ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ /ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ

 

 
Οι Έλληνες στρατιωτικοί, όταν πρωί ξυπνήσουν
βλέπουν ψηλά στον ουρανό, μιλούν για τ΄ όνειρά τους.
Αναζητούν κάποιον θεό, λίγο να του μιλήσουν.
Ισιώνουν με το χέρι τους τα λιγοστά μαλλιά τους.
 
Από τα ξημερώματα στη στάση περιμένουν
μαζί με συναδέλφους τους, το stayr να περάσει.
Οι χαρακτήρες τους, σαν κούτσουρα σκληραίνουν
και το χακί που φόρεσαν στο χθες θα τους γεράσει.
 
Μες στα στρατόπεδα σκυφτοί μετρούν τα βήματά τους.
Φορούν σταυρό στο στήθος τους, στους ώμους η πατρίδα!
Κάπου εκεί σε μια γωνιά κάθονται τα μικρά τους.  
Στα μάτια τους γεννήματα:  λυγμός και καταιγίδα!
 
Σαν φεύγουν από τη ζωή, σημαία τους σκεπάζει.
Κάποιοι μιλούν για ήρωες που χάθηκαν και πάνε.
Μα στο μετά η φήμη τους από μια τρύπα μπάζει,
ριπές από αυτόματα που κλαίν΄ κι αχολογάνε!