Του κόσμου μας φεγγάρι / Δημήτριος Γκόγκας

 

 
Κυλάει ο χρόνος μες στο καλοκαίρι.
Σε κάποιο κάδρο σ΄ έχω ξαναδεί.
Πιάσε γυναίκα, το δεξί μου χέρι
και κράτα το, πριν σβήσει η αυγή.
 
Κι ένα φεγγάρι, ανθός στη θύμησή μας,
τις νύχτες θα φωτίζει τη ζωή μας.
 
Στα κύματα σειρήνες τραγουδάνε.
Ο ουρανός συννέφιασε μαθές!
Οι νότες τσιγαρόχαρτα και σπάνε
κι η Πηνελόπη κόβει τις ραφές!
 
Και συ ρωτάς: θα φέξει το φεγγάρι;
Σου απαντώ: πως ναι τον Αλωνάρη.
 
Ξυπνά το σκότος, φρίττω τον Ιούλη
Ανάποδα χτυπάει η καρδιά!
Ακόμα να ξυπνήσουνε οι δούλοι
με προσευχές μιλούν και ωσαννά!
 
Μα σαν χαθεί τ ολόγιομο φεγγάρι.
Θα γεννηθεί στον κόσμο ένα βλαστάρι!