Όταν οι φίλοι των σκύλων δεν φροντίζουν τις γειτονιές των σκύλων

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

                                                                                                                                        29 Αυγ 2022

Κύριε Δήμαρχε
Κύριε Αντιδήμαρχε
Κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Λάρνακας

     

Η περιοχή του Μακεντζυ [άκρως τουριστική περιοχή και ίσως από τις πλέον αναπτυσόμενες] είναι γνωστό ότι αποτελεί εκτός των άλλων και περιοχή όπου οι φίλοι των ζώων και κυρίως των σκύλων, βγάζουν τα "βλαστάρια' τους για περίπατο. Ένας μεγάλος αριθμός πολιτών δεν τηρεί τους κανόνες καθαριότητας και αφήνει τα ζωάκια του να "κάνουν την ανάγκη τους" όπου τύχει. Δεν έχουν μαζί τους τα απαραίτητα σύνεργα για την περισσυλογή των περιττωμμάτων όπως προβλέπεται από τον σχετικό νόμο. Το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο να έχουμε συνεχώς βρωμιές στους δρόμους και τις πλατείες, αλλά και να στηλιτεύονται όλοι οι πολίτες που έχουν ζώα συντροφιάς. 

    Προσωπικά δεν έχω εντοπίσει κανένα αστυνόμο της γετονιάς, ή της λεγόμενης αστυνομίας των σκύλων, ειδικά στις οδούς Παπαναστασίου, παπανούτσου, τουζ χανέ, γληνού κτλ,  όχι να επιβάλλει κάποιο πρόστιμο, αλλά να προβεί στις σχετικές παρατηρήσεις. Η Λάρνακα μπορεί να αλλάζει εικόνα, αλλά εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία των ανθρώπων και η αντιμετώπισή τους από την πολιτεία, θα μας μείνει μόνο η εικόνα. 

                                                                                         Δημήτριος Γκόγκας

                                                                                       

Το μονοπάτι των Αλυκών στη Λάρνακα

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

                                                                                                                                        29 Αυγ 2022

Κύριε Δήμαρχε
Κύριε Αντιδήμαρχε
Κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Λάρνακας

         

Εδώ και χρόνια το μονοπάτι των περιπατητών στην μεγάλη Αλυκή της Λάρνακας έχει αφεθεί στη φθορά του χρόνου. Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο άμεσα υπεύθυνος (υπηρεσία) για την προστασία και τον εξωραισμό της περιοχής εκείνης αλλά θεωρώ ότι θα πρέπει να γνωρίζετε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Οι αλυκές  αποτελούν τόπο έλξης των τουριστών και των ντόπιων κατοίκων και θα έπρεπε να φυλάσσεται ως "κόρη οφθαλμού"Αν΄αυτού βλέπουμε μία αποκαρδιωτική κατάσταση που αγγίζει τα όρια της τραγικότητας. 

       

Πάγκοι σπασμένοι, πινακίδες αλλοιωμένες, τσιμεντένιες οριοθετήσεις πλήρως διαβρωμένοι, πινακίδες ριγμένες μέσα σε χόρτα κτλ.Οι φωτογραφίες είναι εκνδεικτικές της κατάστασης που επικρατεί. 

       
Προτείνεται η αφύπνιση της υπεύθυνης υπηρεσίας από το Δημοτικό Συμβούλιο,μια και οι Αλυκές βρίσκονται στην αυλή μας, ο ορισμός Δημοτικού Συμβούλου ως επιτηρητή, ελεγκτή και η άμεση επιδιόρθωση των φθορών. 

                                                                                 Με εκτίμηση 

                                                                             Δημήτριος Γκόγκας

Το προφίλ της κοινωνίας

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Άκουσα με ενδιαφέρον μια εξαιρετική επισήμανση από ένα προσφιλές πρόσωπο τη στιγμή που ο δημοσιογράφος με εμφανή ικανοποίηση (δεν καταλάβαινα γιατί) ζητούσε από τον καλεσμένος του να σκιαγραφήσει το προφίλ του δράστη ή κατά συρροή δολοφόνου. "Γιατί δεν του ζητά να αναλύσει το προφίλ της κοινωνίας;" Ίσως γιατί μέσα στην κοινωνία είναι και ο ίδιος και δεν θα ήθελε να έχει μερίδιο ευθύνης όπως λογικά όλοι μας; 
Λέω λογικά, διότι η λογική ίσως του καθενός σε πρακτική βάση είναι ότι φταίνε οι άλλο εκτός από εμάς. Φταίει η οικογένεια, το σχολείο, η κοινωνία, η ανίκανη πολιτεία αλλά τον εαυτό μας που κάνει οικογένεια, συμμετέχει στην παιδεία, είναι μέλος της κοινωνίας και ενεργός ή ανενεργός πολίτης, τον τοποθετούμε στην θέση παρατηρητή, κριτή αλλά όχι στην θέση του υπευθύνου. 

Ωράριο Εργασίας / Δημήτριος Γκόγκας

 

Ρημαγμένα Καφενεία / Δημήτριος Γκόγκας

 

ΠΡΟΣ ΧΑΜΕΝΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ

 

Αγάπησα τους ποιητές που κείτονται θαμμένοι.
Για ζωντανούς - μη με ρωτάς- καμιά τιμή δεν μένει!
Αγάπησα κι αυτούς, που δεν γεννήθηκαν ακόμα
κι εγκυμονούν στα όνειρα των γυναικών σε κώμα.
 
Αγάπησα κι αυτούς που πνίγηκαν στο Αιγαίο.
Θαρρώ πως το ξανάβαψαν, το ΄κάμαν πιο ωραίο!
Αγάπησα τους ποιητές τους πρόσφυγες,  που στρώνουν
τους ουρανούς της προσφυγιάς και στο θεό σιμώνουν.
 

Αγάπησα τους ποιητές που χάθηκαν στις μάχες
και οι φωνές τους αντηχούν στα πέρατα μονάχες.
Ψάχνοντας κάποια σώματα,  φτωχές ψυχές να μπούνε
και απ’ των αιώνων τις ρωγμές να μας γλυκολαλούνε.
 
Αγάπησα τους ποιητές που ΄ναι καταραμένοι
και στη κατάρα τους πιστοί. Και καταδικασμένοι
να περπατούν στα σύννεφα και πίσω απ’ τις σκιές τους, 
να σέρνονται ανδρείκελα οι μαύρες συλλογές τους.
 
Αγάπησα τους ποιητές που κλείδωσαν τους χρόνους
κι  αγάπησαν και δόξασαν  στη γη,  όλους τους πόνους
των ανθρώπων. Και πιθανόν,  αγάπησαν της νύχτας τη γαλήνη
κι ένα κερί στον τάφο τους που πάντα αναβοσβήνει.
 
Τέλος αγάπησα πολύ τους ποιητές εκείνους
που γέμισαν τους στίχους μας μ΄ αμέτρητους καρκίνους.
Και δεν μπορεί ποτέ κανείς, όσο και αν προσπαθήσει
κείνους τους στίχους που γερνούν, να τους γεροκομήσει.