Διαβάζω στην Αγία Γραφή πως για να μπει ο άνθρωπος στη Βασιλεία των ουρανών πρέπει να χαρίσει όλα τα υπάρχοντά του στους φτωχούς ως μία σοβαρή προυπόθεση. Πως να γίνει αυτό, πως να το χωρέσει ο στενός νους του ανθρώπου. Θ αργήσει πολύ μα πάρα πολύ η σωτηρία του.
Μεγαλώνεις με μια σπουδή. Να γίνεις καλύτερος από τους ανθρώπους που σε έφεραν στη ζωή, να κερδίσεις χρήματα να έχεις μια ζωή άνετη, εσύ και τα παιδιά σου, κι έρχεται αυτό ο κανόνας να σου ανατρέψει τα πάντα. Δικαιολογημένα εξοργίζεσαι που σε βάπτισαν Χρστιανό Ορθόδοξο, δηλαδή σωστό ακόλουθο του Ιησού, του Χριστού. Εξοργίζεσαι όχι τόσο με την τυπολατρεία αλλά γιατί είσαι τόσο μικρός και ανύμπορος να ακολουθήσεις βασικές αρχές του λόγου Του.
Παρ΄ όλες τις σκέψεις που δεν οδηγούν πουθενά, ως άνθρωπος παίρνει το σκυλάκι του που το έσωσε από την ευθανασία περίπατο, χαιρετά τον γείτονα, δίνει ελεημοσύνη όπου μπορεί, ταίζει τα αδέσποτα, κάνει και τον κρυφό σταυρό, μια προσευχή όποτε μπορεί, πίσω από τα δένδρα της δημοσιάς, στο σκοτεινό δρομάκο, ανάμεσα σε ότι τον βασανίζει και θωρεί τον ζεστό ήλιο στη χούφτα του. Αισθάνεται τότε πως πλησιάζει τον σκοπό του. Τη βασιλεία των Ουρανών, μα είναι άγνωστε οι βουλές του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου