προστατευθεί η παρθενία της Παναγίας. Με αυτό τον τρόπο, όμως, υποβαθμίζεται η Μαριάμ, καθώς πράγματι δεν έμεινε παρθένα από ανάγκη, αλλά από ελεύθερη επιλογή, διότι αυτό ήταν το σχέδιο του Θεού.

Η Παναγία και ο Ιωσήφ, την εποχή του γάμου τους ήταν νέα παιδιά. Πράγματι, την εποχή εκείνη, τα ζευγάρια τελούσαν το γάμο τους σε πολύ νεαρή ηλικία. Από τα γραπτά των ραβίνων της εποχής μαθαίνουμε πως τα κορίτσια δεν έπρεπε να νυμφευτούν σε ηλικία μικρότερη των 12 χρόνων και τα αγόρια μικρότερη των δεκατεσσάρων. Με μεγάλη πιθανότητα, λοιπόν, σύμφωνα με τους σύγχρονους μελετητές της Αγίας Γραφής, ο Ιωσήφ έπρεπε να ήταν περίπου 18 ετών και η Μαριάμ 14 με 15 όταν ενώθηκαν σε κοινωνία γάμου.

Στους πρώτους τρείς αιώνες της Εκκλησίας, ο Άγιος Ιωσήφ παραμένει σχεδόν άγνωστος στους Πατέρες και στους ιερούς συγγραφείς της Εκκλησίας και μονάχα ο Άγιος Ιουστίνος και ο Ωριγένης κάνουν κάποια σύντομη αναφορά, όταν εξηγούν τα ευαγγελικά κείμενα που τον αφορούν σε σχέση με την Παναγία. Γενικά οι Έλληνες Πατέρες είναι πολλοί φειδωλοί σχετικά με τον Ιωσήφ και κάπως πιο πλούσιες είναι οι αναφορές που καταλείπουν οι Δυτικοί Πατέρες.

Από τον Μεσαίωνα, όμως και μετά, υπογραμμίζεται όλο και περισσότερο η σπουδαιότητα του Αγίου Ιωσήφ στην ιστορία της σωτηρίας. Είναι χαρακτηριστικό πως ο DanteAlighieri (1265 -1321) στο αποκορύφωμα του αριστουργήματός του, την Θεία Κωμωδία, επικαλείται την προστασία του Αγίου Ιωσήφ μετά από αυτήν της Παναγίας.

Από τον 17ο αιώνα και μετά πολλαπλασιάζονται στη Δύση οι μελέτες που αφορούν στον Άγιο Ιωσήφ. Γράφτηκαν, δηλαδή, πολυσέλιδοι τόμοι για έναν άνθρωπο για τον οποίον τα Ευαγγέλια δεν μας άφησαν ούτε μια λέξη δική του. Μας αναφέρουν μόνο την ταπεινή του παρουσία στην υπηρεσία του Ιησού και της Παναγίας.

Όσον αφορά τη διδασκαλία των Παπών σχετικά με αυτόν τον Άγιο, αρκεί να θυμηθούμε αυτά που γράφει ο Πάπας Φραγκίσκος για αυτόν τον Άγιο στην πραγματικά θαυμάσια Αποστολική Επιστολή του: «Με καρδιά ενός Πατέρα»: «Μετά την Αγία Θεοτόκο Μαρία – γράφει ο Πάπας – κανένας Άγιος δεν απασχόλησε τόσο το διδακτικό έργο των Παπών όσο ο Ιωσήφ, ο Μνήστωρ αυτής. Οι Προκάτοχοί μου εμβάθυναν στο μήνυμα που περικλείεται στις λίγες πληροφορίες τις οποίες μας μετέδωσαν τα Ευαγγέλια, με σκοπό να φανεί πληρέστερα ο κεντρικός ρόλος του Ιωσήφ στην ιστορία της σωτηρίας». Ο Πάπας με αυτές τις λέξεις υπογραμμίζει το ότι η σπουδαιότητα του Αγίου Ιωσήφ έγκειται στο γεγονός «του κεντρικού ρόλου του στην ιστορία της σωτηρίας».

«Ιστορία της σωτηρίας» σημαίνει πραγματοποίηση στο ιστορικό γίγνεσθαι του αιωνίου σχεδίου του Θεού να ενώσει του ανθρώπους με τον εαυτό του, μέσω του Ενσαρκωμένου Λόγου του, τον Ιησού από την Ναζαρέτ, τον Μεσσία, και σε αυτό συνίσταται η σωτηρία των ανθρώπων. Σε αυτό το σχέδιο, ο φτωχός μεροκαματιάρης από ένα άγνωστο χωριό της παρακατιανής Γαλιλαίας, ο πολύ νεαρός Ιωσήφ, καλείται από τον Θεό να παίξει έναν «κεντρικό ρόλο». Ο Πάπας Φραγκίσκος επαναλαμβάνει αυτήν την πεποίθηση διάφορες φορές και σε μία από αυτές, μας αναφέρει και τα λόγια του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου: «Το μεγαλείο του Αγίου Ιωσήφ έγκειται στο γεγονός ότι υπήρξε ο σύζυγος της Παρθένου Μαρίας και ο θετός πατέρας του Ιησού. Με αυτή την ιδιότητα «έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία όλου του σχεδίου της σωτηρίας», όπως βεβαιώνει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος», καταλήγει ο Ποντίφικας.

«Δεν μπορούμε να γνωρίσουμε καλά την Μαριάμ, ούτε ακόμα και τον Ιησού -γράφει ένας σύγχρονος Γάλλος θεολόγος – χωρίς να γνωρίσουμε αυτόν που ο Θεός διάλεξε για μια μοναδική αποστολή: να γίνει ο «άνδρας της Παναγίας και ο θετός πατέρας του Ιησού» (AlexisLépicier). Πάνω σε αυτά τα δύο γεγονότα, βασίζεται όλη η θεολογία που αφορά στον Άγιο Ιωσήφ και ακόμα όλη η Αποστολική Επιστολή «Με καρδιά ενός Πατέρα» του Πάπα Φραγκίσκου, αλλά και οι ομιλίες που ο ίδιος έδινε στους πιστούς κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας ακρόασης του Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου

Στο επόμενο κείμενο μας θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε το κεντρικό ρόλο που αυτός ο ταπεινός και ταπεινωμένος από την ιστορία άνθρωπος, επιτέλεσε στην ιστορία της σωτηρίας.

_______________________________________________________________________

(2ο μέρος)

Θα μπορούσαμε να πούμε πως η σπουδαιότητα του Αγίου Ιωσήφ στην «ιστορία της Σωτηρίας, συνίσταται στο γεγονός πως ο Ιησούς – ιστορικά – είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας, επειδή είναι ο «Υιός του Δαβίδ», αλλά αυτό το γεγονός οφείλεται ακριβώς στον Άγιο Ιωσήφ. Μας λέει το Ευαγγέλιο: «Ανέβηκε τότε και ο Ιωσήφ από τη Γαλιλαία, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη του Δαβίδ που ονομάζεται Βηθλεέμ, επειδή καταγόταν από την οικογένεια και τη γενιά του Δαβίδ» (Λουκάς 2, 4-5).

Ο όρος «μεσσίας», αποτελεί ελληνική μεταφορά του εβραϊκού όρου μασιάχ, που σημαίνει «χρισμένος» ή Χριστός. Δηλαδή πρόκειται για τον κεχρισμένο Βασιλιά, απόγονο του Βασιλιά Δαβίδ, που περίμεναν οι Εβραίοι.

«Υιός του Δαβίδ» είναι επομένως ο τίτλος που αποδίδεται στον Μεσσία ως κατά σάρκα απόγονος του βασιλιά Δαβίδ. Δεκαεπτά φορές τα Ευαγγέλια ονομάζουν τον Ιησού «Υιό του Δαβίδ». Έτσι, για παράδειγμα, η γυναίκα της οποίας η κόρη βασανίστηκε από δαίμονα (Μτ. 15,22), οι δύο τυφλοί άνδρες στην άκρη του δρόμου (Μτ. 20, 30) και ο Βαρτίμαιος ο τυφλός (Μκ. 10, 47) επικαλούνται τον Ιησού ως «Υιό του Δαβίδ». Κατά την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, τα πλήθη τον υποδέχονται κραυγάζοντας: «Ωσαννά (ζήτω) στον Υιό του Δαβίδ» (Μτ. 21, 9). Αποκαλώντας τον Ιησού «Υιό του Δαβίδ», αυτοί οι απλοί άνθρωποι δήλωναν ότι ο Ιησούς είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας.

Πράγματι, αυτός ο τίτλος αποτελεί την πραγματοποίηση μίας από τις σπουδαιότερες προφητείες που αφορούσαν στον Μεσσία. Πρόκειται για τη γνωστή προφητεία του Ναθάν που διαβάζουμε στο Β’ Βιβλίο του Σαμουήλ (6ο με 7οαιώνα π. Χ.). Ο Θεός υπόσχεται στον Δαβίδ, ότι θα του δώσει έναν απόγονο του οποίου η βασιλεία θα παραμείνει αιώνια (Βλ. Β’ Σαμουήλ 7, 12-16). Το ίδιο και ο Προφήτης Ιερεμίας (Βλ. 33, 15– 16).

Οι Ψαλμοί «υπενθυμίζουν» αυτήν την υπόσχεση. Διαβάζουμε π.χ. στον Ψαλμό 132: «Ορκίστηκε λόγο αληθινό στον Δαβίδ ο Κύριος, * και δεν θα τον αθετήσει: «Έναν καρπό των σπλάχνων σου * θα βάλω επάνω στον θρόνο σου»(Ψαλ. 132 [131], 11).

Αυτές ήταν μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές προφητείες που αφορούσαν τον Μεσσία. Ο Ιησούς ήταν ο υποσχόμενος Μεσσίας επειδή ανήκε στους απογόνους του Δαβίδ, του οποίου θα είχε κληρονομήσει τον θρόνο. Για αιώνες οι Εβραίοι έζησαν με αυτήν την ελπίδα. Αυτή η αναμονή τους έδινε δύναμη να ξεπεράσουν τις καταστροφές, την σκλαβιά.

Με τον ερχομό του Ιησού της Ναζαρέτ, έπρεπε να πειστούν οι Εβραίοι της εποχής εκείνης ότι αυτός ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας διότι ήταν απόγονος του Βασιλιά Δαβίδ.

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, που γράφει το Ευαγγέλιό του για τους Εβραίους, ακριβώς για να αποδείξει ότι στον Ιησού πραγματοποιούνται οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, παρέχει τη γενεαλογική απόδειξη ότι ο Ιησούς, κατά την ανθρώπινη φύση του, ήταν άμεσος απόγονος του Δαβίδ. Αυτό το μεσσιανικό σημείο πραγματοποιείται μέσω του Ιωσήφ. Ο Ιησούς είναι «Υιός του Δαβίδ», δηλαδή Μεσσίας, διότι ο Ιωσήφ προέρχεται από τον «οίκο του Δαβίδ», η γέφυρα μεταξύ του Ιησού και του Δαβίδ είναι ο Ιωσήφ και αυτό διότι ο ίδιος είναι ο «ανήρ» της Μαρίας και γι’ αυτόν το λόγο ο νόμιμος πατέρας του Ιησού.

Αν ο Ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει την παρθενική γέννηση του Ιησού από την Μαρία, ο Ματθαίος περιγράφει την μεσσιανική γέννηση του Ιησού από τον Ιωσήφ. Δεν είναι τυχαίο που ο Θεός, στη Θεία του Πρόνοια, επέλεξε τον Ιωσήφ για να τον καταστήσει άνδρα της Μαρίας, άλλωστε αυτό έγινε, για να αποτελέσει ο Ιωσήφ, τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του Ιησού και του Δαβίδ.

Ο Ιωσήφ αν και δεν είναι βιολογικός πατέρας του Ιησού, μπροστά στο νόμο και τη δημόσια γνώμη, ήταν ο αληθινός του πατέρας. Και ενεργεί ως αληθινός πατέρας με όλα τα δικαιώματα του πατέρα που του παρέχει ο νόμος, όπως όταν δίνει το όνομα στο βρέφος σύμφωνα με την εντολή του Αγγέλου.

Όλα αυτά ήταν αναγκαία για να φανερωθεί ο Ιησούς στους συμπολίτες του ως ο Μεσσίας, ο αναμενόμενος από αιώνες. Βέβαια, οι Εβραίοι της εποχής εκείνης, ερμήνευσαν την μεσσιανική ιδιότητα του Ιησού ως πολιτική εξουσία. Για αυτούς ο Μεσσίας, θα φανερώνονταν ως πολιτικός απόγονος του Δαβίδ, γιατί θα είχε έλθει για να αποκαταστήσει το γήινο βασίλειο του Δαβίδ και να απελευθερώσει τον Ισραήλ από τους Ρωμαίους κατακτητές.

Ο Ιησούς δυσκολεύτηκε, ακόμα και με τους Αποστόλους, να τους εξηγήσει πως η βασιλεία του δεν είναι από αυτόν τον κόσμο και ότι η δόξα του περνά αναγκαστικά από το σταυρό και το θάνατο. Είναι μεν ο Μεσσίας από τον «οίκο του Δαβίδ», αλλά είναι ταυτόχρονα ο πάσχων δούλος του Ιαχβέ σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα (Ησ. 53, 5 -12).

Ο Ιωσήφ με το να δεχθεί να πάρει μαζί του την Μαρία, σύμφωνα με τα λόγια του Αγγέλου, δέχεται την μεσσιανική πατρότητά του. Όπως η Παρθένα από την Ναζαρέτ, στον ευαγγελισμό του Αγγέλου δέχεται να γίνει μητέρα του Ιησού, έτσι και ο Ιωσήφ, στον δικό του ευαγγελισμό, δέχεται να εισάγει τον Ιησού στον «οίκο του Δαβίδ».

Πρόκειται γι’ αυτόν τον Ιησού που όλοι ονόμαζαν «υιό του Ιωσήφ» (Λκ. 3,23). Ακόμα και η μητέρα του, η Μαρία, στο ναό της Ιερουσαλήμ, απευθυνόμενη στον δωδεκάχρονο Ιησού, ονομάζει τον Ιωσήφ: «Ο Πάτερα σου και εγώ» (Λκ. 2, 48).

Ο λαός, μπροστά στην άγνωστη μέχρι τότε διδασκαλία του Ιησού και τα θαύματά του αναρωτιέται: «ουχ ούτος έστιν ο του τέκτονος υιός;» (Μτ. 13, 55). Εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε πως ο όρος «τέκτων» δεν αναφέρεται μόνο στον ξυλουργό, αλλά σε εκείνους που απασχολούνταν σε πολλαπλές χειρωνακτικές εργασίες.

+ Ιωάννης Σπιτέρης

Αρχιεπίσκοπος

πρώην Κερκύρας   

Το Ευαγγέλιο του Θωμά (Απόκρυφο Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης)

 

   

    Το Ευαγγέλιο του Θωμά αποτελεί συλλογή λογίων του Ιησού τα οποία εμφανίζουν γνωστικιστικές επιρροές. Θεωρείται απόκρυφο σύμφωνα με τον κανόνα της Καινής Διαθήκης. Παρόλο που η καταγραφή του συγγράμματος αποδίδεται στον Απόστολο Θωμά, ο συγγραφέας θεωρείται ανώνυμος. Η συγγραφή του αραμαϊκού ή ελληνικού πρωτοτύπου τοποθετείται στον 2ο ή 3ο αιώνα. Το πληρέστερο αντίγραφο του Ευαγγελίου του Θωμά βρέθηκε μεταξύ των υπόλοιπων χειρόγραφων που ανακαλύφτηκαν το 1945 στην περιοχή Ναγκ Χαμαντί. Η συγγραφή του χειρόγραφου χρονολογείται περίπου στον 4ο αιώνα. Είναι γραμμένο σε πάπυρο στην κοπτική γλώσσα και ανήκει στο Τμήμα Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου. Αποτελείται από 114 λόγια του Ιησού Χριστού κατανεμημένα σε αντίστιχες παραγράφους. 

Στο λόγιο 14 διαβάζουμε: «O Ιησούς είπε: Εάν νηστεύετε, διαπράττετε αμαρτία στον εαυτό σας· και εάν προσεύχεσθε, θα κατακριθείτε, και εάν δίνετε ελεημοσύνη, θα κάνετε κακό στα πνεύματά σας…».

Στο λόγιο 97 διαβάζουμε: «O Ιησούς είπε· H βασιλεία του (πατέρα) μοιάζει με γυναίκα η οποία κουβαλάει ένα μεγάλο αγγείο αλεύρι, (και) πορεύεται σε μακρινό δρόμο. Εσπασε το χερούλι του αγγείου και το αλεύρι σκορπίστηκε πίσω της στο δρόμο. Αυτή όμως δεν το αντιλήφθηκε, δεν πρόσεξε το κακό».

Στο λόγιο 114 διαβάζουμε: «O Σίμων Πέτρος είπε σ’ αυτούς. Ας φύγει από μας η Μαριάμ, γιατί οι γυναίκες δεν είναι άξιες της ζωής. O Ιησούς είπε· Να, θα την ελκύσω, ώστε να την κάνω άνδρα, για να γίνει και αυτή πνεύμα ζωντανό όμοιο με εσάς τους άνδρες· γιατί κάθε γυναίκα που θα γίνει άνδρας θα εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών».

Τις 114 παραγράφους με τα λόγια του Ιησού Χριστού μπορείτε να τα διαβάσετε στην παρακάτω ιστοσελίδα :https://omilosmeleton.gr/wp-content/uploads/2018/01/Gospel_of_Thomas.pdf

καθώς και στη: https://www.scribd.com/document/423228761/%CE%A4%CE%B1-%CE%95%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%98%CF%89%CE%BC%CE%AC-%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%91%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82

Το Ευαγγέλιο κατά Πέτρον (Απόκρυφο Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης)

 

Το Ευαγγέλιο κατά Πέτρον αποτελείται από 60 στίχους και αναφέρεται στην Σταύρωση, την Αποκαθήλωση και στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού.  Το περιεχόμενο του κειμένου δεν έχει καμία απολύτως σχέση τόσο με το κήρυγμα όσο και με τις θεολογικές τοποθετήσεις του Αποστόλου Πέτρου. Ανάγεται το πιθανότερο στο 2ο αιώνα, γιατί μνημονεύεται από το Σεραπίωνα Αντιοχείας το 190 μ.Χ. και βρέθηκε το 1886 στην Αίγυπτο, στην περιοχή της αρχαίας Πανόπολης.

 

 

Ευαγγελιον κατα Πετρον 

 

1...τ[ων] δε Ιουδαιων ουδεις ενιψατο τας χειρας, ουδε Ηρωδης ουδε τις των κριτων αυτου. Και μη βουληθεντων νιψασθαι ανεστη Πειλατος·

 

2 και τοτε κελευει Ηρωδης ο βασιλευς παρ[αλη]μφθηναι τον ΚΝ,ειπων αυτοις οτι «οσα εκελευσα υμιν ποιησαι αυτω ποιησατε».

 

3  Ιστηκει  δε  εκει  Ιωσηφ, ο  φιλος  Πειλατου  και  του ΚY, και  ειδως  οτι σταυρισκειν αυτον μελλουσιν ηλθεν προς τον Πειλατον και ητησε το σωμα του ΚY προς  ταφην.

 

4 Και ο Πειλατος πεμψας προς Ηρωδην ητησεν αυτου το σωμα

 

5 και ο Ηρωδης εφη· «Αδελφε Πειλατε, ει και μη τις αυτον ητηκει, ημεις αυτον εθαπτομεν ,επει και σαββατον επιφωσκει. Γεγραπται γαρ εν τω νομω ηλιον μη δυναι επι πεφονευμενω.» Και παρεδωκεν αυτον τω λαω προ μιας των αζυμων, της εορτης αυτων.

 

6 Οι δε λαβοντες τον ΚΝ ωθουν αυτον τρεχοντες και ελεγον· «Ευρομεν τον υιον του ΘY εξουσιαν αυτου εσχηκοτες.»

 

7 Και πορφυραν αυτον περιεβαλον και εκαθισαν αυτον επι καθεδραν κρισεως λεγοντες· «Δικαιως κρινε,βασιλευ του Ισραηλ.»

 

8 Και τις αυτων ενεγκων στεφανον ακανθινον εθηκεν επι της κεφαλης του Κυρίου

 

9 και ετεροι εστωτες ενεπτυον αυτου ταις οψεσι και αλλοι τας σιαγονας αυτου εραπισαν, ετεροι καλαμω ενυσσον αυτον και τινες αυτον εμαστιζον λεγοντες· «Ταυτη τη τιμη τιμησωμεν τον υιον του ΘY.»

 

10 Και ηνεγκον δυο κακουργους και εσταυρωσαν ανα μεσον αυτων τον ΚΝ· αυτος δε εσιωπα ως μηδεν πονον εχων·

 

11 και οτε εωρθωσαντον σταυρον επεγραψαν οτι «ουτος εστιν ο βασιλευς του Ισραηλ».

 

12 Και τεθεικοτες τα ενδυματα εμπροσθεν αυτου διεμερισαντο, και λαχμον εβαλον επ' αυτοις

13. Εις δετις των κακουργων εκεινων ωνειδισεν αυτους λεγων· «Ημεις δια τα κακα εποιησαμεν  ουτω  πεπονθαμεν, ουτος  δεσωτηρ  γενομενος  των ανθρωπων τι ηδικησεν υμας;»

 

14 Και αγανακτησαντες επ'  αυτω εκελευσαν ινα  μη σκελοκοπηθη οπως βασανιζομενος αποθανη.

 

15 Ην δεμεσημβρια,και σκοτος κατεσχε πασαν την Ιουδαιαν· και εθορυβουντο και ηγωνιων μη ποτε ο ηλιος εδυ επειδη ετι εζη· γεγραπται <γαρ> αυτοις ηλιον μη δυναι επι πεφονευμενω.

 

16. Και τις αυτων ειπεν· «Ποτισατε αυτον χολην μετα οξους»· και κερασαντες εποτισαν.

 

17 Και επληρωσαν  παντα  και ετελειωσαν  κατά της  κεφαλης  αυτων  τα αμαρτηματα.

 

18 Περι ηρχοντο  δε πολλοι μετα λυχνων  νομιζοντες οτι  νυξ  εστιν <και>επεσαντο.

 

19 Και ο ΚΣ ανεβοησε λεγων· «Η δυναμις μου, η δυναμις, κατελειψας με»· και ειπων ανεληφθη.

 

20 Και αυτης ωρας διεραγη το καταπετασμα του ναου της Ιερουσαλημ εις δυο.

 

21 Και τοτε απεσπασαν τους ηλους απο των χειρων του ΚYκαι εθηκαν αυτόν επι της γης· και η γη πασα εσεισθη και φοβος μεγας εγενετο.

 

22. Τοτε ηλιος ελαμψε καιευρεθη ωρα ενατη

 

23. Εχαρησαν δε οι Ιουδαιοι και δεδωκασι τω Ιωσηφ το σωμα αυτου ινα αυτό θαψη, επειδη θεασαμενος ην οσα αγαθα εποιησεν.

 

24 Λαβων δε τον Κυριον ελουσε και ειλησε σινδονι και εισηγαγεν εις ιδιον ταφον καλουμενον Κηπον Ιωσηφ.

 

25 Τοτε οι Ιουδαιοι και οι πρεσβυτεροι και οι ιερεις γνοντες οιον κακον εαυτοις εποιησαν ηρξαντο κοπτεσθαι και λεγειν· «Ουαι ταις αμαρτιαις ημων· ηγγισεν η κρισις και το τελος Ιερουσαλημ.»

 

26 Εγω δε μετα των εταιρων ελυπουμην, και τετρωμενοι  κατά διανοιαν εκρυβομεθα· εζητουμεθα  γαρ υπ'  αυτων ως  κακουργοι  και ως  τον ναον θελοντες εμπρησαι.

 

27 Επι δε του τοις  πασιν ενηστευομεν  και εκαθεζομεθα  πενθουντες  και κλαιοντες νυκτος και ημερας εως του σαββατου.

 

28 Συναχθεντες  δε οι γραμματεις  και Φαρισαιοι  και πρεσβυτεροι  προς αλληλους, ακουσαντες οτι ο λαος  απας  γογγυζει  και κοπτεται  τα στηθη λεγοντες οτι «ειτω θανατω αυτου ταυτα τα μεγιστα σημεια γεγονεν, ιδετε οτι ποσον δικαιος εστιν»,

 

29 εφοβηθησαν οι πρεσβυτεροι και ηλθον προς Πειλατον δεομενοι αυτου και λεγοντες·

 

30 «Παραδος ημιν στρατιωτας, ινα φυλαξωμεν το μνημα αυτου επι τρεις ημ[ερα]ς, μη ποτε ελθοντες οι μαθηται αυτου κλεψωσιν αυτον και υπολαβη ο λαος οτι εκ νεκρων ανεστη, και ποιησωσιν ημιν κακα.»

 

31 Ο δε Πειλατος  παραδεδωκεν  αυτοις  Πετρωνιον  τον  κεντυριωνα  μετα στρατιωτων φυλασσειν τον ταφον. Και συν τουτοις ηλθον πρεσβυτεροι και γραμματεις επι το μνημα.

 

32 Και κυλισαντες λιθον μεγαν μετα του κεντυριωνος και των στρατιωτων ομου παντες οιοντες εκει εθηκαν επι τη θυρα του μνηματος.

 

33 Και επεχρισαν επτα σφραγιδας, και σκηνην εκει πηξαντες εφυλαξαν.

 

34. Πρωΐας δε επιφωσκοντος του σαββατου, ηλθεν οχλος από Ιερουσαλημ και της περιχωρου ινα ιδωσι το μνημειον εσφραγισμενον.

 

35 Τη δε νυκτι επεφωσκεν η κυριακη, φυλασσοντων των στρατιωτων ανα δυο κατά φρουραν, μεγαλη φωνη εγενετο εν τω ουρανω.

 

36 Και ειδον ανοιχθεντας τους ουρανους και δυο ανδρας κατελθοντας εκειθεν, πολύ φεγγος εχοντας και εγγισαντας τω ταφω.

 

37 Ο δε λιθος εκεινος  οβεβλημενος  επι τη θυρα αφ' εαυτου κυλισθεις επεχωρησε παρα μερος, και ο ταφος ηνοιγη και αμφοτεροι οι νεανισκοι εισηλθον.

 

38 Ιδοντες ουν οι στρατιωται εκεινοι εξυπνισαν  τον  κεντυριωνα  και τους πρεσβυτερους – παρησαν γαρ και αυτοι φυλασσοντες – ,

 

39 και εξηγουμενων αυτων α ειδον, παλιν ορωσιν εξελθοντας από του ταφου τρεις ανδρας και τους δυο τον ενα υπορθουντας και σταυρον ακολουθουντα αυτοις,

 

40 και των  μεν  δυο  την  κεφαλην χωρουσαν  μεχρι  του ουρανου, του δε χειραγωγουμενου υπ' αυτων υπερβαινουσαν τους ουρανους·

 

41 και φωνης  ηκουον εκ  των  ουρανων  λεγουσης·  «Εκηρυξας  τοις κοιμωμενοις;»

 

42 Και υπακοη ηκουετο από του σταυρου οτι «ναι».

 

43 Συνεσκεπτοντο ουν αλληλοις εκεινοι απελθειν και ενφανισαι ταυτα τω Πειλατω·

 

44 και ετι διανοουμενων αυτων φαινονται παλι να νοιχθεντες οι ουρανοι και ΑΝΟΣ τις κατελθων και εισελθων εις το μνημα.

 

45 Ταυτα ιδοντες οι περι τον κεντυριωνα νυκτος εσπευσαν προς Πειλατον, αφεντες  τον  ταφον  ον  εφυλασσον, και  εξηγησαντο  παντα  απερ  ειδον, αγωνιωντες μεγαλως και λεγοντες· «Αληθως υιος ην ΘY.»

 

46 Αποκριθεις ο Πειλατος εφη· «Εγω καθαρευω του αιματος του υιου του Θεου, υμιν δε τουτο εδοξεν.»

 

47 Ειτα προσελθοντες παντες εδεοντο αυτου και παρεκαλουν κελευσαι τω κεντυριωνι και τοις στρατιωταις μηδενι ειπειν α ειδον·

 

48 «Συμφερει γαρ, φασιν, ημιν οφλησαι μεγιστην αμαρτιαν εμπροσθεν του Θεου και μη εμπεσειν εις χειρας του λαου των Ιουδαιων και λιθασθηναι.»

 

49 Εκελευσεν ουν ο Πειλατος τω κεντυριωνι και τοις στρατιωταις μηδεν ειπειν.

 

50 Ορθρου  δε  της  κυριακης  Μαριαμ  η  Μαγδαληνη, μαθητρια  του ΚY  – φοβουμενη  δια  τους  Ιουδαιους, επειδη  εφλεγοντο  υπο  της  οργης, ουκ εποιησεν επι τω μνηματι του ΚY α ειωθεσαν ποιειν αι γυναικες επι τοις αποθνησκουσι τοις αγαπωμενοις αυταις – ,

 

51 λαβουσα μεθ' εαυτης τας φιλας ηλθεν επι το μνημειον οπου ην τεθεις.

 

52 Και εφοβουντο μη ιδωσιν αυτας οι Ιουδαιοι και ελεγον· «Ει και μη εν εκεινη τη ημερα η εσταυρωθη εδυνηθημεν κλαυσαι και κοψασθαι, καν νυν επι του μνηματος αυτου ποιησωμεν ταυτα.

 

53 Τις δε αποκυλισει ημιν και τον λιθον τον τεθεντα επι της θυρας του μνημειου, ινα  εισελθουσαι  παρακαθεσθωμεν  αυτω και ποιησωμεν  τα οφειλομενα;

 

54 Μεγας γαρ ην ο λιθος, και φοβουμεθα μη τις ημας ιδη. Και ει μη δυναμεθα, καν επι της θυρας βαλωμεν α φερομεν εις μνημοσυνην αυτου, κλαυσωμεν και κοψωμεθα εως ελθωμεν εις τον οικον ημων.»

 

55 Και απελθουσαι  ευρον  τον  ταφον ην εωγμενον·  και προσελθουσαι παρεκυψαν εκει, και ορωσιν εκει τινα νεανισκον καθεζομενον <εν> μεσω του ταφου ωραιον και περιβεβλημενον στολην λαμπροτατην, οστις εφη αυταις·

 

56 «Τι ηλθατε; τιν α ζητειτε; μη τον σταυρωθεντα εκεινον; Ανεστη και απηλθεν· ειδε μη πιστευετε, παρα κυψατε και ιδετε τον τοπον ενθα εκειτο, οτι ουκ εστιν· ανεστη γαρ και απηλθεν εκειοθεν απεσταλη.»

 

57 Τοτε αι γυναικες φοβηθεισαι εφυγον.

 

58 Ην  δε τελευταια ημερα  των αζυμων, και πολλοι τινες εξηρχοντο υποστρεφοντες εις τους οικους αυτων της εορτης παυσαμενης.

 

59 Ημεις δε οι δωδεκα μαθηται του ΚYεκλαιομεν και ελυπουμεθα, και εκαστος λυπουμενος δια το συμβαν απηλλαγη εις τον οικον αυτου.

 

60. Εγω δε Σιμων Πετρος και Ανδρεας ο αδελφος μου λαβοντες ημων τα λινα απηλθαμεν εις την θαλασσαν· και ην συν ημιν Λευεις ο του Αλφαιου,ον ΚΣ…

 

 

Βιβλιογραφία

Α. https://docplayer.gr/78468447-Eyaggelion-kata-petron-a.html

Β. https://www.oodegr.com/oode/grafi/apokryfa/apokr_evaggelia1.htm

Γ. https://www.dogma.gr/dialogos/poia-einai-ta-apokryfa-evangelia/135922/

Το καθ᾿ Εβραίους Ευαγγέλιον (Απόκρυφο Ευαγγέλιο)

     Το καθ᾿ Εβραίους Ευαγγέλιον γράφτηκε από κάποιον Εβραίο χριστιανό, (το όνομα του οποίου δεν είναι γνωστό) πρώτα στην Αραμαϊκή γλώσσα. Στην ουσία πρόκειται για το κύριο μέρος του Ευαγγελίου του Ματθαίου, επί του οποίου ο συγγραφέας προσέθεσε πολλές φανταστικές πληροφορίες και αφηγήματα.