Η Μαργαρίτα της Ροδιάς του Δημητρίου Γκόγκα

 

Κάτω απ΄ ανθηρή Ροδιά,
φύτρωσε μια Μαργαρίτα.
Μεγαλώνει στη σκιά
κι όλοι την φωνάζουν κοίτα:
 
«Ήλιος βγαίνει και φωτίζει.
Πάντα νέους κόσμους χτίζει.
Και κεντάμε στη καρδιά μας,
ρόδια από τη Ροδιά μας.»
 
Φύλλα πράσινα φορεί.
Πανωφόρι στη βροχή.
Κι όταν κάποιος την γητεύει,
στην αγάπη τον μπερδεύει.
 
Μα όταν κόρη την μαδάει:
«μ΄ αγαπάει, δεν μ΄αγαπάει».
Ένας σπόρος θα ριζώσει
και τον κόσμο θα μελώσει.
 
Το ξημέρωμα  η Ροδιά
πέταξε τα νυχτικά.
Να ο ήλιος μας φουντώνει,
το λουλούδια μαραζώνει!