Η κυρά Μάγδα της γειτονιάς

από τις μικρές ιστορίες του Δημητρίου Γκόγκα

Τις ημέρες του Πάσχα συνηθίζουν οι Χριστιανοί να συρρέουν στις Εκκλησίες για τη συγχώρεση των αμαρτιών τους. Μέσα από το δράμα του Χριστού, τη σταύρωση και την Ανάσταση του θέλουν να δουν το τέλος και του δικού τους Γολγοθά. Ο σταύρος τους διαρκης και επώδυνος, βαρύς κι ασηκωτος. Στο δρόμο τους ίσως να μην βρεθεί ποτέ ένας πιστός να τους βοηθήσει.

Κάπως έτσι βηματίζει στη ζωή της φτωχή κι ανήμπορη η κυρά Μάγδα της γειτονιας. Του μικρού σπιτιού στην άκρη της πόλης. Ντύθηκε με τα βρώμικα ρούχα της, εβαλε τη ζακέτα που μύριζε ιδρώτα και λιγδα, μάζεψε όπως όπως τα μαλλιά της και έτρεξε στον Άγιο Λάζαρο. Ούτε που σκέφτηκε πως στις επισκέψεις του Κυρίου πρέπει να καθαρίζει ψυχή και σώμα. Πρέπει να ξεπλύνει τη βρωμιά του δέρματος και η καρδιά ανοικτή να δεχτεί το λόγο του.

Μπήκε σαν τη κατσιβελα στην εκκλησία, κι όλα τα μάτια έπεσαν μπροστά της. Μια δυσοσμία απλώθηκε κι ο κόσμος κράτησε βαθειά την αναπνοή του. Μόνο ένας δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Πώς να ξεκαρφωσει τα χέρια του; Πώς να πετάξει το ακάνθινο;

Η κυρά Μάγδα στράφηκε προς το μέρος του. Φίλησε τα πόδια του , το κορμί του κι ούτε που άκουσε το λόγο που ξεστομισαν κάποιοι.

--κι η βρωμισμενη στον τόπο μας!

Με μιας πέταξε τα ρούχα της, άφησε λευτερα τα μαλλιά της, πήρε τα ματωμένα καρφιά, τα έμπηξε στα στήθη της κι έγινε μυροφόρος.