Κοιτάζω στον καθρέφτη. Θέλω κούρεμα. Αρπάζω το μικρό ψαλίδι και κόβω τις φαβορίτες. Δεν τολμώ ν ακόψω τα υπόλοιπα μαλλιά. Τ΄ αφήνω λοιπόν στη μοίρα τους που είναι να φυτρώνουν ακόμα και όταν δεν τα θέλεις. Αφήνω τις άσπρες τρίχες να μεγαλώνουν και να μου θυμίζουν ακόμα περισσότερο την γοητεία της μέσης ηλικίας και τον ερχομό μια άλλης. Ειδήσεις - ειδήσεις θανάτου με γυροφέρνουν και δεν μπορώ να σταθώ στην τόση αισιοδοξία του συνόλου των ανθρώπων που μένουν στο σπίτι και διασκεδάζουν με τόσες ελαφρότητες για να αντικαταστήσουν δήθεν τις δραστηριότητές τους. Στέκομαι όμως με σεβασμό απέναντι στα μικρά παιδιά που κάνουν γενέθλια στο μπαλκόνι, τραγουδούν, γελούν με τους γειτόνους, στέλνουν μυνήματα. Αναρωτιέμαι εάν θέλουν έναν κόσμο καινούργιο, γιατί από μόνα τους δεν μπορούν. Προσπερνώ ταχύτατα την υποκρισία των μεγάλων και μαζί με αυτούς και την πιθανότητα να είμαι και εγώ κομμάτι της.
Οι δείκτες νοσηρότητας στη δεύτερη πατρίδα μου αυξάνονται. Έφτασαν στο 0,018% και όλα δείχνουν ότι θα πάνε ακόμα πιο πάνω. Λες και το βάλανε στοίχημα να αγγίξουν την κορυφή. Οι ηγέτες της λεγόμενης ενωμένης Ευρώπης ανύμποροι κοιτούν τα νούμερα, βγαίνουν στους δέκτες και χασκογελούν, άλλοτε λίγο τρομαγμένοι, άλλοτε αποφασισμένοι να χτυπήσουν άλλο ένα κακό στη ρίζα τους. Και κάποιες μεγάλες εταιρείες τρίβουν τα χέρια κάτω από το τραπέζι. Πόσο λείπουν από την αθρωπότητα οι χαρισματικοί ηγέτες. Αυτοί που προβλέπουν το κακό και που δεν αφήνουν απροστάτευτο με ανθρώπινη ειλικρίνεια τους λαούς τους.
Σήμερα έστειλα και το πρώτο μύνημα στο νούμερο 8998 με την ένδειξη ότι βγάζω το σκυλάκι μου βόλτα κάπου κοντά στο σπίτι μου. Μου το ενέκριναν. Λέω ακόμα ένα βήμα έγινε. Πρώτα σε περιορίζουν και ύστερα σου δίνουν ανάσες με το σταγονόμετρο. Κι έτσι καθώς δεν χάνεται η ελπίδα όλα τα πιθανά μέτρα στο μέλλον θα φαντάζουν μια έξοδο, ρινίδες ελευθερίας που θα διασκορπίζονται τριγύρω μας. Κι όλοι οι άνθρωποι, δούλοι της δημοκρατίας θα κινούμαστε σαν μια γροθιά ενωμένοι να νικήσουμε τη συμφορά. Δεν είναι κακό, καθόλου μάλιστα. Σου δίνει την αίσθηση του πολέμου και πως είσαι ένας από τους πρωταγωνιστές.
Ίσως αν έβρεχε δυνατά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου