το μαύρο χρώμα της εφημερίδας που απλώνεται στα χέρια μου κατά την διάρκεια της ανάγνωσή της. Νοσταλγώ το άνοιγμα των βιβλίων, των οποιονδήποτε βιβλίων. Γι αυτό και όταν έχω την ευκαιρία ανοίγω κάθε τι που βρίσκω μπροστά μου. Έτσι για να μην υπάρξει χρόνος να εισέλθω στον ψεύτικο κόσμο του internet, στον κόσμο του Fb. Μόλις χθες διάβασα ότι στη 13η Διεθνή Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης ο Φίλιπ Κερ ( η αλήθεια είναι ότι δεν γνώριζα αυτόν τον συγγραφέα. Έγραψε την «Τριλογία του Βερολίνου» και πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα με τεράστια επιτυχία) απηύθυνε έκκληση για «επιστροφή» στην... κανονική ανάγνωση, από αυτήν των κοινωνικών δικτύων. Σιγά - σιγά άρχισα να αποτραβιέμαι, να περιορίζω τη παρουσία μου στα λεγόμενα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αλλά δεν γνωρίζω τις αντοχές μου, πόσο θα αντέξω; Όλοι οι φίλοι, εικονικοί και μη, οι συγγενείς μου, πρώτου και τελευταίου βαθμού είναι εκεί μέσα. Κυκλοφορούν πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Μπαίνουν με την ελπίδα ότι θα με συναντήσουν και θα με καλησπερίσουν, θα με καληνυχτίσουν, θα μπούνε στον τοίχο μου και από μία ανάρτηση, θα με καταλάβουν. Τρελαίνομαι που καταλαβαίνουν τον ψυχικό μου κόσμο από ένα like και δεν με καταλαβαίνουν από τους στίχους που γράφω, που αναρτώ στο προσωπικό μου ιστολόγιο, από τα ποιήματα που έχω εκδώσει συμμετέχοντας σε δυο τρεις πετυχημένες ή όχι ποιητικές συλλογές. Προτιμούν να μου κάνουν like σε ανύποπτους χρόνους στις διάφορες αναρτήσεις, παρά να μου ζητήσουν να βγούμε για ένα καφέ, να ανταλλάξουμε απόψεις για ασήμαντα και σημαντικά που μας βασανίζουν.
Νοσταλγώ, το κίτρινο των παλιών βιβλίων και εκείνη την μυρωδιά που αναδύεται μέσα από τις σκονισμένες σελίδες. Πριν από λίγες ημέρες, κάποιοι γνωστοί μου έφεραν (μετά από ντροπαλό αίτημά μου) βιβλία του Λυκείου και του Γυμνασίου της ιστορίας της Κύπρου. Βιβλία που γλύτωσαν από το κάψιμο και το σκίσιμο των μαθητών κατά τις εθιμοτυπικές "εορταστικές εκδηλώσεις" της αποφοίτησης και του πέρατος των εξετάσεων. Πόση χαρά και πόση ικανοποίηση ένιωσα, που πράγματι κράτησα αυτή την όποια σοφία κρύβουν αυτά τα βιβλία. Σοφία και γνώση που μάλλον μπορώ να την διαβάσω αλλά δεν θα μπορέσω να την μυριστώ, να τη γευτώ με τόση δύναμη και πάθος.
Συμφωνώ με τον συγγραφέα που μας καλεί να γυρίσουμε, να επιστρέψουμε στην κλασσική ανάγνωση. Αλλά πως; που οι σειρήνες μας καλούν να πατήσουμε το enter:
