10 Νοεμβρίου 2002
Ποταμούς στεγνών δακρύων γεύτηκα.
Είναι το χαμόγελό σου, στο βαθύ γαλάζιο.
Των βουνών τους ήχους αφουγκράστηκα.
Στις κορυφές ν΄ αναδυθώ, κουράστηκα.
Είναι ένα μυστικό, στο βαθύ γαλάζιο.
Στων κυμάτων το πλατύ κοιμήθηκα,
Στων ερώτων την πηγή ξεπλύθηκα.
Μία η ανατολή, στο γαλάζιο σου χαρτί.
Αέρηδες στον κόρφο σου, γλυκολαλούνε.
Σειρήνες όνειρα, με πόθο σε καλούνε.
Η αλλοτινή φύση, στο γαλάζιο σου χαρτί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου