27 κ 28 Απρ 2020 : Η ζωή μας έχει εξελιχθεί σαν να βρισκόμαστε σε ένα νεκροταφείο

όχι ως επισκέπτες αλλά ως μόνιμοι κάτοικοι. Χθές ανακοινώθηκαν 5 κρούσματα και σήμερα άλλα 15 Συνολικά έχουμε 837 κρούσματα στην Κύπρο και το ποσοστό εκτοξεύτηκε στο  0,096%. Το ποσοστό που ζαλίζει. 

Θεωρητικά όλοι χαίρονται που η Κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει μέτρα για την επιστροφή στην περίφημη κανονικότητα. Τι φοβερή σκέψη. Για ποιους λόγους άλλωστε, αφού τίποτα δεν έχει αλλάξει; Στις σκέψεις είναι μεταξύ άλλων να ανοίξουν πρώτα τα γραφεία στοιχημάτων και τυχερών παιχνιδιών. Πόσο μας ξέρετε, πόσο μας καταλαβαίνετε!!!

Αν κάτι μου έχει μείνει βαθειά χαραγμένο στη μνήμη μου είναι πλέον η ικανότητά μου να πλένω σωστά τα χέρια μου. Και αισθάνομαι ντροπή γιατί έφτασα σε τόσο μεγάλη ηλικία και μόλις τώρα στην 6η δεκαετία της ζωής μου έμαθα πως να σαπουνίζω τα χέρια μου και φυσικά πως να τα απολυμαίνω. Καημένοι μου γονείς που νομίζατε βρε πως μου μαθαίνατε κανόνες καθαριότητας. Αυτοί μου τους μάθανε, κάποιοι υπουργοί και υφυπουργοί της προστασίας του πολίτη και κάποιοι ειδικοί επιδημιολόγοι και τεχνοκράτες. Πως σας κατήργησαν όλους και σας έβαλαν σε κάψουλες μνήμης ούτε που το καταλάβαμε. Και να δείτε πως αυτές τις κάψουλες θα τις παίρνουμε με συνταγές ιατρών στην μετά COVID εποχή και δεν θα χρειαζόμαστε να μεταβαίνουμε ούτε στους ιατρούς. Θες μνήμη, πάρε μια κάψουλα. 

Αγαπημένοι μου γονείς θλίβομαι πάρα πολύ γιατί βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση νας σας καταλογίσω μεγάλες ευθύνες για την πολύτιμη γνώση που δεν κατορθώσατε να μου μεταδώσετε με υπευθυνότητα. Και μιλώ για αυτή τη γνώση του σωστού πλυσίματος των δακτύλων. Ποιος να το φανταζότανε ότι εάν δεν έτριβα τα δάκτυλα στις ενώσεις τους θα κινδύνευα από τον θανατηφόρο ιό. Και ποιος να το πίστευε ότι η φράση "Νίπτω τα χείρας μου" θα είχε χρησιμοποιηθεί σε ένα ακριβοπληρωμένο διαφημιστικό σποτάκι. Κρίμα, κρίμα, κρίμα. Τη θέση σας πήραν τόσοι γραβατωμένοι, τόσοι  σοβαροί και τόσο τρε σικ άνθρωποι που εσείς μου μοιάζετε τόσο μικροί, χωρίς σοφία και γνώση. Α παπα, μην τους αδικώ, μας το διαμύνησαν με το σοφότερο τρόπο. Εάν θέλω να σας ξαναδώ του χρόνο στο εορταστικό τραπέζι θα πρέπει να μένω σπίτι και να πλένω όπως μου δείξανε τα χέρια. Και δεν έχει ποιος ζει μέχρι του χρόνου, εγώ τα χέρια μου θα τα πλένω. Το λέει και ο Μπαρμπαλιάς (γνωρίζετε το τραγούδι : Δεν έχεις τέλος Μπαρμπαλιά κτλ) 

ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ: Μεταφρασμένο στην Αλβανική Γλώσσα από τον φίλο ποιητή Πέτρο Τσερκέζη

Ένα ποίημα από τον ποιητή Δημήτριο Γκόγκα μεταφρασμένο από μένα στην αλβανική γλώσσα με βαθιά εκτίμηση για την ακούραστη εργασία και τις αξίες του έργου του που αγκίζει με τη λυρική του πένα τις ψυχές των ανθρώπων, ανθολογεί τους Έλληνες και ξένους ποιητές με αγάπη σε αρκετές θεματικές ανθολογίες και διάφορους ιστότοπους. Του εύχομαι πάντα επιτυχίες!

ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ

Θυμάται ακόμα τη μάνα
να σπάει ένα σταρένιο ψωμί στο κεφάλι της νύφης.
«Να στεριώσετε» φώναξε να τ΄ ακούσουν όλοι.
Προ πάντων να τ΄ ακούσουν οι εχθροί της.

Στις γιορτές το ίδιο.
Σταύρωνε τα χριστόψωμο, μοίραζε στους γειτόνους.
«Να μπολιάσουν τα τραύματα» μονολογούσε.
«Να σιάξουν οι χρόνοι»
μέχρι την επόμενη στάση της ζωής, στο ψήσιμο της αλμυροκουλούρας.
Ύστερα
με μια λαγάνα αποχαιρετούσε
το μπάρκα της ζωής της για να γευτεί τη λαμπρόπιτα.

Μα η μάνα έγινε άνεμος και σαν άνεμος πάει.
Παίρνει πότε πότε τα μαλλιά και τα χτενίζει με τον τρόπο της.
Ευθύς ανοίγουν τα μάτια του,
καμπάνες τον καλούν.
Ψάχνει να βρω, λίγο αλεύρι, νερό, μαγιά, κι αγίασμα να ζυμώσει,
να θέσει σε μια πινακωτή τη ζωή του.
Ν΄ αγγίξει τη φωτιά του.
Να μυρίσει ο δρόμος του ψημένη κόρα
να θρυμματιστεί ο αχνός της ψίχας του.

Έτσι να πορεύεται, το σκέφτεται, το θέλει
ζυμωτός σε σταρένιο κάμπο,
με το ψωμί παραμάσχαλα,
πότε κομμένο στα δύο, πότε μοιρασμένο
και πότε στον κόσμο ολάκερο.

Για «να σιάξουν οι χρόνοι» ακούστηκε ξανά η φωνή από την άβυσσο.

DHIMITËR GOGA

BUKA E NËNËS SIME

Kujton ende nënën
duke thyer një bukë gruri mbi kokën e nuses.
“Të hedhë rrënjë” thirri që ta dëgjoijnë të gjithë.
Sidomos ta dëgjojnë armiqtë.

Në festat ndodhte e njëjta gjë.
Bënte kryq mbi meshën e Krishtit,
dhe e shpërndante tek fqinjët.
“Për të shëruar plagët” monologonte.
“Të përmirësojnë motet”
deri në stacionin tjetër të jetës,
në pjekjen e kulaçit të kripur.
Më vonë
me një bukë Kreshme i linte lamtumirën
shtegtimit të jetës së saj për të shijuar byrekun
e Pashkës.

Por nëna u bë erë dhe si erë fluturoi.
Lëshon herë pas here flokët dhe i kreh në mënyrën e saj.
Menjëherë i hapen sytë,
Dhe e ftojnë kambanat.
Më lutet t’i siguroj pak miell, ujë, maja
dhe ajazmë për të mbrujtur,
për të vendosur një pjatë në jetën e të birit.
Për të prekur zjarrin e tij.
Të kundërmojë rruga bukë të pjekur
të thërmohet avulli i tulit të saj.

Të shkojë kështu duke menduar, e dëshiron
i brumuar në fushë gruri,
me bukën nën sqtull,
herë të prerë më dysh, herë të ndarë
me tërë botën.

Për të “rregulluar motet” u dëgjua sërish zëri
nga humnera.

Përktheu: PETRO ÇERKEZI

Τα δέντρα μου

Τα δέντρα μου,  είναι είναι τα δέντρα των φωτογραφιών, τα φύτεψα με πολύ αγάπη τον Νοέμβριο του 2019, στο περίβολο της πολυκατοικίας που ζω.  Τα απόκτησα ύστερα από παράκληση στο Τμήμα Δασών και Κήπων της πόλης μου και φυτεύτηκαν στα πλαίσια ενός προγράμματος δενδροφύτεσης. Το μεγάλωμά τους γίνεται με μεγάλη προσοχή καθώς έχουν δεχτεί ύπουλες επιθέσεις από ανθρώπους που δεν συμφωνούν με την ύπαρξή τους σε μία περίοδο που όλοι προσπαθούμε να ενισχύσουμε το πράσινο που μας περιβάλλει και προσπαθούμε να εξωραίσουμε τους χώρους που ζούμε. 

Τα σημάδια της "βάναυσης" επίθεση των ανθρώπων φαίνονται στο μικρό πεύκο, που προσπαθούμε να σώσουμε και να το καταστήσουμε υγιές. Νομίζω ότι τα καταφέραμε. 

Αυτή τη στιγμή χαίρουν άκρας υγείας, μεγαλώνουν και ελπίζουμε κάποια στιγμή να μας φιλοξενήσουν κάτω από το σκιερό τους βλέμμα. 

26 Απρ 2020: 817 τα κρούσματα του covid και η ζωή δεν μπορεί να συνεχιστεί με αυτούς

τους ρυθμούς αν και η ζωή πάντα βρίσκει τρόπους να ξεφεύγει,να αναγεννάται, να προχωρά. Ελπίζω


Ποσοστό:0,093%

25 Απρ 2020 : Η κανονικότητα του ευαγγελίζονται κάποιοι θα αργήσει

έχουν παραβλέψει τον παράγοντα άνθρωπο ως άνθρωπο και τον αντικαθιστούν από τον παράγοντα αριθμό. Έτσι λοιπόν οι αριθμοί που έχουν την τιμητική τους στην ανάλυση της πανδημίας παρουσιάζονται με μία ασύλληπτη δυναμική και ως οι πρωταγωνιστές της συμφοράς. Τόσοι νόσησαν, τόσοι πέθαναν, τόσοι θεραπεύτηκαν κτλ. Και αναμάσηση τσίχλας τύπου : επανεκκίνηση της οικονομίας. 

Θα προσπεράσω το γεγονός της πανδημίας ως ακραία κατάσταση που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και κατάλληλα και θα συμφωνήσω με την αναγκαιότητα των μέτρων. Σκέφτομαι όμως ότι σε παγκόσμιο επίπεδο, όταν ήταν να επιβληθεί μια απόφαση ή όταν ήταν να ληφθούν μέτρα πχ για την τρομοκρατία, έπρεπε να τρανταχθεί η σκέψη και η συνείδηση του παγκόσμιου πολίτη. Λέω λοιπόν μήπως έρχονται αποφάσεις που θα αλλάξουν ριζικά τη ζωή όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα; 

Ας φανούμε, ας φανώ και εγώ λιγάκι πιο πεζοί. Ας αντιμετωπίσουμε το κάθε πρόβλημα στην ώρα του. 

Σήμερα 810 νοσούντες : 0,092% επί του πληθυσμού

24 Απρ 2020, έχω κουραστεί όπως και όλοι όσοι γνωρίζω να ακούμε

ειδήσεις και αναφορές για την πανδημία. Τα 9 νέα κρούσματα στην Κύπρο, ανέβασαν το σύνολο των νοσούντων στους 804 και με βάση τον εγγεγραμμένο πληθυσμό το ποσοστό έφτασε 0,092%. 

Μικρό ή μεγάλο το ποσοστό έπαψε να με ενοχλεί. Με ενοχλούν περισσότερο πράγματα που μέχρι χθες ήταν τόσο δεδομένα και τώρα αυτά θεωρούνται τόσο μακρινά και πως θα πρέπει να τα διεκδικήσουμε εκ νεου. Με ενοχλεί το γεγονός πως όλοι σκέφτονται το δικό μου καλό και ουσιαστικά μέσα από αυτή τη σκέψη απουσιάζω εγώ που με παρουσιάζουν ως τον ανεύθυνο πολίτη, στον οποίο θα εμφυσήσουν την υπευθυνότητα και όλοι μαζί θα σωθούμε ώστε να μη λείπει κανείς από το επόμενο τραπέζι, όπως λέει και το διαφημιστικό σπότ. Τι άραγε να είναι αλήθεια και τι ψέμα. Που υπάρχει λογική και που παραλογισμός; Στις αναφορές κάποιες εφημερίδας της ότι με τα μέτρα που πήρεαμε αποτελεύμε παράδειγμα; Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τόσο παρεμβατικό το κράτος και τόσο δυνητικά θετικό στην αστυνόμευση όσο τώρα. Γιατί άραγε; Μα για την προστασία της Δημόσιας Υγείας. 

Και όλες αυτές οι εταιρείες; Τροφίμων,Αυτοκινήτων, Τράπεζες κτλ τόσο κοντά μας και τόσο εξυπηρετικές. Σαν να μας αγκαλιάζουν όλους με τόση τρυφερότητα, με τόση αγάπη και στέλνουν τα φιλιά και τις ευχές τους να είμαστε όλο καλά και πως είναι συνεχώς στο πλευρό μας, άγγελοι, άγγελοι, γυμνοί άγγελοι εμείς χωρίς φτερά. Τι να τα κάνεις άλλωστε, που να πετάξεις, πως να πετάξεις. Και αφού το κακό παράγινε και τα λεφτά τελειώνουν και όλοι έχουμε καταλάβει πως με το να σταματήσουμε τον κόσμο, να τον ακινητοποιήσουμε στην φυλακή του σπιτιού, κάναμε την πατάτα του αιώνα, αποδεικνύοντας μια λανθασμένη αποτελεσματικότητα στην συνεχή αποτελεσματικότητα μας, επισημαίνοντας την δυναμική της αδυναμίας μας, αποφασίσαμε την σταδιακή άρση των μέτρων εν μέσω πανδημίας. Α μην ξεχάσω να πω ότι η καμπύλη της νοσηρότητας έχει πάρει την κατηφόρα. Ασχέτως εάν τα κρούσματα ανεβαίνουν. Η καμπύλη της πανδημίας είναι όπως τις καμπύλες της γυναίκας. Αυξομοιώνεται και ανάλογα βγαίνουν τα συμπεράσματα. Καλά, κακά βγαίνουν από γλώσσες που κόκκαλα δεν έχουν και κόκκαλα τσακίζουν. 

Ιησούς Χριστός!