γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας
Δύσκολη μέρα σήμερα. Η Ελλάδα γιορτάζει την έναρξη της Επαναστάσεως ενάντια στον τουρκικό ζυγό, ύστερα από 400 χρόνια. Και πέρασαν μόλις 202 έτη από τότε. Μέσα στον κυκεώνα του χρόνου, αν αναλογιστείτε, είναι πολύ κοντά εκείνη η χρονική στιγμή της 25ης Μαρτίου 1821. Και μην στέκεστε, καθόλου παρά μόνο για ένα γέλιο, στις ηλίθιες απαντήσεις κάποιων στην ερώτηση: Τι γιορτάζουμε σήμερα; καθώς οι υποτιθέμενοι ατσίδες των τηλεοπτικών καναλιών απομονώνουν ότι τους αρέσει. Τα παιδιά μας γνωρίζουν πολύ καλά τι γιορτάζουμε και θα συνεχίσουν να γιορτάζουν όπως και εμείς.
Όμως άλλο είναι το θέμα μας, καθώς η νύχτα πέφτει, όπως και στο Παρίσι και σε όλη την Γαλλία. Ήθελα να αναφερθώ σε αυτό με λίγα λόγια, εδώ και καιρό αλλά συνεχώς το ανέβαλα. Ο Πρόεδρος Μακρόν αφού γλύτωσε για 9 μόλις ψήφους την καρέκλα του, βγήκε περιχαρής να υπερασπιστεί με μια βλακώδη συνένετυξη την περίφημη μεταρύθμισή της κυβέρνησης στο συνταξιοδοτικό τομέα, όπου πρεσβεύει ότι όλοι οι Γάλλοι, σε όλα τα επαγγέλματα, θα συνταξιοδοτούνται στα 64 και όχι στα 62 όπως ήταν μέχρι σήμερα. Κυριολεκτικά θύελλα αντιδράσεων από όλες τις ηλικιακές ομάδες και όλα τα συνδικάτα και έπεται συνέχεια. Διαμαρτυρίες έντονες, πορείες και απεργίες που αρχίζουν και τελειώνουν με οργή. Οι δηλώσεις των συνδικαλιστών και των απλών πολιτών αποτυπώνουν τον θυμό των Γάλλων. Και δεν θα σταματήσουν. Τουλάχιστον αυτό εισπράττω.
Για όλους εμάς που συνταξιοδοτούμαστε μετά τα 65, ίσως να μας φαίνεται αυτό που γίνεται στη Γαλλία παρατραβηγμένο, αλλά μην ξεχνάμε ότι στην Γαλλία ο θεσμοθετημένος χρόνος της σύνταξης είναι ένας για όλους και πως ζούμε σε μια ΕΕ διαφορετικών ταχυτήτων και πλήρης ανισοτήτων. Ο Γάλλος πρόεδρος στη συνέντευξη που παραχώρησε μεταξύ άλλων είπε: Είμαι εδώ για να τελειώσω μία δουλειά και θα το κάνω έστω και εάν αυτό σημαίνει ότι θα απωλέσω μέρος της δημοφιλίας μου. (κάποιος θα μπορούσε να αναφωνήσει: Τι λες ρε μεγάλε!) Εξάλλου και λόγω του συντάγματος δεν θα μπορούσα να διεκδικήσω άλλη μια εκλογή.
Ξεχώρισα μέσα στο ρεπορτάζ που έβλεπα, την δυναμική απάντηση ενός νέου,θα ήταν 16-17 χρονών, που μπροστά στην κάμερα έλεγε, πως είμαι εδώ για να διεκδικήσω μαζί με τους μεγαλύτερους ένα καλύτερο αύριο. Και φαινόταν και ακουγόταν τόσο, μα τόσο κατασταλαγμένος.
Εδώ λοιπόν, στη δήλωση αυτή του Γάλλου Προέδρου κρύβεται πλέον ο τρόπος σκέψης και ο τρόπος ενέργειας, η ουσία της πολιτικής, όλων των ηγητόρων της ΕΕ. Είναι εκεί για να τελειώσουν δουλειές ( business ) και όχι να ενστερνιστούν, να αφουγκραστούν τα προβλήματα των λαών τους, αλλά να φέρουν σε πέρας τις εντολές ενός διευθυντηρίου. Ποιο είναι αυτό το διευθυντήριο ακριβώς δεν γνωρίζει κανείς αλλά μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης όπου οι ελευθερίες και οι αξίες αλλάζουν ονόματα, καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει εντός των τοιχών στα κέντρα λήψεως των αποφάσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου