16 αριθμοί και 24 γράμματα (μικρό απόσπασμα)

 http://www.monocleread.gr/2023/05/17/16-arithmoi-kai-24-grammata/

Ποίηση της Κύπρου

Πέτρα του Ρωμιού 

 https://whenpoetryspeaks.gr/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85/

Οι γυναίκες που αγκάλιαζαν κολόνες του Δημητρίου Γκόγκα

 
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑΖΑΝ ΚΟΛΟΝΕΣ
 
Στις σκοτεινές γωνιές των ήχων και των άηχων λέξεων
αισθάνονταν την ανία της ύπαρξής τους.
Κάτω από σεμνότητα και πιο κάτω από τις γδαρμένες φτέρνες
πεζοδρομούσανε οι πικρίες μέσα στις γιομάτες κατράμι αυλακώσεις.
Όσα σκιερά χαμόγελα κι αν σκάζανε,
κόκκινα- κόκκινα μπουμπούκια στα κοινά ποτήρια
δίναν πρόχειρα τη θέση τους στα γυάλινα βάζα των ανθρώπων,
οι πληρωμές άλλοτε αργούσαν κι άλλοτε κατατίθεντο μικρότερες από ποτέ.
 
Έτσι πορεύονταν, σκυφτές, κυρτωμένες,
κάτω από το λιγοστό φεγγάρι και από τις πισσωμένες κολόνες.
 
Το γλαυκό νερό στο ποτήρι, έπαιρνε χρώμα από τη αλύτρωτη σήψη,
από την ανοικτή πληγή της σήψης τους.
Το ξεθωριασμένο καντηλάκι έσβηνε και άναβε μηχανικά με διαλλείματα.
Μικρά ανήλιαγα και σκόρπια μεγάλα διαλλείματα κι η επιμονή μεσουράνημα.
Αγκάλιαζαν ζεστά την κούραση σαν το τρίτο αποδεκτό στοιχείο στη ζωή τους.
Αποκούμπι η ακάματη κούραση και το κυπαρίσσι κολόνα.
 
Στους κενούς ήχους και τις λέξεις κραυγές, καθώς καθάριζαν,
έπλυναν το άσπρο κάτασπρο, τίναζαν τις εκκωφαντικές έννοιες.
Καθώς μαγείρευαν, τραγουδούσαν σιωπηλά, με το δασύ φρύδι ανασηκωμένο.
Καθώς,ως το κρυφτό του φεγγαριού,
δούλευαν κρύβοντας το πρόσωπο με το μαύρο τσεμπέρι
έπιαναν τη σφαδάζουσα μέση με το ‘να χέρι
και ο μακάριος κάματος έδερνε σαν καμουτσίκι την μεθυσμένη ανία,
έκαμε,ηλιοκαμένη, την πανώρια εμφάνιση της, η κατάρα.
 
Το βράδυ, οι γυναίκες που αγκάλιαζαν κολόνες,
έπρεπε να είναι και πιστοί σύντροφοι.

https://booksitting.wordpress.com/2019/09/29/%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%ba%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b3%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%b6%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%b4%ce%b7/comment-page-1/?unapproved=1393&moderation-hash=b8527c3d331919dc82111bf80696ff83#comment-1393 

Δημήτριος Γκόγκας : Παραπομπή σε σύνδεσμο ...

 https://biblionet.gr/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%89%cf%80%ce%bf/?personid=113691

https://www.skroutz.gr/books/a.113861.gogas-dimitris.html

http://www.newsnowgr.com/article/1351433/poiimata-kyprion-poiiton-kai-poiitrion-gia-ton-mavro-iouli-tis-kyprou.html

"Αταξία" και "Οι γυναίκες που αγκάλιαζαν κολόνες"

Δύο ποιήματα μου φιλοξενούνται στο περιοδικό "Διάστιχο¨ Είναι το "Αταξία" και "Οι γυναίκες που αγκάλιαζαν κολόνες" εμπνευσμένα από τις γυναίκες του χωριού μου και τη ζωή τους

Μπορείτε να τα διαβάσετε πατώντας επί του συνδέσμου

https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/11757-gynaikes-kolones

5 ποιήματα στο περιοδικό: Ποιείν

http://www.poiein.gr/2018/11/23/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/

οι άνθρωποι φεύγουν

Οι άνθρωποι φεύγουν.
Με κλάμα με γέλιο συνεχίζουν και φεύγουν,
πολλάκις απρόσμενα,
Αποχαιρετώντας
χωμένοι μέσα στα γαρύφαλλα,
στο σαβανωμένο κρεβάτι,
ομορφότεροι από ποτέ,
παίρνουν μαζί τους ένα κομμάτι μας,
μια εποχή της ζωής μας,
μπολιάζουν αυτή που χάθηκε.
Κι εμείς λαβωμένοι όντας,
με πόνους στα πήλινα πλευρά του Αδάμ,
σκεβρωμένες πληγές οι ψυχές,
γινόμαστε μικρότεροι.
Κι όσο μεγαλώνουμε τόσο κονταίνουμε,
όσο προχωράμε τόσο απομακρυνόμαστε,
με ελπίδα πως κάπου θα σμίξουμε ξανά.
Αγκαλιάζουμε τη μοίρα σφίγγοντας τα πόδια της,
σκυφτοί, κυρτωμένοι,
εκλιπαρώντας την αιωνιότητα των κεριών
αιτούμενοι τους παραδείσους.
Υγραίνοντας με δάκρυα τους τάφους.
Να πούμε κι όσα δεν είπαμε.
Να αγκαλιαστούμε όσες φορές δεν βρεθήκαμε μαζί.
Να συγχωρέσουμε ό,τι δεν προλάβαμε.
Θεέ μου,
Ας κρατούσες τουλάχιστον την τάξη.

Δημήτριος Γκόγκας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟ : https://demispoetry.wordpress.com/2016/10/

Ρημαγμένα Καφενεία

https://itzikas.wordpress.com/2016/01/09/%CF%80%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-131%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BF/

η φωτογραφία είναι από την σελίδα: https://www.youtube.com/watch?v=VLEXCfwhHPQ

"Φόβος" - Δημήτριος Γκόγκας

http://apodraseistounou.blogspot.com.cy/2014/11/blog-post_20.html

Το Περιοδικό Cadences που επιμελείται ο ∆ρ. Σταύρος Σταύρου Καραγιάννη, Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Ανθρωπιστικών Σπουδών Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου

στην τελευταία έκδοσή του κάνει αφιέρωμα στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη. Έτσι μαζί και με άλλους σημαντικότατους ποιητές της Κύπρου, αποδεχόμενος σχετική πρόταση, συμμετείχα με δύο ποιήματά μου εμπνευσμένα από την ποίηση του μεγάλου Έλληνα βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας ποιητή. Τα ποιήματα που συμπεριλήφθησαν στο αφιέρωμα είναι τα παρακάτω: 

Κάποια στιγμή 

Κάποια στιγμή, 

της αγάπης μου ήταν να σβήσει 

κείνη η ρωγμή, 

που δειλά 

σ΄ ένα τοίχο είχα αφήσει. 

Mα εσύ μυστικά, 

σε χαρτί που ρωτά, 

είχες απλά ζωγραφίσει 

την ζωή. 

Ποιητή, 

του Σεφέρη μια αρχή 

«η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει»

 Λέω: η ζωή είναι δείλι, 

που στον ήλιο μας τάζει, 

-κάθε μέρα σαν ωριμάζει - 

πως θα έρθει, θα φύγει.

 Κι άμα χαράζει γίνεται φόβος, κυνήγι. 

Εμπνευσμένο από το ποίημα του Γ. Σεφέρη «Ρίμα» 

που συμπεριλαμβάνεται στην συλλογή Ποιήματα 

από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 

***

Με το χνώτο σβηστό 

παράγωγο έμπνευσης 

από την “Άρνηση” του Γιώργου Σεφέρη 

Με το χνώτο σβηστό, 
σε πελάγη, τρελό το καράβι μου. 
Να σαλπάρει απ΄ το χθες, 
όταν συ θα μου λες, 
στ΄ ακρογιάλι μου, 

σ΄ αγαπάω πολύ, 
μα σαν να σαι πουλί, 
τον χειμώνα, 
με αφήνεις γιατί, 
Καλοκαίρι ανθεί, 
ανεμώνα.

Απογοήτευση κι ελπίδα

http://sfragismena.blogspot.com.cy/2014/09/blog-post_26.html

ΠΑΡΑΔΟΧΗ

Εκείνος μιλούσε συνεχώς για τους νέους φόρους
τις μυστικές αόρατες συνευρέσεις των ισχυρών
κοίταζε τις σάπιες σιδεροκατασκευές που του πλήγωναν τη καρδιά 
απέναντι από το διακριτό σπίτι 
η αφρικάνικη σκόνη που μύριζε μπαρούτι έκρυβε τα φώτα της μέρας 
ζωγράφιζε τις τελευταίες βρόχινες νύχτες 
οι ξένοι μετανάστες γαύγιζαν σαν αδέσποτοι σκύλοι στα πεζοδρόμια 
με μια μπύρα στο γεμάτα άθλια τατουάζ χέρια
αγνώστου εμφιαλώσεως μάρκας,
καιροφυλακτεί και το κενότατο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο 

Εκείνη σεμνά στην αρχή, απλώνει τα άπλυτα χέρια της 
τα ντύνει με την γυναικεία προστυχιά της Εύας
χώνει τα δάκτυλα στο στόμα, η μαρμελάδα πέφτει ακόμα 
θέλει να το βουλώσουν οι πολιτικοί, πόσο θ΄ ανέβει η πίεση
το θέλει πολύ μα δεν το βλέπει. Κλειστή η τηλεόραση. 
Και πάλι εσύ ως ο τελευταίος νικητής, ο κυρίαρχος 
Ξέρεις πως έρχεται ακόμα μια νύχτα με το σιδηρόδρομο 
Ή με την άμαξα στη λεωφόρο των Φοινικούδων
Με τη σκόνη να σβήνει τα χρώματά της. 
Και τις σιδεροκατασκευές μια φυλακή για μετανάστες βιαστές 
Και αδέσποτους σκύλους.

http://logotexnikesanafores.blogspot.com.cy/

ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ -ΒΕΛΛΟΥ - ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ " Είμαι εδώ……

http://homouniversalisgr.blogspot.com.cy/2015/10/blog-post_83.html

21 Μαρτίου 2016 Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Ένα βίντεο της κας Ελένης Ζαχαριάδου

Μια όμορφη προσπάθεια από την κα Ελένη Ζαχαριάδου. Στο 5ντάλεπτο βίντεό της συμπεριέλαβε υπέροχα ποιήματα.  Την ευχαριστούμε καθ΄ όσον συμπεριέλαβε και την ταπεινότητά μας :

Όσο διαρκούσε η ξενιτειά....  ( στο χρόνο1, 26 του βίντεο)

Την έσυραν χιλιόμετρα μακριά

αιχμάλωτη της ξεινιτιάς
και μιας Άνοιξης που την περίμενε χρόνια

Από το γκρίζο πέτρινο σπίτι
το μάτι του παιδιού έβλεπε τα χελιδόνια
δεν ήθελε να ξανάρθουν καμία Άνοιξη

Την βάλανε γυμνή μπροστά στους δικαστές
με τις άσπρες ρόμπες
θόλωσε για μια στιγμή
(τόσες δεκάδες παιδάκια σαν δικαστές)

Της κοίταξαν τα δόντια
τα πόδια
και (αλοίμονο) τα χέρια
ποιος θα έπαιρνε εργάτη χωρίς χέρια.

Το μόνο που δεν ζήτησαν ήταν να μιλήσει
την φωνή της δεν την άκουσε κανείς
την έκλεισε μέσα στα γράμματα της Άνοιξης
κι απλώθηκε στους χρόνους της ένα χειμώνας
σαν σημαία στο πέτρινο σπίτι.

τα χελιδόνια δεν ήρθαν όσο διαρκούσε η ξενιτιά
η Άνοιξη φευγαλέα
μια ηλιακτίδα κι ύστερα ανάσα μέσα στην ανάσα
λίγο νερό, λίγο χώμα
αυτό ήταν το τραπέζι της
λίγο νερό και λίγο χώμα.

Το χέρι του παιδιού που ζητούσε
με ένα σπαθί το έκοψαν
ήταν βλακώδες αυτό που πίστευε είπαν.
Ζητιάνευε την Άνοιξη.

Κι οι δικαστές;
αχ αυτοί οι δικαστές
άλλαξαν τις ρόμπες τους
και χρόνια τώρα φορούν τα μαύρα
και κρατούν τα γρανάζια των εποχών.
Δεν το έμαθε ποτέ της
ψέλισε.

Συνέντευξη :Δημήτριος Γκόγκας ~Σε προσωπικό επίπεδο~

http://eikonakailogos.blogspot.com.cy/2014/09/blog-post_81.html

Μικρές Εκδοτικές Προσπάθειες σε μορφή e-book

http://www.easywriter.gr/author/item/1425

Φόβος:

http://gmoschop.blogspot.com.cy/2014/10/blog-post_28.html

Πληγές που θρέψαμε της Ποιήτριας Ρούλας Τριανταφύλλου

Είχα την τιμή να μου εμπιστευτεί την επιμέλεια της Ποιητικής της Συλλογής μα και την συγγραφή ενός μικρό σημειώματος η κα Ρούλα Τριανταφύλλου. 

Την ευχαριστώ Θερμά

Δημήτριος Γκόγκας

Η Ποιητική Συλλογή

http://issuu.com/lewnidasskylitzhs/docs/triantafylloy_e-book_

"Λίγο πριν κοιμηθεί ένας καλός άνθρωπος", Δημήτριος Γκόγκας

http://poihsh-logotexnia.blogspot.com.cy/2014/03/blog-post_5779.html

ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ - ΒΕΛΛΟΥ & ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΓΚΑΣ " ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ "

http://homouniversalisgr.blogspot.com.cy/2015/10/blog-post_37.html