Είναι πολλές φορές που έχω εκνευριστεί με τον θεό. Τον έναν και μοναδικό. Και υπήρχαν πολλοί λόγοι που δικαιολογούσαν ή έλεγα εγω ως δικαιολογίες από την καθημερινότητά μου και υποστήριζα: να έχω δίκαιο. Ο μεγαλύτερος όμως λόγος είναι, που επιτρέπει -παρά το γεγονός ότι στις προσευχές μου του το έχω επισημάνει- να επιτρέπει να σκοτώνονται άδικα άνθρωποι και ειδικότερα μικρά παιδιά, αθώες ψυχές. Δεν μου αρκεί η πολύ εύκολη και βολική απάντηση ότι τους αγάπησε ο κύριος και τους ήθελε κοντά του. Θα μπορούσε να περιμένει να ολοκληρώσουν το έργο τους στη γη - διότι ένα μικρό παιδί είναι αστείο να υποστηρίζουμε ότι ολοκλήρωσε αυτά που έπρεπε να κάνει- και ύστερα όταν θα φτάσει το λεγόμενο πλήρωμα του χρόνου, να ανέβουν στην βάρκα με βαρκάρη εκείνον τον χάροντα που δεν ξέρω εάν κρατά κουπί η δρεπάνι και να πηγαίνουν κοντά του, όχι στον κάτω κόσμο αλλά στους ουρανούς. Και εκεί ας τους κάνει ότι θέλει! Αγγέλους, διαόλους! Αλλά άφησε τους να ζήσουν. Δεν έχει υπομονή μερικές φορές ο θεός και αναρωτιέμαι εάν αυτός δεν έχει, πως μπορώ να έχω εγώ;
Το βιβλίο του, την Αγία Γραφή την διαβάζω τακτικά. Εντάξει μου, έχω απορίες που δεν λύνονται, όπως αυτή των θαυμάτων. Δεν ξέρω γιατί θα έπρεπε να κάνει θαύματα ο μονάκριβος γυιός του για να πεισθούν οι άνθρωποι ότι είναι ο απόγονός του επί της γης. Εμένα μου αρκούσε ο λόγος του, που όπως λέχτηκε όπως διδάχτηκε με εξέπληξε και με εκπλήττει συνεχώς. Πως να μην σταθώ στο "Αγαπάτε αλλήλους" διότι ακόμα και τώρα δεν μπορώ να το τηρήσω ή στο " Γύρνα και το άλλο μάγουλό σου σε αυτό που σε χτύπησε" Δηλαδή και να τις φάω και να τον αγαπήσω. Δεν γίνονται θεέ αυτά. Συγνώμη που το λέω και σου το γράφω αλλά πολλές φορές ζητάς δύσκολα. Θα μου πεις για να έρθει κάποιος κοντά σου πρέπει να περάσει από τα δύσκολα. Θα επανέλθω γιατί έχω και άλλα να σου πω.
Δημήτριος Γκόγκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου